View Full Version : Ray Staring stopt met wedstrijden.
bangkokfighter
17-01-2008, 13:44
De kickboxer Ray Staring gaat stoppen met vechten dit zei hij naar zijn laatste verliespartij in Japan.
Erg jammer zag hem graag vechten maar ook respeckt dat hij zo afschijt neemt van de ring.
-= Ray Staring =- (http://www.raystaring.nl/nieuws.htm)
nee meen je niet erg jammer zeg.
Highline
17-01-2008, 14:01
wtf..waarom zo ineens? ray is goed bezig de laatste tijd toch
Erg jammer, maar zijn verhaal verklaard een boel. Een groot sportman met een fantastisch karakter. Respect. Veel succes Ray met alles waar je je nu mee gaat bezighouden.
gustafacci
17-01-2008, 14:03
Ik ben benieuwd wie zijn plaats gaat innemen in het K1 Max toernooi.
Wel jammer hij heeft een leuke style
Richelieu
17-01-2008, 14:04
De kickboxer Ray Staring gaat stoppen met vechten dit zei hij naar zijn laatste verliespartij in Japan.
Erg jammer zag hem graag vechten maar ook respeckt dat hij zo afschijt neemt van de ring.
-= Ray Staring =- (http://www.raystaring.nl/nieuws.htm)
Dat hij gaat stoppen is misschien erg jammer. Mensen vergeten vaak dat Staring gewoon een fulltime baan heeft. Vind het al enorm knap dat hij zo ver is gekomen! De vraag is wanneer hij gaat stoppen? Het staat nog op de line-up voor de K1 Max Holland!
De man van 14K
17-01-2008, 14:41
geeft hij nou zn vrouw de schuld ;)
zonder dollen; jammer! Leuke vechter die nog goede successen had kunnen boeken. In mijn optiek stond hij op het punt van doorbreken; hij vond in Japan en nu K1 max en Drago verslagen.
Hij kon nog ver komen...
jammer zat volgens mij nog veel meer in als hij zich full time op de sport kon richten.
net ff zijn verklaring gelezen en ik ben onder de indruk van zijn verhaal, prachtig dat hij een nieuwe carriere ingaat met dezelfde passie als zijn thaibox carriere
ik wens hem veel succes toe !
bangkokfighter
17-01-2008, 15:05
Ik ben benieuwd wie zijn plaats gaat innemen in het K1 Max toernooi.
Wel jammer hij heeft een leuke style
Kreeg net een belletje dat
william diender Ray gaat vervangen.
ja zeker een topper tegen de top gevochten ook.
MMAFAN-1122
17-01-2008, 15:07
Jammer hij was echt een topvechter die even een moeilijke periode had als vechter.
Zijn verhaal op z'n site is mooi... ik kan hem we begrijpen maar jammer is het wel!
Gaat hij nu meer les geven bij KB Arnhem of ergens anders?
Ray bedankt, je was een genot om naar te kijken.... vooral de partij tegen Drago in de Arena''RESPECT''
Nickuraba
17-01-2008, 15:18
overigens ook een zeer mooi geschreven stuk!! respect, en gun hem verder het beste toe!
Schitterend stuk geschreven op zijn eigen website, krijg je kippenvel van! maar een grote onverwachtse klap voor de vechtsport in NL in mijn ogen. Ray een schitterende knokker............ weer een topper minder in NL.Succes met alles en je nieuwe passie ray!
De man van 14K
17-01-2008, 16:42
Kreeg net een belletje dat
william diender Ray gaat vervangen.
Grappig hoe het kan lopen, Diender is A klasser geworden onder toeziend oog van Fred bij KB Arnhem en trainde altijd samen met Ray
Effective
17-01-2008, 16:46
Mooi verhaal! Respect voor jou Ray. Oesh!
Boem Boem
17-01-2008, 17:17
Jammer dat je gaat stoppen...je bent een sympathieke kerel......Succes met je verdere toekomst!
osu
Chris
Dat hij gaat stoppen is misschien erg jammer. Mensen vergeten vaak dat Staring gewoon een fulltime baan heeft. Vind het al enorm knap dat hij zo ver is gekomen! De vraag is wanneer hij gaat stoppen? Het staat nog op de line-up voor de K1 Max Holland!
Volgens mij heeft hij geen full time baan meer. Hij is deels gestopt met werken omdat hij zijn energie in zijn AFG-project. Kan ook zijn dat ik het verkeerd heb begrepen hoor!
Verder vind ik het echt heel erg jammer! Vooral de verslagen die hij schreef vond ik super altijd! Jammer dat hij de K1-max ook niet meer vechten gaat, had hem graag nog in actie gezien!
