Mickey
08-10-2007, 17:46
Vond het volgende artikel over Joval!
Goed stuk! Leuk om te lezen.
Joval kan nog wel even mee - maandag 8 oktober 2007 - DePers.nl
(http://www.depers.nl/sport/110007/Joval-kan-nog-wel-even-mee.html)
Joval kan nog wel even mee
Door: Jens Olde Kalter
Gepubliceerd: gisteren 22:37
Update: gisteren 22:38
Raymond Joval draagt al jaren een kroon op zijn hoofd, maar de weg naar de grote prijs is nog lang. Vandaag bokst hij in een uitverkocht Carré. Als opstap naar een ver titelgevecht.
Stipt op tijd komt hij binnen. Het afgetrainde gezicht glimt onder de grijze hoed. De tred is rustig. Raymond Joval(39) neemt plaats aan de bar van het Amsterdamse Hem Hotel. Met een half oog loert hij naar het grote plasmascherm. Ajax staat in eigen huis op 0-2 tegen Dinamo Zagreb. Hij zucht. ‘Er is maar één club en dat is Ajax.’ In zijn jeugd was hij voetballer. ‘Keeper om precies te zijn. Lekker met mijn handen werken. Dat zat er toen al in.’
Op zijn 19e maakt hij de overstap naar het boksen. De sport waar die snelle handen meer tot hun recht zouden komen. Binnen drie maanden, vrij prematuur, vecht hij zijn eerste amateurpartij. Hij wint op punten en is op slag verliefd. Al snel volgt de Nederlandse titel. Daarna een plek in de achtste finale van de Spelen in Barcelona (1992), een jaar later de bronzen plak op het WK in Finland.
Joval wordt uitgenodigd voor een trainingsstage in de VS. Het profdebuut laat niet lang op zich wachten. Net als de eerste wereldtitel, ook al is die van de IBO. Eén van de minder invloedrijke boksbonden.
Joval droomt van een shot at the title van een topbond, zoals de WBA, IBF of de WBC. ‘Ik wil zo graag, maar het gaat om meer dan goed kunnen boksen.’ Net als in de Formule 1 moet een bokser geld meebrengen. Niet letterlijk, maar in de vorm van een twintigduizendkoppig thuispubliek en een dik tv-contract.
In Nederland is dit alleen aan het populaire kickboksen (K-1) besteed. In juni van dit jaar bezochten 18.000 man het K-1-toernooi in de Amsterdam Arena. Bokswedstrijden met grote namen, zoals Lucia Rijker, werden tussen deze programma’s ‘ingevlochten’. Autonoom was er geen bestaansrecht.
Nu, na 22 jaar, wordt er weer in het statige Carré gebokst. Voor de Ben Bril Memorial. ‘Stijf uitverkocht’, zegt Joval trots. ‘Beetje nostalgisch ook. Iedereen heeft wel iets met Carré. Of je nu van boksen houdt of vroeger bij een show wat tranen hebt geplengd.’
Maar een volle Arena voor alleen boksen is hoogst onwaarschijnlijk. Dus droomt hij van het ‘Rocky-telefoontje’, zoals hij dat aandoenlijk noemt. Een uitnodiging voor een titelstrijd. ‘Met wereldkampioen Kelly Pavlik als mijn eigen Apollo Creed.’
Snel roept hij zichzelf tot de orde. Maandag wacht Alban Mothie. Tweevoudig Frans kampioen en twaalf jaar jonger dan Joval. Een harde, degelijke jongen die tegen een ‘punch’ kan. Net als Joval.
De Amsterdammer staat niet bekend om de knockout-stoot, maar wel als taaie knokker die tot het eind gas geeft. En hij heeft een ‘stalen kin’. Niet onbelangrijk in zijn sport. ‘Iedereen die tegen mij bokst weet dat hij aan de bak moet. Het kan zomaar een lange avond worden.’
