phranq
06-12-2004, 08:49
Uit de telegraaf van hedenmorgen:
Remy Bonjasky dwingt in twee jaar tijd veel respect af in K-1-wereld
Een groot kampioen
TOKIO, maandag
De slijtageslag, die Remy Bonjasky in de heksenketel van de Tokyo Dome moest ondergaan, heeft een dag later nog altijd zijn uitwerking. Zijn schouder en ribbenkast kregen het zaterdag zwaar te verduren tijdens zijn triomf op de K-1-finaledag, maar ondanks dat regeert de lach op zijn nog altijd ongeschonden gezicht.
De pijnlijke blessures werkten na de finale niet echt bevorderend op zijn nachtrust. Voornamelijk voormalig wereldkampioen boksen, Francois Botha, had met tientallen mokerslagen op het lichaam van Bonjasky een groot aandeel in de pijnlijke nacht. Als de twee elkaar de volgende ochtend tegenkomen in de lift van het hotel zijn ze vriendelijker voor elkaar. Een alleszeggende omhelzing bekrachtigt het respect. Er volgt een gesprek waarin Botha informeert naar de ribben van de Nederlander. „Ik weet dat ik je goed hebt geraakt op die plek, daarom vind ik het onvoorstelbaar dat je nog zo sterk was in de finale. Je bent een ware kampioen�, zegt de Zuid-Afrikaan, voordat de liftdeuren weer openen.
Het compliment, het applaus van het Japanse publiek, de cheque van 400.000 dollar en de trofeeën; het doet de vechtsportkampioen zichtbaar goed. Maar achteraf speelde toch nog steeds het meest de winst tegen K-1-legende Ernesto Hoost door zijn kop. Vandaar ook dat Bonjasky luttele seconden na zijn overwinning in tranen uitbarstte. „Ik heb een jaar lang van Ernesto aan moeten horen dat ik in 2003 alleen maar heb gewonnen, omdat hij er niet bij was. Om die reden heb ik mijn training nog zwaarder gemaakt. Alles moest wijken om ook dit keer te winnen, zodat ik van het gezeur af was. Na mijn zege op Ernesto in de eerste partij had ik mijn belangrijkste stap gezet. Toen ik na de finale tegen Musashi hoorde dat ik de winnaar was, viel een last van mij af en werd ik emotioneel�, memoreerde Bonjasky.
Zijn steun en toeverlaat, Melissa, wist als geen ander wat er door Bonjasky’s hoofd gierde en was meteen ter plekke. „Ik weet wat hij dit jaar heeft doorgemaakt en wat hij er allemaal voor heeft moeten doen. Tijdens de wedstrijden heb ik constant in spanning gezeten en zelfs een paar keer gedacht dat het over was. Gelukkig knokte hij zich er doorheen. Ik ben enorm trots op Remy�, vertelde Melissa Bonjasky, die morgen terugreist naar Nederland, om hun bijna éénjarige zoon Cassius vernoemd naar Cassius Clay alias Muhammed Ali) te zien. „Ik kan hem geen dag langer missen. Remy moet misschien nog langer blijven, maar ik hoop dat hij mee teruggaat, want hij wil Cassius ook graag zien.�
Als Bonjasky morgen voet zet op Nederlandse bodem, kan hij zich waarschijnlijk verheugen op de aandacht van honderden fans en vrienden. „Ik weet nog dat er vorig jaar heel wat mensen waren op Schiphol. Met muziek en alles stonden ze me op te wachten. Het zou een mooi slot zijn als dat nu weer het geval zou zijn.�
Een slot aan de carrière van de 28-jarige inwoner van Almere komt er voorlopig nog niet. Bonjasky heeft door zijn tweede overwinning op rij het record van landgenoot Hoost (vier keer) in zicht. „Het zal moeilijk worden om dat te verbreken, maar ik ben goed op weg. Het zou mooi zijn om een legende in deze sport te worden, maar daar gaat het bij mij niet alleen om. Ik ben een vechter die geniet van deze sport en het publiek wil vermaken. Dat ik hier als een ster wordt gezien is leuk, maar buiten de ring zal ik altijd een gewone jongen blijven.�
Remy Bonjasky dwingt in twee jaar tijd veel respect af in K-1-wereld
Een groot kampioen
TOKIO, maandag
De slijtageslag, die Remy Bonjasky in de heksenketel van de Tokyo Dome moest ondergaan, heeft een dag later nog altijd zijn uitwerking. Zijn schouder en ribbenkast kregen het zaterdag zwaar te verduren tijdens zijn triomf op de K-1-finaledag, maar ondanks dat regeert de lach op zijn nog altijd ongeschonden gezicht.
