Robbie
19-03-2005, 01:54
Henk van der Stoep weet van geen ophouden
door Theo Heesen
DEN HAAG | Hij verloor dit seizoen slechts één partij. Werd met zijn team van Sandow Arnhem voor de vierde maal op rij landskampioen worstelen. Hagenaar Henk van der Stoep (37) beoefent de worstelsport al dertig jaar. De sportfysiotherapeut leeft voor zijn sport en geniet er nog elke dag van.
In sportdrogist Bangkok aan het Haagse Spui vertelt Van der Stoep gedreven over zijn passie. Acht jaar geleden verruilde hij het Haagse Simson/KDO voor Sandow Arnhem. "Ik ben overigens nog steeds lid van KDO en ben op uitleenbasis naar Arnhem gegaan. In Den Haag waren op dat moment niet voldoende worstelaars om een team op de been te brengen. Het worstelteam werd opgeheven."
Een telefoontje vanuit Arnhem bracht uitkomst. Van der Stoep: "Bij Arnhem zat nog een aantal van mijn oude maten van het Nederlands team. Ik heb daar het eerste seizoen alleen geworsteld, maar het jaar daarop ben ik ook de training gaan verzorgen."
Het succes bleef niet uit. Van een derde en een tweede plaats groeide de Arnhemse vereniging door naar het landskampioenschap. Dit seizoen alweer voor de vierde maal. Tijdens het seizoen overbrugt Van der Stoep de afstand Den Haag-Arnhem tweemaal per week voor de training en eenmaal in de veertien dagen ook nog een keer op de wedstrijddag. Op de resterende dagen is Van der Stoep dagelijks te vinden in de sportzaal van Simson/KDO aan de Rubensstraat.
Strakker
Een opgave? "Het kost mij meer moeite om uit de sportschool weg te blijven. Lekker in de weer met de halters, maar als het worstelseizoen weer begint voel ik dat aan mijn lichaam. Alles wordt dan weer strakker en het is dan net of mijn lichaam zegt: we gaan er weer tegenaan. Je merkt dat je lichaam aan dat ritme gewend is."
Van der Stoep begon met worstelen toen hij zeven jaar oud was. Hij vond daar eigenlijk niets aan. "Ik ben door mijn vader gepusht om te gaan worstelen. Hij was toen net gestopt met gewichtheffen. Dat gewichtheffen gebeurde in dezelfde zaal als het worstelen. Dus werd hij wel eens uitgedaagd door de worstelaars. Die stopten hem dan bijna onder de mat. Hij heeft altijd gezegd: als ik een zoon krijg, dan gaat die op worstelen. Er zat dus wel een beetje dwang achter van die ouwe. Janken natuurlijk. Mijn moeder zei meerdere malen tegen mijn vader: joh, laat die kleine toch thuis. Ik voelde me ook niet zo op mijn gemak tussen al die grotere jongens. Als je merkt dat je talent hebt en wat prijsjes wint, dan wordt het leuk."
Leuk werd het. Van der Stoep was in de periode 1990-2000 tienmaal achtereen ongeslagen kampioen van Nederland. "Bij die tiende keer vond ik het genoeg. Een mooi getal. Ik wil niet opscheppen, maar ik denk dat als ik nu aan het Nederlands kampioenschap zou deelnemen, ik weer kampioen zou worden."
Op het moment dat de Olympische Spelen in beeld kwamen, maakte Van der Stoep een cruciale beslissing. "Ik ging als fysiotherapeut naar de marine. In Den Helder. Met worstelen is niets te verdienen en als ik de Olympische Spelen zou halen, zou ik daar een minimale rol kunnen spelen. Dat leverde ook geen brood op de plank. Dus koos ik voor werk."
Tranen
Bij vragen naar hoogtepunten in zijn carrière, somt Van der Stoep niet zijn deelname aan het wereld- en Europees kampioenschap op, maar haalt hij een moment aan uit het afgelopen seizoen. "Ik heb dit seizoen één partij verloren, van een Bulgaar van Bodyfit Amsterdam. Ik ben daar drie maanden mee bezig geweest. Hoe ga ik dat in de thuiswedstrijd aanpakken? In Arnhem volgde een heel spannende partij. Ik won en keek naar de tribune. Daar zat mijn vader met tranen in zijn ogen. Dat was voor mij een hoogtepunt."
door Theo Heesen
DEN HAAG | Hij verloor dit seizoen slechts één partij. Werd met zijn team van Sandow Arnhem voor de vierde maal op rij landskampioen worstelen. Hagenaar Henk van der Stoep (37) beoefent de worstelsport al dertig jaar. De sportfysiotherapeut leeft voor zijn sport en geniet er nog elke dag van.
