Octavius
27-02-2005, 12:06
Nu zat ik Radar te kijken en daar werd gezegd dat Roy Martina niet een basis arts zou zijn. Dit ging met natrekken omdat hij meewerkt aan de Bio-Stabiel reclame van Bruno Santanera. Nu heeft radar zich vergist en bleek Roy wel een basis-arts te zijn geregistreerd in het BIG-register.
Niettemin was hij wel een hele goede kyokushin karate-ka. Kwam dit nog tegen op het oude shoto-forum
In zijn actieve jaren als karateka was Martina maar liefst zeven maal Europees kampioen kyokushinkai. Daarnaast is hij cum laude afgestudeerd als tot op dat moment in de Nederlandse geschiedenis jongste arts. Na zijn studie medicijnen bekwaamde hij zich in acupunctuur en homeopathische geneeskunde.
Ons werd verteld dat Martina een boek geschreven had met de titel Vitaliteit. KO zocht de inderdaad zeer vitaal en levenslustig ogende Martina op.
KO: "Wanneer we het boek lezen, komen we tot de conclusie dat jij er achter bent gekomen dat je jarenlang niet op de juiste manier geleefd hebt. Je at verkeerd en dat soort dingen. Kwam dat inzicht mede door de sport?"
Martina: "Nou, het is eigenlijk net andersom. Ik heb me jarenlang dankzij de sport op de been weten te houden. Ik heb geleden aan een ziekte waarvan ik niet eens wist wat het was. Nu weet ik dat het een vorm van lage bloedsuiker was. Zo lang ik bezig was om te sporten had ik er geen last van, maar op het moment dat ik ging zitten, was ik na tien minuten tot een kwartier moe, was ik weg. Ik kon dan ook niet in de collegebanken zitten. Omdat ik daardoor bijna altijd met sport bezig was en altijd in sportkleren rondliep, dacht iedereen die mij kende dat ik op een sportschool zat, terwijl ik medicijnen studeerde. Ik was helemaal bezeten van karate en liep de hele dag door te trappen en dat soort dingen, maar het was een kwestie van overleven. Zo lang ik in beweging was voelde ik me perfect en als ik niet in beweging was viel ik als het ware in slaap. De sport heeft ervoor gezorgd dat ik me er doorheen heb gesleept en de sport heeft er ook voor gezorgd dat ik een andere kijk heb gekregen op mezelf. Ik heb leren lesgeven, wat vanzelf gebeurt in het karate als je opklimt. Als je hogere banden haalt, ga je helpen lesgeven. Ik heb erdoor geleerd een bepaalde autoriteit uit te kunnen oefenen, en wat achteraf het belangrijkste was, het heeft me heel veel geleerd over lichaamshouding en die is weer direct gerelateerd aan hoe je je emotioneel voelt. Ik geef nu heel veel lessen in hoe mensen zich moeten bewegen, niet vanuit het karate gezien, maar vanuit presentatietechnieken. Bijvoorbeeld: hoe gebruik je je energie als je voor de klas staat, hoe kan je je energie projecteren, hoe gebruik je zachte of harde energie. De hele basis van wat ik momenteel doe, komt dus eigenlijk vanuit de sport. Ik heb in mijn jeugd wel gezwommen, getennist enz., maar eigenlijk heb ik vanaf mijn elfde jaar tot nu toe alleen aan vechtsport gedaan. Voor mij is het ook allround, ik zie karate niet alleen als iets dat je in de dojo doet. Voor mij is het een levensstijl, ik zie het als een filosofie, ik zie het als meer dan dat waaraan de meeste mensen denken of wat ze verstaan onder het woord karate. Voor mij is het een totaliteit. Daarbij komt nog dat hoe beter je wilt worden hoe meer allround je moet zijn.
Je moet zorgen voor een goede conditie, goede reflexen, souplesse, het mentale gestel, voor mij is het karate de meest complete sport ter wereld."
KO: "Het is voor jou dus een 'way of life' geworden, maar hoe kwam je ertoe om aan karate te beginnen. Je komt van de Antillen, je was elf jaar toen je begon, maar waarom?"
Martina: "Als kind heb ik astma gehad en dat ging op een gegeven moment over door kruiden die ik van mijn grootmoeder kreeg. Maar ik werd daarna hyperactief. Ik weet niet of je bekend bent met hyperactieve kinderen, maar dat zijn van die kinderen die de heleboel afbreken." Hij heeft duidelijk pret als hij doorvertelt: "Het zijn hele vervelende kinderen. Mijn vader nam me toen mee naar een psycholoog en deze zei: "Dat wordt niks, deze kinderen kunnen niet studeren, ze kunnen hun aandacht niet vasthouden, dus reken er maar op dat het helemaal niks wordt met je zoon." Dat hoorde ik hem zeggen en ik wilde dus bewijzen dat het niet zo was. Het enige goede advies wat de goede man aan mijn vader gaf was: "Doe hem op judo." Dat hebben ze toen gedaan en nu kon ik legaal mensen in de knoop leggen, wat van tevoren niet kon. Daarvoor werd ik namelijk altijd gestraft als ik iemand in mekaar timmerde en nu kreeg ik er nog prijzen voor. Je kan je voorstellen dat er een hele nieuwe wereld voor me openging. Ik werd nu beloond voor hetgeen waarvoor ik vroeger werd gestraft. Ik werd dan ook heel fanatiek en binnen no-time was ik kampioen judo. Ik was nog witte band toen ik al zwarte banden versloeg omdat ik nooit opgaf. Als de scheidsrechter zei: "Beginnen", dan stormde ik op die arme kerel af en legde hem zo snel mogelijk in de knoop. Na mijn middelbare school kwam ik hier in Utrecht medicijnen studeren en ging door met judo. Ik werd het eerste jaar dat ik er was Nederlands studentenkampioen judo. Ik was toen zestien en nog steeds witte band. Ik wilde alleen maar knokken, alleen maar wedstrijden. Op die manier heb ik dan ook mijn zwarte band gekregen."
