PDA

View Full Version : Peter Smit 2005 - 2006



Hammerkick
12-08-2006, 07:29
http://message.axkickboxing.com/images/user_uploaded/dirk%20stal/peter%20smit%2015%20augustus%202006.JPG
Peter Smit 2005 - 2006
Aanstaande Dinsdag 15 augustus,is het 1 jaar geleden,dat Peter,,Hurricane,,Smit is overleden.Ik hoop dat iedereen van Mixfight,hier iets moois over Peter schrijft en hem herinner als de vechter,die hij was.
R.i.P Peter.

Beowolf
12-08-2006, 09:06
Zijn geestdrift, doorzettingsvermogen en vechttempo waren echt fenomenaal. Peter Smit was en blijft een inspirerende budoka. Het Goede blijft over.

Hammerkick
12-08-2006, 10:49
http://img100.imageshack.us/img100/3627/smitchampionmuaythaihb0.jpg (http://imageshack.us)
Z’n vechtlust,z’n ,,Fighting spirit,,zijn wil om te winnen !! Dat zijn de dingen,die me het meest aan Peter herinneren.
Ik heb in de 21 jaar,dat ik naar het kickboksen gaat,niemand gezien,die zo’n ,,Fighting spirit,, had als Peter.
Hij was 40 jaar mijn vriend en ik ben ontzettend trots op hem,op alles wat die bereikt heeft in het Kyokushin Karate en het Kick en thaiboksen.Wie kan zeggen,dat zijn vriend,de eerste farang was,die een Thaise wereldkampioen in het Lumpini in Bangkok knockout sloeg ?Ik kan het zeggen !!
Bedankt Peter,bedankt voor je onvoorwaardelijke vriendschap !!!!!!!!
Ik mis je !!!!!!!!!
Osh Dirk.

Jeru
12-08-2006, 10:54
Wow alweer een jaar geleden?

R.I.P.!!

mar
14-08-2006, 17:22
Peter was een prachtmens.
Warm, vol gevoel en passie, soms liep hij er gewoon van over.
Hij had de gave om iedereen om hem heen het gevoel te geven dat ze bijzonder waren, speciaal, hij kon je ego laten groeien (ook kapot maken, maar daar hebben we het nu niet over, hahaha) en hij genoot daar zelf dan ook weer van, dat gaf hem een goed gevoel.
Natuurlijk wist hij zelf ook wel na een soms keiharde leerschool, dat niet de hele wereld ook daadwerkelijk zijn vriend was, maar dat hoefde de hele wereld niet te weten.
Hij kon een heel goede clown spelen en een bikkel soms, want dat was ook wat men van hem verwachtte (de hurricane buiten, maar Peet binnen) en ook zijn verdriet en frustraties hoefde de hele wereld niet te weten of te zien, daar had hij zijn echte vrienden voor en anders een allesverhullend masker en honderden grappen en ging hij gewoon door en door en door.
Zijn humor was onmiskenbaar en sociaal was hij supersterk, om over physiek maar niet te spreken. Daar hebben we de bekers, belts, de dvd’s en talloze getuigen voor.
Ik mis je iedere dag lieve Peet.
Een jaar zonder jou was als een jaar zonder lente, het klopt en hoort gewoon niet.
Dat de tijd zelfs als je je klote voelt zo snel gaat is zo confronterend en gewoonweg vreemd.
Je komt echt niet meer terug.
Jou loslaten is het moeilijkste wat ik ooit zal moeten doen.
Een man zoals jij, daar is er echt maar één van, op alle mogelijke vlakken. Je zei het zelf en toen al kon ik niet anders dan je gelijk geven. Ik kon er toen echter om lachen, vooral omdat je het zélf zei (boef!), maar nu weet ik dat herinneringen aan jou alles zijn wat we nu nog hebben.
Ik koester ze scheet, elke dag.
De manier waarop je van ons allemaal bent afgenomen is een manier waar ik en velen met mij denk ik nooit echt vrede mee zullen krijgen, geen beautiful goodbye, geen laatste warme kus, geen afronding of afsluiting, maar wel een hoop frustratie en iemand die ons verdriet op zijn geweten heeft.
Het was zó niet nodig geweest, maar voor woede is soms maar plaats, al is het dan wel vernietigend aanwezig, verdriet, leegte en gemis voeren bij mij toch de boventoon.
Ik ben dankbaar voor alle herinneringen die je me achterlaat en we samen gemaakt hebben en wat zijn het er veel, mooie, wilde, gekke en lieve, voor de levenslessen die je me bij hebt gebracht (zowel positief als negatief) en voor je jarenlange liefde die net als je leven vol passie was.
Ik had je alleen zoveel langer hier willen hebben, want nu moet ik hier nog zo lang zonder jou en dat is godvergeten moeilijk en eigenlijk nog steeds niet zo goed voor te stellen.
Je hebt zelf ook een aantal mensen waar je écht van hield moeten missen en verliezen hier in dit leven, voordat je zelf naar ze toe ging en je geloofde heilig in the after life, dat was wat jou er doorheen trok.
Een puist op je rug, naast je tattoo van Gerard, het licht dat knipperde, je witte paard…
Lieve Peet, ik voel je soms ook écht bij me en dat is wat mij er nu doorheen trekt; We will meet again, de hel hier achter ons gelaten. Geen pijn, geen verdriet, geen frustraties meer.
Hier zal jij, je wilskracht, je doorzettingsvermogen, je vermogen om je over dingen heen te zetten, je vermogen om anderen te motiveren en inspireren, je humor, je chaotische, je gekte, je warmte, je creativiteit, je koppigheid, je spontaniteit, je enthousiasme, je alles-of-niks mentaliteit, je relativeringsvermogen, je charisma, je ijdelheid, je menselijkheid en je geloof in de mensen, je spirit voortleven in duizenden verhalen en in zoveel mensenharten, dat is toch wel mooi he scheet? Ik denk niet dat één van ons hier dat ooit zal evenaren of zelfs ook maar in de buurt komt en daar mag jij trots op zijn en hoe, je was uniek!
Zoveel mensen rouwen om jou, al zou jij ze waarschijnlijk nu voor gek verklaren, (zitten jullie nou nog te janken??) hahaha.. of misschien ook wel niet en zie je nu wat echt belangrijk is, nog meer dan toen je nog hier in levende lijve was en zit je nu gewoon te genieten van het moois wat we over jou schrijven en hoe een heerlijk mens jij was..
Ik zal je altijd missen.
Ik hou van jou.

