redjuh
02-09-2004, 16:18
Dit is een sprookje. Een heel geil sprookje. Heel vroeger was er eens een zeemeerman met een heel droog duimpje. Het was heel vreemd. Alles aan zijn lichaam was nat en glibberig, net zoals een rotte vis, behalve zijn duimpje.
Na een poosje rondgezwommen te hebben van de Kleine naar de Grote Oceaan, had de zeemeerman het helemaal met zijn duim gehad. Wat hij ook uithaalde, niets hielp. Of hij nu naar de bodem van de zee dook, of als een soepkip over het water heen scheerde. Niets hielp. Ten einde raad, zwom hij naar Magische Luna, de gemene zeeheks.
Zij kon hem wel helpen, zij had nog wel een drankje. Natuurlijk was er een probleem, het drankje had namelijk bijwerkingen. Van het drankje kreeg je namelijk een set tieten en een onderstel als MeisjeMeisje. Dat laatste was heel erg. Maar ja, de zeemeerman had zo’n last van zijn droge duimpje dat hij niet lang na hoefde te denken. Met een grote slok kapte hij het drankje in een keer. Pats. Boem. Plof. En ja hoor, de zeemeerman had twee tieten om mee te speulen en twee benen.
Zwemmen was niet langer nodig, dus hup naar het strand en lopen maar. De zeemeerman, die nu eigenlijk een landman was geworden met een nat duimpje, wist natuurlijk niet waar hij naar toe moest gaan. Gelukkig lagen overal stukjes brood die hem de weg wezen naar een huisje bekleed met snoep. Daar aangekomen, zat een lekkere Parijse toversnol in de deuropening te murmelen. “Knibbel, knabbel kruisje, wie stopt zijn duimpje in mijn kruisje?�
Nou, dat hoefde de landman maar een keer te horen en hij plopte zijn natte duim in een keer in haar grotje. Lekker pompen. (Het schijnt dat hier nog een film van over Internet surft). Na een paar felle kreetjes, riep het snolletje: “Stop�. Kwaad, stompte de landman haar in het gezicht, jatte haar zevenmijlslaarzen en liep met grote passen weg. En passant, haalde hij nog een aantal olympiërs in die net met 42,8 kilometer sprinten bezig waren. Een van de gasten liep dus danig in de weg, dat hij hem een duw moest geven.
Na een dag rennen kwam de landman bij een kasteel aan. In een glazen kist lag een dorre muts opgebaard. De landman gorgelde even en spuugde haar in het gezicht. Meteen was ze klaarwakker. Overal brak gezang en gefeest uit. Echt niet normaal, met drank enzo. Het was supertof. Rondom een groot vuur was iedereen aan het dansen, op de achtergrond zat een bard heel vals te zingen. De dans werd aangevoerd door zes naakte dwergen, die holletje aan holletje hun stijve beentje voortzetten.
En de moraal van het verhaal. Waar is dwergje nummer zeven?
Na een poosje rondgezwommen te hebben van de Kleine naar de Grote Oceaan, had de zeemeerman het helemaal met zijn duim gehad. Wat hij ook uithaalde, niets hielp. Of hij nu naar de bodem van de zee dook, of als een soepkip over het water heen scheerde. Niets hielp. Ten einde raad, zwom hij naar Magische Luna, de gemene zeeheks.
Zij kon hem wel helpen, zij had nog wel een drankje. Natuurlijk was er een probleem, het drankje had namelijk bijwerkingen. Van het drankje kreeg je namelijk een set tieten en een onderstel als MeisjeMeisje. Dat laatste was heel erg. Maar ja, de zeemeerman had zo’n last van zijn droge duimpje dat hij niet lang na hoefde te denken. Met een grote slok kapte hij het drankje in een keer. Pats. Boem. Plof. En ja hoor, de zeemeerman had twee tieten om mee te speulen en twee benen.
Zwemmen was niet langer nodig, dus hup naar het strand en lopen maar. De zeemeerman, die nu eigenlijk een landman was geworden met een nat duimpje, wist natuurlijk niet waar hij naar toe moest gaan. Gelukkig lagen overal stukjes brood die hem de weg wezen naar een huisje bekleed met snoep. Daar aangekomen, zat een lekkere Parijse toversnol in de deuropening te murmelen. “Knibbel, knabbel kruisje, wie stopt zijn duimpje in mijn kruisje?�
Nou, dat hoefde de landman maar een keer te horen en hij plopte zijn natte duim in een keer in haar grotje. Lekker pompen. (Het schijnt dat hier nog een film van over Internet surft). Na een paar felle kreetjes, riep het snolletje: “Stop�. Kwaad, stompte de landman haar in het gezicht, jatte haar zevenmijlslaarzen en liep met grote passen weg. En passant, haalde hij nog een aantal olympiërs in die net met 42,8 kilometer sprinten bezig waren. Een van de gasten liep dus danig in de weg, dat hij hem een duw moest geven.
Na een dag rennen kwam de landman bij een kasteel aan. In een glazen kist lag een dorre muts opgebaard. De landman gorgelde even en spuugde haar in het gezicht. Meteen was ze klaarwakker. Overal brak gezang en gefeest uit. Echt niet normaal, met drank enzo. Het was supertof. Rondom een groot vuur was iedereen aan het dansen, op de achtergrond zat een bard heel vals te zingen. De dans werd aangevoerd door zes naakte dwergen, die holletje aan holletje hun stijve beentje voortzetten.
En de moraal van het verhaal. Waar is dwergje nummer zeven?