De ommezwaai
"Toen zag ik een film van Bruce Lee, Fist of Fury. Nou, dat vond in nog interessanter. Mensen in de knoop leggen vond ik leuk, maar nu kon je mensen ook nog legaal in mekaar trappen. Ik ben dus direct gaan zoeken naar een school en toen kwam ik terecht bij Frits Jaspers. Die was verbonden met Jon Bluming. Ik ging er dus kyokushinkai leren. Op de eerste les dat ik er kwam, maakte ik een fout. Omdat ik jaren aan judo had gedaan, pakte ik hem beet en gooide hem op de grond. Dat vond mijn leraar niet zo goed en hij gaf me daarna een mawashi geri (ronde trap) op mijn oog. Zo kreeg ik voor het eerst in mijn leven een blauw oog, het was ook de laatste keer. Op dat moment heb ik me voorgenomen dat ik net zo goed zou worden als hij was en dat ik hem een dag dat blauw oog terug zou bezorgen. Het heeft me precies twee jaar gekost en toen was ik ook zwarte band en ondertussen kampioen kyokushinkai. Ik heb een keer met Jon Bluming mogen sparren en dat was een aparte ervaring." Martina moet er nog steeds om lachen.
"Dat ging zo: hij had getrapt en toen heb ik hem gegooid en direct daarna was ik weg, want hij had mij KO geknepen. Ik heb heel erg kort kunnen genieten van het feit dat ik Jon Bluming naar de grond had gekregen.
Maar zo ben ik in de sport gerold. Door mijn ziekte met judo begonnen en door een film van Bruce Lee met karate. Dat was in de zeventiger jaren. In de tijd dat Thom Harinck een beetje revolutionair begon te worden, de tijd dat je die freestyle wedstrijden had, waar ik ook heel veel aan heb meegedaan. Maar ik was heel erg onrustig, ik was altijd op zoek naar meer kennis, dus ik heb verschillende stijlen bezocht. Ik heb heel lang pencak silat gedaan bij Ruud van Weldam en deed in die tijd ook veel freestyle wedstrijden. Ik begon op een gegeven ogenblik ook aan kickboxing. Het puntenvechten heb ik niet zo lang gedaan, want dat beviel me niet zo goed. Ik wilde het zwaardere werk en ben direct met het semi-contact doorgegaan, daarna het full-contact en het kyokushinkai, daarna het kickboxing. Ik was een van de eersten.
Het was dezelfde tijd dat Lucien Carbin begon, Jan van Looijen kwam met Jan Plas terug uit Japan. Zijn eerste les was heel interessant. Als je binnenkwam als leerling, hij had altijd maar vier of vijf en het interesseerde hem ook niet of er meer waren, was het eerste wat hij deed je een goede lowkick geven en dan kon je de rest van de les gaan zitten en verder kijken. Kwam je terug, dan gaf hij je les." De schrijver-arts schiet weer in de lach bij de gedachte. "Ha, ha, dat was dus een hele opmerkelijke manier van lesgeven. Ik trainde maar een keer in de week, op de vrijdagavond en het duurde ongeveer vier dagen voordat je weer een beetje redelijk kon lopen. Dan kon je twee dagen genieten en dan was het weer trainen geblazen. Het heeft een enorm effect gehad op mijn liefdesleven, want ik kon in het weekend niet meer uit als gevolg van die training op de vrijdagavond, ik kon niet meer dansen, wat ook een van mijn hobby's was. Het heeft een jaar geduurd voordat ik genoeg had opgebouwd om weer te kunnen dansen. Ha, ha, ha, ik heb het moeten doen met de kruimels van een ander, maar qua
mentaliteitsvorming heb ik er enorm veel aan gehad. Het heeft me ontzettend veel geleerd over 'willpower', doorzettingsvermogen, door gaan 'against all odds' wat me nu ook van pas komt in mijn beroep. Ik ben ook in mijn beroep een pionier. Ik probeer steeds nieuwe grenzen te doorbreken waarbij ik steeds geconfronteerd wordt met mensen die in feite tegen je ideeën zijn. Maar dankzij deze trainingen en filosofieën heb ik succesvol kunnen zijn."
KO: "Dan komen we nu op het boek Vitaliteit dat je geschreven hebt. Is het ontstaan uit roeping of kwam je door je werk tot de ontdekking dat dit boek geschreven moest worden?"
Martina: "Het komt eigenlijk van twee kanten. Het begon met een idee. Het idee heeft bij mij altijd geleefd. Doordat ik zo ziek geweest ben, ben ik altijd op zoek geweest naar dingen waardoor je je vitaler ging voelen. In feite ben ik de hele studie geneeskunde begonnen voor mezelf. Niet eens in eerste instantie om andere mensen te helpen, maar om er achter te komen wat ik voor mezelf kon doen. Na mijn studie was ik heel erg teleurgesteld, want toen kwam ik tot de ontdekking dat er in feite nooit over gezondheid werd gesproken, maar over de ziekte. Na mijn studie ben ik dus op zoek gegaan naar gezondheid. Na jarenlange omzwervingen heb ik toen een aantal dingen ontdekt, bepaalde strategieën zou je kunnen zeggen en die vond ik de ontbrekende schakel in de geneeskunde en ook in de sport. We leggen wel heel veel nadruk op het fysieke en heel veel nadruk op de geest, maar niet voldoende op dat wat je nog meer kunt doen. Hoe belangrijk is je voeding, hoe belangrijk zijn vitamines, hoe belangrijk is mediteren of positieve en negatieve gedachten. Ik heb dus in feite iets ontdekt voor mezelf en toen wilde ik er wat mee doen. Ik ben begonnen er les in te geven. Niet aan artsen, maar aan managers omdat dit een heel andere doelgroep is en omdat bij hen er veel meer belangstelling voor bestond. Managers hebben heel veel belangstelling voor met name vitaliteit, omdat ze het zien als een investering. Hun manier van denken is als volgt. Ik investeer een uur in mijn gezondheid en ik krijg er vier uur effectief werken voor terug. Daarom vond ik hen een goede doelgroep om mijn ideeën op uit te testen. Dat heeft zo enorm goed aangeslagen dat ik ook gevraagd werd door bedrijven waar ik zelfs cursussen aan groepen van tweehonderd man gaf. Ik heb er enorm veel feedback van gekregen over hoe hun leven veranderd was en toen is de gedachte ontstaan om het een en ander in boekvorm uit te geven, waardoor niet alleen meer bekendheid werd gegeven aan de seminars, maar waardoor min of meer het totale idee werd gepropageerd en waardoor ook een ander gezicht van mij aan de buitenwereld werd getoond. Niet alleen de arts die medicijnen kon ontwikkelen en ziektes kan genezen, maar iemand die de mensen er op wil wijzen dat wij een eigen verantwoordelijkheid hebben over onze gezondheid. Het is niet de dokter die ervoor moet zorgen, nee, wij zijn het zelf. Dat is mijn filosofie. We moeten zelf de weg leren kennen en ontdekken."