In sportdrogist Bangkok aan het Haagse Spui vertelt Van der Stoep gedreven over zijn passie. Acht jaar geleden verruilde hij het Haagse Simson/KDO voor Sandow Arnhem. "Ik ben overigens nog steeds lid van KDO en ben op uitleenbasis naar Arnhem gegaan. In Den Haag waren op dat moment niet voldoende worstelaars om een team op de been te brengen. Het worstelteam werd opgeheven."
Een telefoontje vanuit Arnhem bracht uitkomst. Van der Stoep: "Bij Arnhem zat nog een aantal van mijn oude maten van het Nederlands team. Ik heb daar het eerste seizoen alleen geworsteld, maar het jaar daarop ben ik ook de training gaan verzorgen."
Het succes bleef niet uit. Van een derde en een tweede plaats groeide de Arnhemse vereniging door naar het landskampioenschap. Dit seizoen alweer voor de vierde maal. Tijdens het seizoen overbrugt Van der Stoep de afstand Den Haag-Arnhem tweemaal per week voor de training en eenmaal in de veertien dagen ook nog een keer op de wedstrijddag. Op de resterende dagen is Van der Stoep dagelijks te vinden in de sportzaal van Simson/KDO aan de Rubensstraat.
Strakker
Een opgave? "Het kost mij meer moeite om uit de sportschool weg te blijven. Lekker in de weer met de halters, maar als het worstelseizoen weer begint voel ik dat aan mijn lichaam. Alles wordt dan weer strakker en het is dan net of mijn lichaam zegt: we gaan er weer tegenaan. Je merkt dat je lichaam aan dat ritme gewend is."
Van der Stoep begon met worstelen toen hij zeven jaar oud was. Hij vond daar eigenlijk niets aan. "Ik ben door mijn vader gepusht om te gaan worstelen. Hij was toen net gestopt met gewichtheffen. Dat gewichtheffen gebeurde in dezelfde zaal als het worstelen. Dus werd hij wel eens uitgedaagd door de worstelaars. Die stopten hem dan bijna onder de mat. Hij heeft altijd gezegd: als ik een zoon krijg, dan gaat die op worstelen. Er zat dus wel een beetje dwang achter van die ouwe. Janken natuurlijk. Mijn moeder zei meerdere malen tegen mijn vader: joh, laat die kleine toch thuis. Ik voelde me ook niet zo op mijn gemak tussen al die grotere jongens. Als je merkt dat je talent hebt en wat prijsjes wint, dan wordt het leuk."
Leuk werd het. Van der Stoep was in de periode 1990-2000 tienmaal achtereen ongeslagen kampioen van Nederland. "Bij die tiende keer vond ik het genoeg. Een mooi getal. Ik wil niet opscheppen, maar ik denk dat als ik nu aan het Nederlands kampioenschap zou deelnemen, ik weer kampioen zou worden."
Op het moment dat de Olympische Spelen in beeld kwamen, maakte Van der Stoep een cruciale beslissing. "Ik ging als fysiotherapeut naar de marine. In Den Helder. Met worstelen is niets te verdienen en als ik de Olympische Spelen zou halen, zou ik daar een minimale rol kunnen spelen. Dat leverde ook geen brood op de plank. Dus koos ik voor werk."
Tranen
Bij vragen naar hoogtepunten in zijn carrière, somt Van der Stoep niet zijn deelname aan het wereld- en Europees kampioenschap op, maar haalt hij een moment aan uit het afgelopen seizoen. "Ik heb dit seizoen één partij verloren, van een Bulgaar van Bodyfit Amsterdam. Ik ben daar drie maanden mee bezig geweest. Hoe ga ik dat in de thuiswedstrijd aanpakken? In Arnhem volgde een heel spannende partij. Ik won en keek naar de tribune. Daar zat mijn vader met tranen in zijn ogen. Dat was voor mij een hoogtepunt."