Het leeftijdsverschil zit hem niet dwars. Zijn laatste tegenstander, de tien jaar jongere Vinnie Gibs, versloeg hij een half jaar geleden in een partij over tien ronden. ‘Neem nou mijn sportschoolvriend, K-1 vechter Peter Aerts. Met zijn 36 jaar ook niet de jongste. Maar hij gaat dit jaar wel voor zijn vierde titel. Net als zijn ‘collega’ Ernesto Hoost. Hoost was 41 toen hij afscheid nam. ‘Gewoon goed eten en op tijd naar bed’, lacht Joval. ‘Dan kan ik nog wel even mee.’
Maar veertien jaar profboksen heeft sporen nagelaten. Fysiek. ‘Come on man, I gotta fight a young guy on Monday. I don’t wanna think about it.’ Het is typerend voor de manier waarop hij zich wegcijfert. Voor zijn droom.
Ook op het privévlak zijn de offers groot. Profbokser en vader zijn blijkt een lastige combinatie. Als ‘papa’ in Nederland is, dan is hij er voor zijn vier kinderen. ‘Gluren hoe de buurman het doet en kopiëren. Maar regelmatig verblijf ik in de VS, dan moet moeders het in haar eentje rooien. Dus alle credits zijn voor haar.’
Ook financieel leidt hij niet het leven dat met topboksen wordt geassocieerd. Het lijkt hem oprecht niet te deren. ‘Ik heb brood en water, maar een huis kopen zit er voor mij niet in. Ik heb geen spaarcentjes als je dat soms bedoelt.’
Negen jaar terug overwoog hij een carrière bij de politie. Wegens gebrek aan wedstrijden. Daar is hij nu te oud voor. Hij steekt zijn verweerde, maar sterke handen in de lucht en draait aan een denkbeeldig stuur. ‘Ze functioneren nog goed. Ik kan nog altijd buschauffeur worden.’
Hij staat op en zet zijn hoed op het trotse hoofd. ‘It only takes one phonecall.’
Goed stuk! Leuk om te lezen.
Joval kan nog wel even mee - maandag 8 oktober 2007 - DePers.nl
(http://www.depers.nl/sport/110007/Joval-kan-nog-wel-even-mee.html)
Joval kan nog wel even mee
Door: Jens Olde Kalter
Gepubliceerd: gisteren 22:37
Update: gisteren 22:38
Raymond Joval draagt al jaren een kroon op zijn hoofd, maar de weg naar de grote prijs is nog lang. Vandaag bokst hij in een uitverkocht Carré. Als opstap naar een ver titelgevecht.
Stipt op tijd komt hij binnen. Het afgetrainde gezicht glimt onder de grijze hoed. De tred is rustig. Raymond Joval(39) neemt plaats aan de bar van het Amsterdamse Hem Hotel. Met een half oog loert hij naar het grote plasmascherm. Ajax staat in eigen huis op 0-2 tegen Dinamo Zagreb. Hij zucht. ‘Er is maar één club en dat is Ajax.’ In zijn jeugd was hij voetballer. ‘Keeper om precies te zijn. Lekker met mijn handen werken. Dat zat er toen al in.’
Op zijn 19e maakt hij de overstap naar het boksen. De sport waar die snelle handen meer tot hun recht zouden komen. Binnen drie maanden, vrij prematuur, vecht hij zijn eerste amateurpartij. Hij wint op punten en is op slag verliefd. Al snel volgt de Nederlandse titel. Daarna een plek in de achtste finale van de Spelen in Barcelona (1992), een jaar later de bronzen plak op het WK in Finland.
Joval wordt uitgenodigd voor een trainingsstage in de VS. Het profdebuut laat niet lang op zich wachten. Net als de eerste wereldtitel, ook al is die van de IBO. Eén van de minder invloedrijke boksbonden.