KO: "Goed, dit is dan een fraai verhaaltje voor mensen die in het bedrijfsleven zitten, maar wat hebben de sportjongens eraan, waarom zouden mensen die aan sport doen en al in topconditie zijn zich aan jouw filosofie moeten houden?"
Martina: "Een groot gedeelte van mijn filosofie komt uit de sport en als men het boek leest zal men veel dingen herkennen. Waar het om gaat is de puntjes op de i te zetten. Ik ben zeven jaar ongeslagen kampioen geweest. Wat veel mensen niet weten is, dat ik het wereldrecord voor de snelste KO ter wereld heb, het ging in minder dan twee seconden.
Het gaat er om dat je weet wat de dingen zijn waardoor je constant kan blijven presteren. Iedereen gaat door pieken en dalen, maar waarom kon ik zeven jaar lang op allerlei soorten wedstrijden, of het nu pencak silat, kempo karate, kickboxing, thaiboxing, of welke stijl dan ook was, blijven presteren? Hoe kan je constant in die piekvorm blijven? Je ziet heel veel kampioenen die door een dal gaan en weer er uit komen. Dit heeft veel te maken met mentale strategieën die ze per toeval leren. Het is meer vallen en opstaan. De meesten komen pas in de problemen wanneer ze met de eerste moeilijkheid geconfronteerd worden. Het gaat goed, maar eens komen er problemen. Op een dag sta je op met een griep en je voelt je niet lekker. Hoe kun je dit soort dingen voorkomen. Hoe kun je constant, elke dag opnieuw weer emotioneel, fysiek en ook spiritueel in een piekstaat verkeren? Als alles tegenzit, hoe kan je jezelf dan aan je haren weer overeind trekken. Als je moet vechten en je krijgt net daarvoor bijvoorbeeld een overlijdensbericht, hoe kun je dat omvormen in je hoofd dat je het kan gebruiken als kracht in plaats van dat het als een remming werkt. Juist de mensen die in de topsport zitten wil ik de puntjes op de i laten zetten, waarbij ik ook het medische deel erbij pak. Want iemand van twintig heeft op dat moment veel meer conditie dan als hij dertig zou zijn in dezelfde omstandigheden, maar hoe kan je ook op je dertigste blijven presteren en hoe doe je dat als je op je veertigste terug wilt in de sport? Wat zijn de dingen die je moet doen om snel te herstellen enz. enz. Het is juist voor mensen die niet in een piekstaat zijn, om er in te komen, en voor mensen die al in een piekstaat verkeren, om te leren herkennen wat ze al goed doen en hoe ze het nog beter kunnen doen om die piekstaat te handhaven. Ik ben constant op zoek naar ideeën en produkten om mezelf ook in die piekstaat te houden. Het laatste produkt dat ik ontdekt heb, is iets wat de conditie met 50% verbetert, je kracht minimaal met 5% verbetert en je spierpijnen na het sporten verlicht. Het werd ontdekt door een professor in Canada die een stof ontdekte waardoor je spieren puur op vet kunnen verbranden. Dit soort ontwikkelingen op wetenschappelijk gebied ben ik steeds aan het terugbrengen naar de sportmensen en anderen."
KO: "Een drug is een verkeerde uitdrukking, maar is het een medicijn, of is het iets dat je gewoon kan verkrijgen en veilig kan gebruiken?"
Martina: "Laten we een ding duidelijk stellen, ik ben een natuurarts en dat wil zeggen dat ik alleen werk met dingen die de gezondheid bevorderen. Ik zal dus wegblijven van alles wat ook maar enigszins nadelige gevolgen kan hebben voor iemands gezondheid. Het is een puur voedingsprodukt. Het is een ontdekking geweest van een professor die achttien jaar lang dieren heeft bestudeerd die een overwinteringsslaap hielden. Hij heeft daarbij ontdekt hoe hun vet metabolisme verschilt van andere dieren. Hij heeft toen een chemische stof ontwikkeld en deze gepatenteerd. Om dit op de markt te brengen kost miljoenen guldens aan research en dergelijke. Hij ging toen op zoek naar natuurlijke ingredinten die dezelfde resultaten hadden en hij heeft deze ook gevonden in onder andere chocola, koffie en thee. Het is echter niet de cafeïne, maar een andere stof die in geconcentreerde vorm hetzelfde effect heeft als het door hem ontwikkelde chemische produkt. Het is een soort reep en die moet je innemen vijftien minuten voordat je gaat sporten. Als je een beetje recreatief bezig bent en een uurtje traint, dan zal je er niet zoveel van merken, maar als je een avond hebt waarvan je van tevoren weet dat je twee of drie uur goed moet meedoen en normaal gesproken moe bent er na, dan zal je het verschil wel merken. Tot nu toe heeft iedereen het verschil al bij de eerste keer gemerkt. Als ik het bijvoorbeeld aan iemand geef die gewoonlijk een uur hard loopt, dan merkt die dat hij makkelijk anderhalf uur kan lopen. Ik doe ongeveer zeventig push-ups en als ik er een neem doe ik honderd. Het is puur natuur en heeft geen enkel nadelig effect. Het is voor zover ik weet het enige gepatenteerde voedingsmiddel voor de sport. Dit soort dingen werken dus mee om je vitaliteit te bevorderen, om nog beter te kunnen presteren zonder dat het nadelige effecten heeft."
