panther management
06-07-2007, 23:46
dinsdag 03 juli 2007
Home sweet home voor Germaine de Randamie
Door STAN BOS
UTRECHT - Germaine de Randamie is zondag voor de zevende keer wereldkampioen thaiboksen geworden.
In een uitzinnig sportcentrum Galgenwaard versloeg ze de Australische in Thaise dienst Carly Giumelli. Daarmee kwam een droom uit, omdat De Randamie haar wereldtitel graag in haar eigen stad wilde verdedigen. ,,Dit is mijn publiek.’’
Galgenwaard zat zondagavond rond kwart over zeven bomvol. De ambiance deed denken aan de vaak fantastische sfeer in stadion Galgenwaard, vlak naast de sporthal, bij thuiswedstrijden van FC Utrecht. De aankondiging van haar komst naar de ring leverde de 23-jarige Utrechtse een staande ovatie op van een kleine duizend mensen. ,,She wants to destroy her opponent, ze wil haar tegenstander vernietigen,’’ klonk het al dreigend uit de geluidsboxen. Tegenstandster Giumelli zal zich op dat moment al machteloos hebben gewaand, want van zo’n welkom krijgt een sporter vanzelf een dosis adrenaline. ,,Toen ik naar de ring liep, voelde het echt als thuiskomen,’’ beschrijft De Randamie haar gevoel. ,,Ik dacht: wauw, dit is mijn publiek. Ik mag ze niet teleurstellen. Toen ik al die mensen hoorde, voelde ik dat ik echt moest vlammen.’’
Dat deed de thaibokster, een ruwere versie van kickboksen, dan ook niet. De bel van de eerste ronde had nog maar nauwelijks geklonken of de eerste klap van de titelverdedigster raakte vol het gezicht van Giumelli.
De Randamie was oppermachtig. Alleen al in de eerste ronde, met de aantekening dat een ronde drie minuten duurt, ging haar opponent al vijf keer tegen de grond. In de tweede ronde sloeg De Randamie haar tegenstandster na twee minuten en 37 seconden knock-out en prolongeerde daarmee haar wereldtitel in de gevechtsklasse tot 66.86 kilo, alweer de zevende op rij. Trots sprak ze het dolenthousiaste publiek toe.
,,Ook de volgende keer hoop ik mijn titel weer home sweet home te verdedigen. De vorige keer kon ik er niet bijzijn vanwege een zware blessure. Bedankt voor jullie steun.’’
Eenmaal tot bedaren gekomen, glom ze van oor tot oor. ,,Dit is een droom, winnen in mijn eigen stad.’’
Van de inmiddels 33 partijen die ze in haar carrière vocht, verloor ze er nog nooit één. ,,Dat heb ik bereikt door keihard te trainen. Zes keer per week, twee sessies van twee uur per dag. Falen is geen optie, zegt ze. ,,Naast sporten volg ik ook een hbo-opleiding psychologie en heb een eigen sportschool, Team Germaine.’’
De Randamie vindt dat haar sport te weinig aandacht krijgt. ,,Het heeft veel goede kanten. De meeste boksers zijn goed opgeleid, maar het is maar net wat de media willen belichten. Bij ons is het altijd rustig, bij het voetballen zitten de vreemde figuren op de tribune.’’
Ook het prijzengeld kan wat haar betreft wel wat hoger. ,,Een profvoetballer traint veel minder dan wij, maar ik krijg met deze titel maar een paar duizend euro. Dat is veel te weinig. Wij krijgen het salaris van een amateurvoetballer.’’ De inmiddels vele successen hebben haar geen ander mens gemaakt. ,,Nee, ik vind niet dat ik te groot ben voor Nederland. Ik hoop hier weer terug te komen. Utrecht is m’n stadje.’’
Toch kreeg ze recentelijk een aanbieding om haar carrière in Amerika voort te zetten als bokster. In Victorsville, een plaatsje op anderhalf uur rijden ten westen van Los Angeles, won ze al eens twee wereldtitels. Maar voorlopig ziet ze een avontuur in de States niet zitten. ,,Ik wil hier nog een tijdje ongeslagen blijven.’’
Dat zal voor De Randamie, die als bijnaam ’The Iron Lady’ heeft, in deze vorm niet al te lastig zijn. ,,Ik ben nog niet klaar met thaiboksen.’’ Ooit wil ze net als Lucia Rijker de Verenigde Staten veroveren. ,,Daar droom ik weleens van.’’