payap
15-08-2006, 15:57
Heb hem een paar keer in het echt mogen zien vechten. 1 ding was je altijd zeker van ! Je krijgt een war in de ring te zien en een echte knokpartij en geen puntentikkertjes.

Een van de sensationeelste partijen die ik live zag was tegen een duitse griek. Costa Padoutilis ofzo. De partij was een slagveld tussen twee knokkers en de hele zaal stond op zijn kop.

Ook op video was het genieten en dan vooral het legendarische gevecht tegen Changpuek kiartsongrit die toen aan de top van zijn kunnen stond. En dat was een andere vechter dan die een kleine tien jaar later hier nog wel eens vocht.

Peter Smit was dat soort vechter waar mensen voor na de gala's gingen omdat hij hun gaf waar ze voorkwamen.

Buitengewoon triest dat hij op jonge leeftijd het slachtoffer werd van een laffe moordenaarshand.

p dordt
15-08-2006, 20:54
Die partij tegen die Duitser heb ik ook gezien in de wielwijkhal in dordt,was een bizarre partij.Die duitser kreeg een partij klappen niet normaal meer,maar hij bleef maar staan.Die was op die dag niet ko te krijgen.

Hammerkick
17-08-2006, 20:14
Peter Smit was one of the greatest Thai/Kick boxers ever, also his Kyokushin Karate was sick. before I started Thai Boxing I saw him in a tournement, I believe he dropped three guys with his jumping back kick to the liver. And the other ones different, but the "liver kicks" did it for me!

He was a great guy outside the ring also, always ready to help people.
A nighmare for the bouncers because if they had to put him outside, that was a problem.
The crazy thing was, I went out with Peter a few times, he NEVER started a fight, it was always some drunk or anybody else who was dumb enough to start a fight with him. I was like "Are you crazy?" but they did it anyway, man, did they pay the price.

The nicest guy! Peter, rest in peace my friend!! Bas

Dirk, thanks for letting us remember!!
Reactie van Bas Rutten op zijn eigen forum op http://www.basrutten.tv/forum/ Echt Fantastisch !!!!!!

Wheelie
17-08-2006, 20:35
Wat een vechter, helaas heb ik 'm nooit in het echt zien vechten

R.I.P.

http://www.youtube.com/watch?v=gR_-_Kt3fTo