KO: "Maar zal zoiets dan toch niet als een drug, een stimulerend middel gezien worden? Het is toch oneerlijk ten opzichte van mensen die het niet gebruiken?"
Martina: "Indien dat soort kennis oneerlijk is, ja, dan is het oneerlijk. Als je kennis hebt van iets en je gebruikt het, zoals je bijvoorbeeld weet dat als je vast en je lichaam reinigt je beter kan presteren, als je kruiden zoals bijvoorbeeld ginseng gebruikt, dan is dat kennis die je hebt over zaken. Bij kyokushinwedstrijden vroeger is het mij verboden om acupunctuur te gebruiken. Het werd me gewoon verboden."
KO: "Het gerucht gaat dat Robbie Kaman ook gebruik hiervan maakte om de pijn op zijn benen niet te voelen."
Martina: "Dat is geen gerucht, ik heb het hem zelf geleerd. Ik ben toen met een groep van Jan Plas naar Thailand geweest als de teamarts van die groep. Daarvoor was de groep van Harinck daar geweest en iedereen had verloren in de eerste ronde en last van hun schenen. Men heeft mij toen gevraagd of ik mijn kennis niet kon gebruiken om hen wat langer te laten staan. Ik heb toen acupunctuur bij ze gedaan en de Thailanders konden hen niet op hun scheenbenen neerhalen. De Thais waren totaal verbaasd hoeveel de Nederlanders op hun scheenbeen konden incasseren. Ook hun conditie was veel beter en daarnaast was hun herstelvermogen zeker een factor tien sneller, ook door de acupunctuur. Later heb ik een aantal van deze jongens inderdaad ook geleerd hoe ze het bij zichzelf konden doen. Dan komt de vraag: is acupunctuur een doping? Nee, het kan wel je eigen morfine-, je endorfineproduktie stimuleren. Morfine is een doping, endorfine is van jezelf, dus het is geen doping. Ik heb het vroeger zelf bij het kickboxing ook gedaan en het is heerlijk. Je voelt absoluut niets op je scheenbeen. De mensen kunnen trappen tegen je scheen hoeveel ze willen en het zwelt daarna ook niet op. Er zijn daarna dus ook geen blessures. Sommige mensen zullen dit misschien als een vorm van doping zien en zeggen dat het niet eerlijk is. Ik zie het niet als eerlijk en niet eerlijk. Ik ben van mening dat iedereen het mag gebruiken."
KO: "Ik heb het eigenlijk niet zozeer over acupuntuur als wel over het gebruik van kruiden en die soort chocoladereep waar je het over had. Want ze zijn tegenwoordig supersnel om iets tot een verboden produkt te verklaren. Bij onze sporten is dan wel weinig tot geen controle, maar bij wielrennen en atletiek zijn ze erg streng. Bestaat er dan geen kans dat men in die kringen dit ook weer gaat zien als een oneerlijk produkt dat je niet mag gebruiken? Zelf vraag ik me af of echt alles wat op de lijst staat prestatieverhogend werkt of gevaar voor de gezondheid kan opleveren."
Martina: "Nou, er zijn zaken die er op staan omdat ze verwarring kunnen creëren bij een dopingtest. Ook staan er een aantal medicijnen op zoals hoestdrank, omdat daar efidrine in zit. Dat heeft een bepaald effect dat gezien wordt als doping. Doping is voor mij wanneer je het lichaam stimuleert buiten zijn grenzen om. Als je dus een effect gaat creëren dat niet natuurlijk is en waar het lichaam een prijs voor moet betalen. Ik ben ook tegen doping. Maar ik ben niet tegen natuurlijke doping. Onder natuurlijke doping versta ik het gebruik van sommige kruiden en extracten, bepaalde vitamines, bepaalde homeopatische middelen, krachtvoeding, maar waar trek je precies de grens?
In de sport ligt de grens heel duidelijk bij het meetbare. Als je iets kan meten en het geeft afbraakprodukten in de urine of in het bloed en het zijn afbraakprodukten die soortgelijk zijn aan doping, dan valt het onder de niet-toelaatbare produkten. Misschien dat ze in de toekomst die grenzen zullen verleggen, zodat dingen die er nu niet onder vallen dan alsnog in worden opgenomen, maar dit, die reep en soortgelijke produkten, valt er nu niet onder. De werking is ook totaal anders. Wat het doet is zorgen dat je lichaam beter functioneert, zodat je je energie efficienter kunt gebruiken. Doping daarentegen gaat over het algemeen ten koste van je natuurlijke reserves. Doping kan op den duur leiden tot totale uitputting, hormonale uitputting en tot ziekte. Dat is met deze natuurprodukten absoluut niet het geval."
KO: " Tot slot. En als je nu anti-oxidanten en aminozuren neemt?"
Martina: "Dat valt in dezelfde categorie. Als je anti-oxdanten zou nemen, waardoor de effecten van zwaar sporten verminderen, waarbij je dus de cellulaire opname van je zuurstof verbetert, dan valt dat niet onder doping. Deze soort produkten waar ik mee werk, liggen in dezelfde lijn. Je kan iemand nemen die, laten we zeggen, over zijn top heen is, maar die door dit soort produkten teruggebracht kan worden in zijn optimale staat van presteren die voor zijn leeftijd abnormaal is. Heel veel van onze 'belief systems" komen voort uit wat wij zien als de gemiddelde mens. De gemiddelde mens kan op zijn veertigste geen topsport meer beoefenen, tenminste bepaalde topsporten. Maar die grenzen kan je verleggen door de wetenschap hoe je het lichaam kunt verjongen en dat is datgene waar ik me mee bezig houd."