Ja sympathieke gast Ray. Een gemis!
prinsieboy
17-01-2008, 19:46
heel erg jammer!!
Dit is het stuk van Rays website
Evaluatie en besluit
Onderstaande schreef ik in de nacht na mijn laatste wedstrijd. Diezelfde ochtend heb ik hierover gesproken met Fred. Hij begreep me, en heeft me op het hart gedrukt hier een week of twee goed over na te denken. Dat heb ik gedaan, en dat doe ik nog steeds vaak. Terwijl ik dat doe is het soms moeilijk verstand en gevoel te scheiden. De mentale gedrevenheid die mij zo ver heeft gebracht wil altijd maar blijven presteren, wil altijd de overhand nemen, en is altijd in staat om alles aan de kant te zetten om gekozen doelen te bereiken. Maar toch heb ik vastgesteld dat het niet goed voelt om met mijn verstand te vechten tegen de innerlijke verschuiving. Daarom blijf ik bij mijn besluit.
Ik heb de tekst zoals ik hem die ochtend schreef letterlijk overgenomen. Ik zou het geheel nog kunnen bijschaven, verbeteren en mooier maken. Maar dat doet eigenlijk alleen maar afbreuk aan de puurheid zoals die op dat moment naar boven kwam:
Woede. Verdriet. Onmacht. Vernietigingsdrang. Eerzucht. Een emotionele bende. De zoektocht naar erkenning en de wil om te vechten voor ‘leven’. Dit alles, en nog veel meer stond aan de basis van mijn carrière als wedstrijdvechter.
Als puber worstelde ik met de zinloosheid van het leven en het verdriet van afscheid en de dood. Al mijn negatieve energie maakte mij tot een potentieel probleemgeval voor mezelf, mijn omgeving en de maatschappij.
Het kickboksen gaf mij voldoening, ontlading, respect voor mezelf en misschien ook wel respect van anderen. Door mijn emoties te kanaliseren in de vele zware en keiharde trainingen werd ik bewuster en kreeg ik meer ruimte voor zelfreflectie.
Ik trof een leraar die mijn wilskracht, mijn bewijsdrang, mijn toewijding en mijn bereidheid tot het leveren van offers zag. Hij stuurde, kneedde, manipuleerde, schaafde en vormde mij tot een evenwichtige en gecalculeerde vechter. Ik kreeg de kans de meest elementaire confrontatie aan te gaan; het gevecht van man tot man, waarbij de oerdrift om te overleven zo belangrijk is. Maar bij mij ging het niet zozeer om de overlevingsdrang. Ik wilde mij vooral lévend voelen, en er was niets anders dat mij meer levend liet voelen dan knokken voor mijn leven.
Ik leerde de harde wetten van de vierkante ring, en leerde vooral veel over mezelf. Ik bereikte hoogtepunten, en klom tijdens een lange weg geleidelijk naar de wereldtop van het Muay Thai. Ik had ook dieptepunten, en leerde als een man omgaan met verlies, falen en tekortschieten.
Maar veel belangrijker dan dit alles: ik ontwikkelde mezelf. Ik kreeg meer en meer zelfkennis en inzicht in mijn functioneren in mezelf en de wereld om mij heen.
Ik leerde de schoonheid, de krankzinnigheid en de pijn van topsport. Het vele, diepe afzien en de pijn van mentaal en fysiek gesloopt zijn. Het succes en de glorie van winnen, overwinnen en jezelf overstijgen.
Ik leerde het toppunt van egocentrisme. Op 13 mei 2006 vocht ik in de Amsterdam Arena voor het oog van 20.000 mensen tegen Gago Drago, de man die op dat moment door velen als de sterkste en meest onverslaanbare vechter werd gezien. Door mijn volledige bereidheid daar in de ring te sterven, door mijn volledige overgave om daar alles te doen wat in mijn mogelijkheden lag oversteeg ik mijn eigen kunnen en overklaste ik deze sloper met snelheid, techniek en tactiek. De waanzinnige conditie die hiervoor nodig was had ik verkregen door mezelf tijdens iedere training ver voorbij het absolute dieptepunt te pushen.
Bereid om te sterven in de ring. Hoe egocentrisch kun je zijn? Onderwijl had ik mijn vrouw leren kennen, en opnieuw liefde leren beleven en waarderen. Ondanks deze diepe wederzijdse liefde was ik bereid de wereld te verlaten als dat de prijs was die ik moest betalen voor mijn gewin…
Ik kwam tot inzicht, en zag meer en meer het grotere geheel. Ik keek terug en zag de weg die ik had afgelegd, ik zag het proces wat ik doormaakte. Mijn liefde voor de sport werd daar niks minder door. Ik was nu eenmaal verslaafd aan de kick en gewend aan het afbeulen van mijn lichaam. Steeds weer op zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe tegenstander, een nieuw obstakel om te overwinnen.