De pijnlijke blessures werkten na de finale niet echt bevorderend op zijn nachtrust. Voornamelijk voormalig wereldkampioen boksen, Francois Botha, had met tientallen mokerslagen op het lichaam van Bonjasky een groot aandeel in de pijnlijke nacht. Als de twee elkaar de volgende ochtend tegenkomen in de lift van het hotel zijn ze vriendelijker voor elkaar. Een alleszeggende omhelzing bekrachtigt het respect. Er volgt een gesprek waarin Botha informeert naar de ribben van de Nederlander. „Ik weet dat ik je goed hebt geraakt op die plek, daarom vind ik het onvoorstelbaar dat je nog zo sterk was in de finale. Je bent een ware kampioen�, zegt de Zuid-Afrikaan, voordat de liftdeuren weer openen.
Het compliment, het applaus van het Japanse publiek, de cheque van 400.000 dollar en de trofeeën; het doet de vechtsportkampioen zichtbaar goed. Maar achteraf speelde toch nog steeds het meest de winst tegen K-1-legende Ernesto Hoost door zijn kop. Vandaar ook dat Bonjasky luttele seconden na zijn overwinning in tranen uitbarstte. „Ik heb een jaar lang van Ernesto aan moeten horen dat ik in 2003 alleen maar heb gewonnen, omdat hij er niet bij was. Om die reden heb ik mijn training nog zwaarder gemaakt. Alles moest wijken om ook dit keer te winnen, zodat ik van het gezeur af was. Na mijn zege op Ernesto in de eerste partij had ik mijn belangrijkste stap gezet. Toen ik na de finale tegen Musashi hoorde dat ik de winnaar was, viel een last van mij af en werd ik emotioneel�, memoreerde Bonjasky.
Zijn steun en toeverlaat, Melissa, wist als geen ander wat er door Bonjasky’s hoofd gierde en was meteen ter plekke. „Ik weet wat hij dit jaar heeft doorgemaakt en wat hij er allemaal voor heeft moeten doen. Tijdens de wedstrijden heb ik constant in spanning gezeten en zelfs een paar keer gedacht dat het over was. Gelukkig knokte hij zich er doorheen. Ik ben enorm trots op Remy�, vertelde Melissa Bonjasky, die morgen terugreist naar Nederland, om hun bijna éénjarige zoon Cassius vernoemd naar Cassius Clay alias Muhammed Ali) te zien. „Ik kan hem geen dag langer missen. Remy moet misschien nog langer blijven, maar ik hoop dat hij mee teruggaat, want hij wil Cassius ook graag zien.�
Als Bonjasky morgen voet zet op Nederlandse bodem, kan hij zich waarschijnlijk verheugen op de aandacht van honderden fans en vrienden. „Ik weet nog dat er vorig jaar heel wat mensen waren op Schiphol. Met muziek en alles stonden ze me op te wachten. Het zou een mooi slot zijn als dat nu weer het geval zou zijn.�
Een slot aan de carrière van de 28-jarige inwoner van Almere komt er voorlopig nog niet. Bonjasky heeft door zijn tweede overwinning op rij het record van landgenoot Hoost (vier keer) in zicht. „Het zal moeilijk worden om dat te verbreken, maar ik ben goed op weg. Het zou mooi zijn om een legende in deze sport te worden, maar daar gaat het bij mij niet alleen om. Ik ben een vechter die geniet van deze sport en het publiek wil vermaken. Dat ik hier als een ster wordt gezien is leuk, maar buiten de ring zal ik altijd een gewone jongen blijven.