PDA

View Full Version : Karatelessen op de basisschool



Robbie
26-05-2005, 16:16
Karatelessen op de basisschool
door Jannes Goedbloed

VLISSINGEN - Respect en zelfvertrouwen, dat is de kern van de introductieles karate die leerlingen uit groep acht gisteren kregen in de gymzaal van de Louise de Colignyschool in Vlissingen, die tijdelijk was omgedoopt tot dojo (aan vechtsport gewijde oefenruimte). Naast een les in karate vertelde voormalig karate-kampioen Richard Pluijgers wat over de vechtsport en over wat die voor zijn leven heeft betekend.


http://www.pzc.nl/gfx/gfx_nieuw/kranten/PZC/artikelvisuals/2707844-339575.jpeg

Sensei Richard Pluijgers leert een dertigtal leerlingen uit groep acht van de Louise de Colignyschool een simpele kata.
(foto Ruben Oreel ©)


Het doel van de les is de leerlingen te leren om om te gaan met agressie en pesten. Pluijgers heeft met beide ervaring. „Ik had op de basisschool één lang en één kort been, waardoor ik heel raar liep. Daar werd ik ontzettend mee gepest. Ik werd zelfs regelmatig in elkaar geslagen. Uiteindelijk hebben mijn ouders mij op een andere school moeten zetten.“

Het pesten werd toen minder, maar Pluijgers had ondertussen wel een probleem ontwikkeld met agressie. „Door het minste of geringste ontplofte ik. Dat leverde op school ook veel problemen op. Daarom hebben mijn ouders toen besloten dat ik aan karate moest gaan doen. Dat heeft veel geholpen. Ondertussen hadden we trouwens door middel van een medische ingreep de lengte van mijn benen gecorrigeerd.“

Pluijgers is uiteindelijk ver gekomen. Hij is meervoudig winnaar van het Zuid-Nederlands kampioenschap, heeft meerdere open kampioenschappen gewonnen en was tevens éénmaal Nederlands Kampioen, waarna hij in de kwartfinales van het Europees Kampioenschap helaas werd uitgeschakeld.

Ongeluk

Enige tijd geleden kreeg hij een ernstig auto-ongeluk, waardoor hij de vechtsport tijdelijk vaarwel moest zeggen. Nu geeft hij karatelessen op sportcentrum UMO in Vlissingen.

Pluijgers: „Toen ik weer terugkwam, viel me op dat karate hier een beetje in de vergeethoek zit. Ik probeer daar nu op deze manier iets aan te doen. Bovendien weet ik uit eigen ervaring dat omgaan met pesten en agressie altijd een probleem is op de basisschool. Dat is de belangrijkste reden voor het opzetten van dit project.“

De eerste reactie van sommige kinderen is tekenend voor de misvattingen die bestaan over karate. „Gaaf, we gaan vechten!“. Al snel klinken geïmproviseerde kung fu-kreten door het klaslokaal. Pluijgers: „Het is nou juist net niet de bedoeling dat jullie vechtmachines worden. Integendeel. Les één van karate is dat je altijd, wanneer dat kan, een gevecht moet vermijden. Je zult echter soms in een situatie terechtkomen waarin praten of wegrennen niet meer mogelijk is. En juist dan is het belangrijk dat je op een gecontroleerde manier jezelf kan verdedigen.“

Basis

Pluijgers denkt niet dat één introductieles een groot verschil zal maken. „In die ene les kun je alleen een hele kleine basis meegeven, een oppervlakkige indruk van wat karate is. Maar als deze introductieles goed bevalt, is het de bedoeling dat we de lessen voortzetten en soortgelijke projecten bij andere scholen gaan opstarten. En dan kan karate een grote rol spelen in het leren omgaan met agressie. Bovendien kweek je respect voor elkaar, door de tradities die aan deze sport kleven.“

Licht onbeholpen trappen de leerlingen van de Louise de Colignyschool in de lucht. Stampend komen hun blote voeten neer op de vloer van de gymzaal. „Zeg, jullie zijn geen olifanten“, roept Pluijgers. „Bij karate doe je alles gecontroleerd, ook het neerzetten van je voet. Als je dat goed doet maakt dat amper geluid. Kijk zo.“

Aan het einde van de middag kunnen de kinderen stoten, trappen en afweren. Tevens heeft sensei (leraar) Pluijgers ze een kata geleerd, een ritueel schijngevecht tegen meerdere, denkbeeldige tegenstanders. En de leerlingen kunnen het waarderen. Na de vraag of ze het naar hun zin hebben gehad klinkt uit een dertigtal kinderkelen een volmondig ja.

Dan is de les echter definitief afgelopen. Voor het verlaten van de gymzaal annex dojo moet er echter eerst gebogen worden. Eerst tweemaal naar de sensei, dan naar de dojo. Want dat is traditie