Maar de bereidheid om te sterven in de ring nam geleidelijk af. Doordat ik de schoonheid van het leven en de liefde meer inzag werd ik bedachtzamer. Ondanks de nooit aflatende inzet en passie werden de eindresultaten wisselvalliger en vooral minder bevredigend.
Mijn wezen, mijn bestaan, mijn ik. Maar mijn zelfrespect hing niet meer alleen van mijn sportieve prestaties af. Ik was volwassener geworden en kreeg liefde voor het leveren van een bijdrage aan het leven van andere mensen. Dat ik al jarenlang les gaf was blijkbaar geen toeval. Ik ging mijn sport meer en meer gebruiken voor sportoverstijgende doelen op het persoonlijke vlak.
Ik ben me in dit kader bewust van het feit dat ik niet alwetend ben, maar ik ben me er ook van bewust wat de sport voor je kan betekenen. Ik heb er plezier in mijn kennis over te dragen, en een ander verder te helpen op zijn weg. Al is het maar voor een uurtje in de week. Ik hoop dat ik met mijn ervaring het proces bij anderen kan versnellen, zodat het bij hen minder lang en pijnlijk hoeft te zijn.
En zo kwamen nieuwe dingen op mijn pad. Nu ik een nieuwe passie had ontdekt leek het alsof ik als een magneet dingen aantrok. Ik mocht gaan werken met kinderen en jongeren die wat extra steun kunnen gebruiken bij het vinden van hun weg in het leven. Voor het eerst merkte ik een diepe en intense voldoening van iets anders dan de adrenalinekick van het gevecht in de ring.
Mijn sensei kreeg de kans zijn droom waar te maken: een eigen gym met ruimte en mogelijkheden om vele ambities waar te maken. Hij bemerkte mijn nieuw ontdekte passie en betrok mij in zijn plannen. Ik stroomde natuurlijkerwijze in, alsof de cirkel van het leven zich sloot. De sport had zoveel betekend voor mij, en nu kreeg ik de kans een bijdrage te leveren in een sportschool die dezelfde kans biedt aan zoveel anderen. Grijpen, pakken, vasthouden en doorgaan. Als ik diep van binnen weet wat ik wil, dan bijt ik me vast. En als ik mij ergens in vastbijt laat ik niet zomaar los!
Alles waar ik voor vocht werd werkelijkheid. Aangezien ik weinig bijgelovig ben denk ik dat ik dit met name te danken heb aan de constante tijd en energie van mijn sensei en mezelf. Ik mocht doelen verwezenlijken die voor velen ongrijpbare dromen blijven. Ik vocht onder andere in landen als Thailand en Japan, ik mocht mezelf meten met de wereldtop, en ik mocht de oorsprong van de sport met eigen ogen aanschouwen en beleven. Ik mocht veel bijzondere mensen ontmoeten, waaronder de mensen die aan de basis hebben gestaan van alles wat wij tegenwoordig kickboksen noemen. Ik mocht de bekrompenheid, starheid en schoonheid van hun passie en overtuigingen zien. Ik mocht mezelf met hen vergelijken en een eigen weg vinden.
Ik mocht meerdere malen op het heilige canvas van de Korakuen Hall in Tokyo vechten. Terwijl ik theoretisch gezien op de top van mijn kunnen zou moeten zitten, besefte ik daar meer dan ooit dat ik mijn hoogtepunt al bereikt had. Niet omdat de kick minder werd. Niet omdat het plezier minder werd. Niet omdat ik minder inzet leverde. Niet omdat mijn trainer en ik alle mogelijkheden niet optimaal benutte.
Puur door het onomkeerbare proces wat gestart was in mezelf.
Door het inzicht en de bewustwording in mezelf was de innerlijke focus verschoven. Mentaal kon ik nog steeds met maximale overgave mijn sport beoefenen, maar diep van binnen was er iets veranderd. Ik had andere dingen ontdekt die mij ‘levend’ laten voelen. Zo was ik niet enkel meer op zoek naar persoonlijk gewin. Het egocentrisme was afgenomen doordat ik had ingezien dat ik jarenlang van alles buiten mezelf zocht. Erkenning, waardering, respect, woede, bewijsdrang, vele emoties, noem het maar op. Allemaal zaken die afhankelijkheid vragen van de wereld buiten jezelf om te kunnen bestaan. Nu was ik zélf verantwoordelijk, en hield ik niet meer de wereld om mij heen verantwoordelijk voor mijn leven.