Home sweet home voor Germaine de Randamie
Door STAN BOS
UTRECHT - Germaine de Randamie is zondag voor de zevende keer wereldkampioen thaiboksen geworden.
In een uitzinnig sportcentrum Galgenwaard versloeg ze de Australische in Thaise dienst Carly Giumelli. Daarmee kwam een droom uit, omdat De Randamie haar wereldtitel graag in haar eigen stad wilde verdedigen. ,,Dit is mijn publiek.’’
Galgenwaard zat zondagavond rond kwart over zeven bomvol. De ambiance deed denken aan de vaak fantastische sfeer in stadion Galgenwaard, vlak naast de sporthal, bij thuiswedstrijden van FC Utrecht. De aankondiging van haar komst naar de ring leverde de 23-jarige Utrechtse een staande ovatie op van een kleine duizend mensen. ,,She wants to destroy her opponent, ze wil haar tegenstander vernietigen,’’ klonk het al dreigend uit de geluidsboxen. Tegenstandster Giumelli zal zich op dat moment al machteloos hebben gewaand, want van zo’n welkom krijgt een sporter vanzelf een dosis adrenaline. ,,Toen ik naar de ring liep, voelde het echt als thuiskomen,’’ beschrijft De Randamie haar gevoel. ,,Ik dacht: wauw, dit is mijn publiek. Ik mag ze niet teleurstellen. Toen ik al die mensen hoorde, voelde ik dat ik echt moest vlammen.’’
Dat deed de thaibokster, een ruwere versie van kickboksen, dan ook niet. De bel van de eerste ronde had nog maar nauwelijks geklonken of de eerste klap van de titelverdedigster raakte vol het gezicht van Giumelli.
De Randamie was oppermachtig. Alleen al in de eerste ronde, met de aantekening dat een ronde drie minuten duurt, ging haar opponent al vijf keer tegen de grond. In de tweede ronde sloeg De Randamie haar tegenstandster na twee minuten en 37 seconden knock-out en prolongeerde daarmee haar wereldtitel in de gevechtsklasse tot 66.86 kilo, alweer de zevende op rij. Trots sprak ze het dolenthousiaste publiek toe.
,,Ook de volgende keer hoop ik mijn titel weer home sweet home te verdedigen. De vorige keer kon ik er niet bijzijn vanwege een zware blessure. Bedankt voor jullie steun.’’
Eenmaal tot bedaren gekomen, glom ze van oor tot oor. ,,Dit is een droom, winnen in mijn eigen stad.’’
Van de inmiddels 33 partijen die ze in haar carrière vocht, verloor ze er nog nooit één. ,,Dat heb ik bereikt door keihard te trainen. Zes keer per week, twee sessies van twee uur per dag. Falen is geen optie, zegt ze. ,,Naast sporten volg ik ook een hbo-opleiding psychologie en heb een eigen sportschool, Team Germaine.’’
De Randamie vindt dat haar sport te weinig aandacht krijgt. ,,Het heeft veel goede kanten. De meeste boksers zijn goed opgeleid, maar het is maar net wat de media willen belichten. Bij ons is het altijd rustig, bij het voetballen zitten de vreemde figuren op de tribune.’’
Ook het prijzengeld kan wat haar betreft wel wat hoger. ,,Een profvoetballer traint veel minder dan wij, maar ik krijg met deze titel maar een paar duizend euro. Dat is veel te weinig. Wij krijgen het salaris van een amateurvoetballer.’’ De inmiddels vele successen hebben haar geen ander mens gemaakt. ,,Nee, ik vind niet dat ik te groot ben voor Nederland. Ik hoop hier weer terug te komen. Utrecht is m’n stadje.’’
Toch kreeg ze recentelijk een aanbieding om haar carrière in Amerika voort te zetten als bokster. In Victorsville, een plaatsje op anderhalf uur rijden ten westen van Los Angeles, won ze al eens twee wereldtitels. Maar voorlopig ziet ze een avontuur in de States niet zitten. ,,Ik wil hier nog een tijdje ongeslagen blijven.’’
Dat zal voor De Randamie, die als bijnaam ’The Iron Lady’ heeft, in deze vorm niet al te lastig zijn. ,,Ik ben nog niet klaar met thaiboksen.’’ Ooit wil ze net als Lucia Rijker de Verenigde Staten veroveren. ,,Daar droom ik weleens van.’’