Niettemin was hij wel een hele goede kyokushin karate-ka. Kwam dit nog tegen op het oude shoto-forum
In zijn actieve jaren als karateka was Martina maar liefst zeven maal Europees kampioen kyokushinkai. Daarnaast is hij cum laude afgestudeerd als tot op dat moment in de Nederlandse geschiedenis jongste arts. Na zijn studie medicijnen bekwaamde hij zich in acupunctuur en homeopathische geneeskunde.
Ons werd verteld dat Martina een boek geschreven had met de titel Vitaliteit. KO zocht de inderdaad zeer vitaal en levenslustig ogende Martina op.
KO: "Wanneer we het boek lezen, komen we tot de conclusie dat jij er achter bent gekomen dat je jarenlang niet op de juiste manier geleefd hebt. Je at verkeerd en dat soort dingen. Kwam dat inzicht mede door de sport?"
Martina: "Nou, het is eigenlijk net andersom. Ik heb me jarenlang dankzij de sport op de been weten te houden. Ik heb geleden aan een ziekte waarvan ik niet eens wist wat het was. Nu weet ik dat het een vorm van lage bloedsuiker was. Zo lang ik bezig was om te sporten had ik er geen last van, maar op het moment dat ik ging zitten, was ik na tien minuten tot een kwartier moe, was ik weg. Ik kon dan ook niet in de collegebanken zitten. Omdat ik daardoor bijna altijd met sport bezig was en altijd in sportkleren rondliep, dacht iedereen die mij kende dat ik op een sportschool zat, terwijl ik medicijnen studeerde. Ik was helemaal bezeten van karate en liep de hele dag door te trappen en dat soort dingen, maar het was een kwestie van overleven. Zo lang ik in beweging was voelde ik me perfect en als ik niet in beweging was viel ik als het ware in slaap. De sport heeft ervoor gezorgd dat ik me er doorheen heb gesleept en de sport heeft er ook voor gezorgd dat ik een andere kijk heb gekregen op mezelf. Ik heb leren lesgeven, wat vanzelf gebeurt in het karate als je opklimt. Als je hogere banden haalt, ga je helpen lesgeven. Ik heb erdoor geleerd een bepaalde autoriteit uit te kunnen oefenen, en wat achteraf het belangrijkste was, het heeft me heel veel geleerd over lichaamshouding en die is weer direct gerelateerd aan hoe je je emotioneel voelt. Ik geef nu heel veel lessen in hoe mensen zich moeten bewegen, niet vanuit het karate gezien, maar vanuit presentatietechnieken. Bijvoorbeeld: hoe gebruik je je energie als je voor de klas staat, hoe kan je je energie projecteren, hoe gebruik je zachte of harde energie. De hele basis van wat ik momenteel doe, komt dus eigenlijk vanuit de sport. Ik heb in mijn jeugd wel gezwommen, getennist enz., maar eigenlijk heb ik vanaf mijn elfde jaar tot nu toe alleen aan vechtsport gedaan. Voor mij is het ook allround, ik zie karate niet alleen als iets dat je in de dojo doet. Voor mij is het een levensstijl, ik zie het als een filosofie, ik zie het als meer dan dat waaraan de meeste mensen denken of wat ze verstaan onder het woord karate. Voor mij is het een totaliteit. Daarbij komt nog dat hoe beter je wilt worden hoe meer allround je moet zijn.
Je moet zorgen voor een goede conditie, goede reflexen, souplesse, het mentale gestel, voor mij is het karate de meest complete sport ter wereld."
KO: "Het is voor jou dus een 'way of life' geworden, maar hoe kwam je ertoe om aan karate te beginnen. Je komt van de Antillen, je was elf jaar toen je begon, maar waarom?"
Martina: "Als kind heb ik astma gehad en dat ging op een gegeven moment over door kruiden die ik van mijn grootmoeder kreeg. Maar ik werd daarna hyperactief. Ik weet niet of je bekend bent met hyperactieve kinderen, maar dat zijn van die kinderen die de heleboel afbreken." Hij heeft duidelijk pret als hij doorvertelt: "Het zijn hele vervelende kinderen. Mijn vader nam me toen mee naar een psycholoog en deze zei: "Dat wordt niks, deze kinderen kunnen niet studeren, ze kunnen hun aandacht niet vasthouden, dus reken er maar op dat het helemaal niks wordt met je zoon." Dat hoorde ik hem zeggen en ik wilde dus bewijzen dat het niet zo was. Het enige goede advies wat de goede man aan mijn vader gaf was: "Doe hem op judo." Dat hebben ze toen gedaan en nu kon ik legaal mensen in de knoop leggen, wat van tevoren niet kon. Daarvoor werd ik namelijk altijd gestraft als ik iemand in mekaar timmerde en nu kreeg ik er nog prijzen voor. Je kan je voorstellen dat er een hele nieuwe wereld voor me openging. Ik werd nu beloond voor hetgeen waarvoor ik vroeger werd gestraft. Ik werd dan ook heel fanatiek en binnen no-time was ik kampioen judo. Ik was nog witte band toen ik al zwarte banden versloeg omdat ik nooit opgaf. Als de scheidsrechter zei: "Beginnen", dan stormde ik op die arme kerel af en legde hem zo snel mogelijk in de knoop. Na mijn middelbare school kwam ik hier in Utrecht medicijnen studeren en ging door met judo. Ik werd het eerste jaar dat ik er was Nederlands studentenkampioen judo. Ik was toen zestien en nog steeds witte band. Ik wilde alleen maar knokken, alleen maar wedstrijden. Op die manier heb ik dan ook mijn zwarte band gekregen."