Wat een plezier en wat een genot! En wat vreselijk gaaf om mijn eigen levenservaring te mogen gebruiken en delen met jonge mensen die hun eigen weg in het leven aan het zoeken zijn. Zo gaaf dat ik daar meer tijd in wil stoppen. Naast dat ik ook bij mijn vrouw wil zijn eigenlijk het liefst al mijn tijd. Verschoven focus, verschoven belangen, nieuwe inzichten, nieuwe weg, nieuwe uitdagingen en verdeelde passie. Op mijn hotelkamer in Tokyo werd de onvermijdelijke beslissing genomen: stoppen met de wedstrijdcarrière zodat ik alle energie kan geven aan het spannende pad voor me. Niet omdat ik minder van de sport ben gaan houden, maar puur omdat het andere pad zo hard aan me trekt.
De bezieling, het vuur, de passie. Hoe je het ook noemt, het is niet gestorven. Het heeft zich alleen verplaatst. Levendig vuur zoekt nu eenmaal altijd naar nieuwe brandstof.
SPIRIT NEVER DIES
Het afgelopen jaar was een zoektocht met betrekking tot mijn nieuwe passie. Kijk eens op www.afgproductions.nl (http://www.afgproductions.nl/) voor het resultaat tot nu toe. Dit is een tijdelijke opzet. Het is nog voortdurend in ontwikkeling, en waarschijnlijk nooit af. Binnenkort zal dit geheel dan ook een mooier uiterlijk en geheel andere opzet krijgen. Voor nu geeft het echter denk ik een redelijke indruk van mijn intenties en gedachten.
Topsport is een individuele keuze voor het volgen van een zware weg. Je moet het zelf doen, maar het is fijn om mensen om je heen te hebben die steunen, motiveren, meeleven, supporten en begrip tonen. Ik ben dan ook iedereen die - op welke wijze dan ook- een bijdrage heeft geleverd aan mijn prestaties vreselijk dankbaar.
Heel mooi en inzichtelijk beschreven. succes met je nieuwe pad Ray en respect voor alles wat je gedaan en bereikt hebt. Osu !
zie ook: http://www.royalrumble.nl/
Jammer; had ook het idee dat hij ver zou kunnen komen komende k1max toernooi....erg jammer;ik heb altijd veel respect gehad voor deze man..
Maar ik begrijp zijn keuze....
dat hij zo afschijt neemt van de ring.
hahahah.. waarom ziet niemand dit? :hugegrin:
Richelieu
18-01-2008, 15:22
Ray, mocht je meelezen: ontzettend veel succes met je keuze en met alles dat op je pad komt!!!
Geloof me...Ray, maar ook Fred Rooyers lezen alle topic's @ Mixfight.nl!!!
Tomcraft86
18-01-2008, 15:47
Toch jammer dat Ray net niet is doorgegaan tot het K-1 Max toernooi in Utrecht, was een goede graadmeter en ultieme kans tot het allerhoogste voor ons... maar voor zichzelf had hij het hoogste al bereikt dus hij zal daar vrede mee hebben... sowieso respect!
Echt respec voor Staring , en natuurlijk jammer!!!
Respect voor Ray Staring. Een voorbeeld voor veel vechters!! Jammer dat hij niet vecht in Utrecht. Diender gaat nu het toernooi in. Is Arnhem toch vertegenwoordigd!!
Jammer maar helaas! Maar als je de drive mist dan is het moeilijk sterven in de ring.
jan sensei kyokushin
19-01-2008, 13:50
Osu ja jammer voor de vechtsport dat Ray stopt het was een goede knokker , maar het is zijn eiggen keuze en beslissing die wij allen in de vechtsport hebben te respecteren
in het kyokushin zeggen wij ,
Domo arigato gosai mashita .
wat betekent bedankt voor u aanwezigheid
wij allen hebben van je genoten al die jaren in de vechtsport
Ray het ga je goed in de toekomst .
Respect
jan
osu
Zonde... K-1 Max zou een mooi afscheidstoernooi zijn geweest.
Succes in ieder geval met je "nieuwe" carriere.
Stallion
19-01-2008, 23:30
Ontzettend jammer, ik mocht altijd graag een gevecht van Ray Staring zien. Maar zijn verhaal zegt een hoop, ik wens hem het beste.
Die tekst heeft me diep geraakt;
ik wens je veel geluk en wijsheid op het pad dat je bewandelt.
makavelli
20-01-2008, 22:02
Ray is gewoon een topper!
Powered by vBulletin® Version 4.2.2 Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.