Joval droomt van een shot at the title van een topbond, zoals de WBA, IBF of de WBC. ‘Ik wil zo graag, maar het gaat om meer dan goed kunnen boksen.’ Net als in de Formule 1 moet een bokser geld meebrengen. Niet letterlijk, maar in de vorm van een twintigduizendkoppig thuispubliek en een dik tv-contract.
In Nederland is dit alleen aan het populaire kickboksen (K-1) besteed. In juni van dit jaar bezochten 18.000 man het K-1-toernooi in de Amsterdam Arena. Bokswedstrijden met grote namen, zoals Lucia Rijker, werden tussen deze programma’s ‘ingevlochten’. Autonoom was er geen bestaansrecht.
Nu, na 22 jaar, wordt er weer in het statige Carré gebokst. Voor de Ben Bril Memorial. ‘Stijf uitverkocht’, zegt Joval trots. ‘Beetje nostalgisch ook. Iedereen heeft wel iets met Carré. Of je nu van boksen houdt of vroeger bij een show wat tranen hebt geplengd.’
Maar een volle Arena voor alleen boksen is hoogst onwaarschijnlijk. Dus droomt hij van het ‘Rocky-telefoontje’, zoals hij dat aandoenlijk noemt. Een uitnodiging voor een titelstrijd. ‘Met wereldkampioen Kelly Pavlik als mijn eigen Apollo Creed.’
Snel roept hij zichzelf tot de orde. Maandag wacht Alban Mothie. Tweevoudig Frans kampioen en twaalf jaar jonger dan Joval. Een harde, degelijke jongen die tegen een ‘punch’ kan. Net als Joval.
De Amsterdammer staat niet bekend om de knockout-stoot, maar wel als taaie knokker die tot het eind gas geeft. En hij heeft een ‘stalen kin’. Niet onbelangrijk in zijn sport. ‘Iedereen die tegen mij bokst weet dat hij aan de bak moet. Het kan zomaar een lange avond worden.’
Het leeftijdsverschil zit hem niet dwars. Zijn laatste tegenstander, de tien jaar jongere Vinnie Gibs, versloeg hij een half jaar geleden in een partij over tien ronden. ‘Neem nou mijn sportschoolvriend, K-1 vechter Peter Aerts. Met zijn 36 jaar ook niet de jongste. Maar hij gaat dit jaar wel voor zijn vierde titel. Net als zijn ‘collega’ Ernesto Hoost. Hoost was 41 toen hij afscheid nam. ‘Gewoon goed eten en op tijd naar bed’, lacht Joval. ‘Dan kan ik nog wel even mee.’
Maar veertien jaar profboksen heeft sporen nagelaten. Fysiek. ‘Come on man, I gotta fight a young guy on Monday. I don’t wanna think about it.’ Het is typerend voor de manier waarop hij zich wegcijfert. Voor zijn droom.
Ook op het privévlak zijn de offers groot. Profbokser en vader zijn blijkt een lastige combinatie. Als ‘papa’ in Nederland is, dan is hij er voor zijn vier kinderen. ‘Gluren hoe de buurman het doet en kopiëren. Maar regelmatig verblijf ik in de VS, dan moet moeders het in haar eentje rooien. Dus alle credits zijn voor haar.’
Ook financieel leidt hij niet het leven dat met topboksen wordt geassocieerd. Het lijkt hem oprecht niet te deren. ‘Ik heb brood en water, maar een huis kopen zit er voor mij niet in. Ik heb geen spaarcentjes als je dat soms bedoelt.’
Negen jaar terug overwoog hij een carrière bij de politie. Wegens gebrek aan wedstrijden. Daar is hij nu te oud voor. Hij steekt zijn verweerde, maar sterke handen in de lucht en draait aan een denkbeeldig stuur. ‘Ze functioneren nog goed. Ik kan nog altijd buschauffeur worden.’
Hij staat op en zet zijn hoed op het trotse hoofd. ‘It only takes one phonecall.’