De ommezwaai
"Toen zag ik een film van Bruce Lee, Fist of Fury. Nou, dat vond in nog interessanter. Mensen in de knoop leggen vond ik leuk, maar nu kon je mensen ook nog legaal in mekaar trappen. Ik ben dus direct gaan zoeken naar een school en toen kwam ik terecht bij Frits Jaspers. Die was verbonden met Jon Bluming. Ik ging er dus kyokushinkai leren. Op de eerste les dat ik er kwam, maakte ik een fout. Omdat ik jaren aan judo had gedaan, pakte ik hem beet en gooide hem op de grond. Dat vond mijn leraar niet zo goed en hij gaf me daarna een mawashi geri (ronde trap) op mijn oog. Zo kreeg ik voor het eerst in mijn leven een blauw oog, het was ook de laatste keer. Op dat moment heb ik me voorgenomen dat ik net zo goed zou worden als hij was en dat ik hem een dag dat blauw oog terug zou bezorgen. Het heeft me precies twee jaar gekost en toen was ik ook zwarte band en ondertussen kampioen kyokushinkai. Ik heb een keer met Jon Bluming mogen sparren en dat was een aparte ervaring." Martina moet er nog steeds om lachen.
"Dat ging zo: hij had getrapt en toen heb ik hem gegooid en direct daarna was ik weg, want hij had mij KO geknepen. Ik heb heel erg kort kunnen genieten van het feit dat ik Jon Bluming naar de grond had gekregen.
Maar zo ben ik in de sport gerold. Door mijn ziekte met judo begonnen en door een film van Bruce Lee met karate. Dat was in de zeventiger jaren. In de tijd dat Thom Harinck een beetje revolutionair begon te worden, de tijd dat je die freestyle wedstrijden had, waar ik ook heel veel aan heb meegedaan. Maar ik was heel erg onrustig, ik was altijd op zoek naar meer kennis, dus ik heb verschillende stijlen bezocht. Ik heb heel lang pencak silat gedaan bij Ruud van Weldam en deed in die tijd ook veel freestyle wedstrijden. Ik begon op een gegeven ogenblik ook aan kickboxing. Het puntenvechten heb ik niet zo lang gedaan, want dat beviel me niet zo goed. Ik wilde het zwaardere werk en ben direct met het semi-contact doorgegaan, daarna het full-contact en het kyokushinkai, daarna het kickboxing. Ik was een van de eersten.
Het was dezelfde tijd dat Lucien Carbin begon, Jan van Looijen kwam met Jan Plas terug uit Japan. Zijn eerste les was heel interessant. Als je binnenkwam als leerling, hij had altijd maar vier of vijf en het interesseerde hem ook niet of er meer waren, was het eerste wat hij deed je een goede lowkick geven en dan kon je de rest van de les gaan zitten en verder kijken. Kwam je terug, dan gaf hij je les." De schrijver-arts schiet weer in de lach bij de gedachte. "Ha, ha, dat was dus een hele opmerkelijke manier van lesgeven. Ik trainde maar een keer in de week, op de vrijdagavond en het duurde ongeveer vier dagen voordat je weer een beetje redelijk kon lopen. Dan kon je twee dagen genieten en dan was het weer trainen geblazen. Het heeft een enorm effect gehad op mijn liefdesleven, want ik kon in het weekend niet meer uit als gevolg van die training op de vrijdagavond, ik kon niet meer dansen, wat ook een van mijn hobby's was. Het heeft een jaar geduurd voordat ik genoeg had opgebouwd om weer te kunnen dansen. Ha, ha, ha, ik heb het moeten doen met de kruimels van een ander, maar qua
mentaliteitsvorming heb ik er enorm veel aan gehad. Het heeft me ontzettend veel geleerd over 'willpower', doorzettingsvermogen, door gaan 'against all odds' wat me nu ook van pas komt in mijn beroep. Ik ben ook in mijn beroep een pionier. Ik probeer steeds nieuwe grenzen te doorbreken waarbij ik steeds geconfronteerd wordt met mensen die in feite tegen je ideeën zijn. Maar dankzij deze trainingen en filosofieën heb ik succesvol kunnen zijn."
KO: "Dan komen we nu op het boek Vitaliteit dat je geschreven hebt. Is het ontstaan uit roeping of kwam je door je werk tot de ontdekking dat dit boek geschreven moest worden?"
Martina: "Het komt eigenlijk van twee kanten. Het begon met een idee. Het idee heeft bij mij altijd geleefd. Doordat ik zo ziek geweest ben, ben ik altijd op zoek geweest naar dingen waardoor je je vitaler ging voelen. In feite ben ik de hele studie geneeskunde begonnen voor mezelf. Niet eens in eerste instantie om andere mensen te helpen, maar om er achter te komen wat ik voor mezelf kon doen. Na mijn studie was ik heel erg teleurgesteld, want toen kwam ik tot de ontdekking dat er in feite nooit over gezondheid werd gesproken, maar over de ziekte. Na mijn studie ben ik dus op zoek gegaan naar gezondheid. Na jarenlange omzwervingen heb ik toen een aantal dingen ontdekt, bepaalde strategieën zou je kunnen zeggen en die vond ik de ontbrekende schakel in de geneeskunde en ook in de sport. We leggen wel heel veel nadruk op het fysieke en heel veel nadruk op de geest, maar niet voldoende op dat wat je nog meer kunt doen. Hoe belangrijk is je voeding, hoe belangrijk zijn vitamines, hoe belangrijk is mediteren of positieve en negatieve gedachten. Ik heb dus in feite iets ontdekt voor mezelf en toen wilde ik er wat mee doen. Ik ben begonnen er les in te geven. Niet aan artsen, maar aan managers omdat dit een heel andere doelgroep is en omdat bij hen er veel meer belangstelling voor bestond. Managers hebben heel veel belangstelling voor met name vitaliteit, omdat ze het zien als een investering. Hun manier van denken is als volgt. Ik investeer een uur in mijn gezondheid en ik krijg er vier uur effectief werken voor terug. Daarom vond ik hen een goede doelgroep om mijn ideeën op uit te testen. Dat heeft zo enorm goed aangeslagen dat ik ook gevraagd werd door bedrijven waar ik zelfs cursussen aan groepen van tweehonderd man gaf. Ik heb er enorm veel feedback van gekregen over hoe hun leven veranderd was en toen is de gedachte ontstaan om het een en ander in boekvorm uit te geven, waardoor niet alleen meer bekendheid werd gegeven aan de seminars, maar waardoor min of meer het totale idee werd gepropageerd en waardoor ook een ander gezicht van mij aan de buitenwereld werd getoond. Niet alleen de arts die medicijnen kon ontwikkelen en ziektes kan genezen, maar iemand die de mensen er op wil wijzen dat wij een eigen verantwoordelijkheid hebben over onze gezondheid. Het is niet de dokter die ervoor moet zorgen, nee, wij zijn het zelf. Dat is mijn filosofie. We moeten zelf de weg leren kennen en ontdekken."
KO: "Goed, dit is dan een fraai verhaaltje voor mensen die in het bedrijfsleven zitten, maar wat hebben de sportjongens eraan, waarom zouden mensen die aan sport doen en al in topconditie zijn zich aan jouw filosofie moeten houden?"
Martina: "Een groot gedeelte van mijn filosofie komt uit de sport en als men het boek leest zal men veel dingen herkennen. Waar het om gaat is de puntjes op de i te zetten. Ik ben zeven jaar ongeslagen kampioen geweest. Wat veel mensen niet weten is, dat ik het wereldrecord voor de snelste KO ter wereld heb, het ging in minder dan twee seconden.
Het gaat er om dat je weet wat de dingen zijn waardoor je constant kan blijven presteren. Iedereen gaat door pieken en dalen, maar waarom kon ik zeven jaar lang op allerlei soorten wedstrijden, of het nu pencak silat, kempo karate, kickboxing, thaiboxing, of welke stijl dan ook was, blijven presteren? Hoe kan je constant in die piekvorm blijven? Je ziet heel veel kampioenen die door een dal gaan en weer er uit komen. Dit heeft veel te maken met mentale strategieën die ze per toeval leren. Het is meer vallen en opstaan. De meesten komen pas in de problemen wanneer ze met de eerste moeilijkheid geconfronteerd worden. Het gaat goed, maar eens komen er problemen. Op een dag sta je op met een griep en je voelt je niet lekker. Hoe kun je dit soort dingen voorkomen. Hoe kun je constant, elke dag opnieuw weer emotioneel, fysiek en ook spiritueel in een piekstaat verkeren? Als alles tegenzit, hoe kan je jezelf dan aan je haren weer overeind trekken. Als je moet vechten en je krijgt net daarvoor bijvoorbeeld een overlijdensbericht, hoe kun je dat omvormen in je hoofd dat je het kan gebruiken als kracht in plaats van dat het als een remming werkt. Juist de mensen die in de topsport zitten wil ik de puntjes op de i laten zetten, waarbij ik ook het medische deel erbij pak. Want iemand van twintig heeft op dat moment veel meer conditie dan als hij dertig zou zijn in dezelfde omstandigheden, maar hoe kan je ook op je dertigste blijven presteren en hoe doe je dat als je op je veertigste terug wilt in de sport? Wat zijn de dingen die je moet doen om snel te herstellen enz. enz. Het is juist voor mensen die niet in een piekstaat zijn, om er in te komen, en voor mensen die al in een piekstaat verkeren, om te leren herkennen wat ze al goed doen en hoe ze het nog beter kunnen doen om die piekstaat te handhaven. Ik ben constant op zoek naar ideeën en produkten om mezelf ook in die piekstaat te houden. Het laatste produkt dat ik ontdekt heb, is iets wat de conditie met 50% verbetert, je kracht minimaal met 5% verbetert en je spierpijnen na het sporten verlicht. Het werd ontdekt door een professor in Canada die een stof ontdekte waardoor je spieren puur op vet kunnen verbranden. Dit soort ontwikkelingen op wetenschappelijk gebied ben ik steeds aan het terugbrengen naar de sportmensen en anderen."
KO: "Een drug is een verkeerde uitdrukking, maar is het een medicijn, of is het iets dat je gewoon kan verkrijgen en veilig kan gebruiken?"
Martina: "Laten we een ding duidelijk stellen, ik ben een natuurarts en dat wil zeggen dat ik alleen werk met dingen die de gezondheid bevorderen. Ik zal dus wegblijven van alles wat ook maar enigszins nadelige gevolgen kan hebben voor iemands gezondheid. Het is een puur voedingsprodukt. Het is een ontdekking geweest van een professor die achttien jaar lang dieren heeft bestudeerd die een overwinteringsslaap hielden. Hij heeft daarbij ontdekt hoe hun vet metabolisme verschilt van andere dieren. Hij heeft toen een chemische stof ontwikkeld en deze gepatenteerd. Om dit op de markt te brengen kost miljoenen guldens aan research en dergelijke. Hij ging toen op zoek naar natuurlijke ingredinten die dezelfde resultaten hadden en hij heeft deze ook gevonden in onder andere chocola, koffie en thee. Het is echter niet de cafeïne, maar een andere stof die in geconcentreerde vorm hetzelfde effect heeft als het door hem ontwikkelde chemische produkt. Het is een soort reep en die moet je innemen vijftien minuten voordat je gaat sporten. Als je een beetje recreatief bezig bent en een uurtje traint, dan zal je er niet zoveel van merken, maar als je een avond hebt waarvan je van tevoren weet dat je twee of drie uur goed moet meedoen en normaal gesproken moe bent er na, dan zal je het verschil wel merken. Tot nu toe heeft iedereen het verschil al bij de eerste keer gemerkt. Als ik het bijvoorbeeld aan iemand geef die gewoonlijk een uur hard loopt, dan merkt die dat hij makkelijk anderhalf uur kan lopen. Ik doe ongeveer zeventig push-ups en als ik er een neem doe ik honderd. Het is puur natuur en heeft geen enkel nadelig effect. Het is voor zover ik weet het enige gepatenteerde voedingsmiddel voor de sport. Dit soort dingen werken dus mee om je vitaliteit te bevorderen, om nog beter te kunnen presteren zonder dat het nadelige effecten heeft."
KO: "Maar zal zoiets dan toch niet als een drug, een stimulerend middel gezien worden? Het is toch oneerlijk ten opzichte van mensen die het niet gebruiken?"
Martina: "Indien dat soort kennis oneerlijk is, ja, dan is het oneerlijk. Als je kennis hebt van iets en je gebruikt het, zoals je bijvoorbeeld weet dat als je vast en je lichaam reinigt je beter kan presteren, als je kruiden zoals bijvoorbeeld ginseng gebruikt, dan is dat kennis die je hebt over zaken. Bij kyokushinwedstrijden vroeger is het mij verboden om acupunctuur te gebruiken. Het werd me gewoon verboden."
KO: "Het gerucht gaat dat Robbie Kaman ook gebruik hiervan maakte om de pijn op zijn benen niet te voelen."
Martina: "Dat is geen gerucht, ik heb het hem zelf geleerd. Ik ben toen met een groep van Jan Plas naar Thailand geweest als de teamarts van die groep. Daarvoor was de groep van Harinck daar geweest en iedereen had verloren in de eerste ronde en last van hun schenen. Men heeft mij toen gevraagd of ik mijn kennis niet kon gebruiken om hen wat langer te laten staan. Ik heb toen acupunctuur bij ze gedaan en de Thailanders konden hen niet op hun scheenbenen neerhalen. De Thais waren totaal verbaasd hoeveel de Nederlanders op hun scheenbeen konden incasseren. Ook hun conditie was veel beter en daarnaast was hun herstelvermogen zeker een factor tien sneller, ook door de acupunctuur. Later heb ik een aantal van deze jongens inderdaad ook geleerd hoe ze het bij zichzelf konden doen. Dan komt de vraag: is acupunctuur een doping? Nee, het kan wel je eigen morfine-, je endorfineproduktie stimuleren. Morfine is een doping, endorfine is van jezelf, dus het is geen doping. Ik heb het vroeger zelf bij het kickboxing ook gedaan en het is heerlijk. Je voelt absoluut niets op je scheenbeen. De mensen kunnen trappen tegen je scheen hoeveel ze willen en het zwelt daarna ook niet op. Er zijn daarna dus ook geen blessures. Sommige mensen zullen dit misschien als een vorm van doping zien en zeggen dat het niet eerlijk is. Ik zie het niet als eerlijk en niet eerlijk. Ik ben van mening dat iedereen het mag gebruiken."
KO: "Ik heb het eigenlijk niet zozeer over acupuntuur als wel over het gebruik van kruiden en die soort chocoladereep waar je het over had. Want ze zijn tegenwoordig supersnel om iets tot een verboden produkt te verklaren. Bij onze sporten is dan wel weinig tot geen controle, maar bij wielrennen en atletiek zijn ze erg streng. Bestaat er dan geen kans dat men in die kringen dit ook weer gaat zien als een oneerlijk produkt dat je niet mag gebruiken? Zelf vraag ik me af of echt alles wat op de lijst staat prestatieverhogend werkt of gevaar voor de gezondheid kan opleveren."
Martina: "Nou, er zijn zaken die er op staan omdat ze verwarring kunnen creëren bij een dopingtest. Ook staan er een aantal medicijnen op zoals hoestdrank, omdat daar efidrine in zit. Dat heeft een bepaald effect dat gezien wordt als doping. Doping is voor mij wanneer je het lichaam stimuleert buiten zijn grenzen om. Als je dus een effect gaat creëren dat niet natuurlijk is en waar het lichaam een prijs voor moet betalen. Ik ben ook tegen doping. Maar ik ben niet tegen natuurlijke doping. Onder natuurlijke doping versta ik het gebruik van sommige kruiden en extracten, bepaalde vitamines, bepaalde homeopatische middelen, krachtvoeding, maar waar trek je precies de grens?
In de sport ligt de grens heel duidelijk bij het meetbare. Als je iets kan meten en het geeft afbraakprodukten in de urine of in het bloed en het zijn afbraakprodukten die soortgelijk zijn aan doping, dan valt het onder de niet-toelaatbare produkten. Misschien dat ze in de toekomst die grenzen zullen verleggen, zodat dingen die er nu niet onder vallen dan alsnog in worden opgenomen, maar dit, die reep en soortgelijke produkten, valt er nu niet onder. De werking is ook totaal anders. Wat het doet is zorgen dat je lichaam beter functioneert, zodat je je energie efficienter kunt gebruiken. Doping daarentegen gaat over het algemeen ten koste van je natuurlijke reserves. Doping kan op den duur leiden tot totale uitputting, hormonale uitputting en tot ziekte. Dat is met deze natuurprodukten absoluut niet het geval."
KO: " Tot slot. En als je nu anti-oxidanten en aminozuren neemt?"
Martina: "Dat valt in dezelfde categorie. Als je anti-oxdanten zou nemen, waardoor de effecten van zwaar sporten verminderen, waarbij je dus de cellulaire opname van je zuurstof verbetert, dan valt dat niet onder doping. Deze soort produkten waar ik mee werk, liggen in dezelfde lijn. Je kan iemand nemen die, laten we zeggen, over zijn top heen is, maar die door dit soort produkten teruggebracht kan worden in zijn optimale staat van presteren die voor zijn leeftijd abnormaal is. Heel veel van onze 'belief systems" komen voort uit wat wij zien als de gemiddelde mens. De gemiddelde mens kan op zijn veertigste geen topsport meer beoefenen, tenminste bepaalde topsporten. Maar die grenzen kan je verleggen door de wetenschap hoe je het lichaam kunt verjongen en dat is datgene waar ik me mee bezig houd."