marcelt
08-07-2008, 23:24
(Gepubliceerd op Fighttalk)
Beste fans,
De afgelopen tijd is niet mijn beste periode geweest van mijn carrière in de vechtsport.
Na 14 jaar actief vechten is dit de eerste keer dat het niet gaat zoals ik zou willen.
6 verliespartijen op een rij is nooit leuk, voor geen enkele sporter, maar ik geef niet op!
Ik werk hard om door deze mindere periode heen te komen en moet daarvoor trainen, trainen en nog eens trainen.
Toch vraag ik mijzelf af waardoor en wanneer het de afgelopen 6 maanden is misgegaan?
Ik ben er van overtuigd dat het een combinatie van factoren is.
Op 4 november 2007 werd ik de 1e wereldkampioen IBK Pro Divison en daarna heb ik tekort achter elkaar over de hele wereld gevochten. Onder andere tegen Babalu Sobral, een gevecht wat ik een week van te voren doorkreeg.
Natuurlijk had ik gevechten kunnen weigeren, maar de mensen die mij kennen en waarderen wat ik in alle voorgaande jaren heb laten zien, weten dat ik nooit een uitdaging uit de weg ga. Achteraf gezien is dit niet slim geweest. Eigenlijk was ik al een tijdje geestelijk en lichamelijk leeg, alleen had ik het zelf niet door en omdat ik altijd trainde viel het mijn trainingspartners ook niet op. Misschien had ik het wel door, maar wilde ik er, zoals de meeste sporters, niet aan toegeven.
Misschien was mijn motivatie een ander probleem. Ik voelde steeds de vermoeidheid en raakte langzaam de drive kwijt, maar moest toch weer klaarstaan voor de volgende wedstrijd. Problemen met gage’s en andere niet nagekomen toezeggingen etc zijn natuurlijk ook niet bevorderlijk voor je motivatie.
Ik wil verder niet in details treden, maar duidelijk maken dat Rodney Glunder niet over is!
Moeilijke tijden horen er jammer genoeg soms bij en ik ben zeker niet de persoon die nu de handdoek in de ring gooit. Er zijn andere vechters uit moeilijkere situaties, zoals ziekte, ongeval of ernstige blessures, gekomen. Mijn trainer, Lucien Carbin, heeft mij duidelijk gemaakt waar we aan moeten werken en ik zal daar 100% voor gaan!
Natuurlijk zullen er mensen die hun geloof in mijn kwaliteiten verliezen, maar dat maakt mij niet uit. Zolang ik maar in mijzelf geloof. Samen met de echte vrienden, die mij ook nu het minder gaat blijven steunen, kom ik er zeker boven op.
Via deze weg wil ik een aantal mensen bedanken:
Lucien Carbin, Jermaine Sherperd, Serigo, Kurt, Mark, Rudsel, Gaby, Thiago, Leon, Superpiele en de andere bloodz van FFC. Natuurlijk ook mijn familie en Bart Hoogendoorn.
Tevens wil ik Henk Kuipers bedanken voor een spannende tijd bij Team Hardcore.
Inmiddels heb ik een aantal nieuwe sponsors gevonden die zich, vol vertrouwen in mijn vechtsport kwaliteiten, aan mij hebben willen verbinden.In overleg met mijn trainer hebben we besloten over te gaan op een nieuwe vechtstijl en niet meer boven mijn gewicht te vechten, namelijk tot 93 kg.
Ik zal hard terugkomen, spectaculair, vol goede moed en samen met mijn nieuwe management en de echte bloodz ervoor zorgen dat ik de laatste jaren van mijn carrière succesvol en krachtig kan afsluiten.
Rodney
Beste fans,
De afgelopen tijd is niet mijn beste periode geweest van mijn carrière in de vechtsport.
Na 14 jaar actief vechten is dit de eerste keer dat het niet gaat zoals ik zou willen.
6 verliespartijen op een rij is nooit leuk, voor geen enkele sporter, maar ik geef niet op!
Ik werk hard om door deze mindere periode heen te komen en moet daarvoor trainen, trainen en nog eens trainen.
Toch vraag ik mijzelf af waardoor en wanneer het de afgelopen 6 maanden is misgegaan?
Ik ben er van overtuigd dat het een combinatie van factoren is.
Op 4 november 2007 werd ik de 1e wereldkampioen IBK Pro Divison en daarna heb ik tekort achter elkaar over de hele wereld gevochten. Onder andere tegen Babalu Sobral, een gevecht wat ik een week van te voren doorkreeg.
Natuurlijk had ik gevechten kunnen weigeren, maar de mensen die mij kennen en waarderen wat ik in alle voorgaande jaren heb laten zien, weten dat ik nooit een uitdaging uit de weg ga. Achteraf gezien is dit niet slim geweest. Eigenlijk was ik al een tijdje geestelijk en lichamelijk leeg, alleen had ik het zelf niet door en omdat ik altijd trainde viel het mijn trainingspartners ook niet op. Misschien had ik het wel door, maar wilde ik er, zoals de meeste sporters, niet aan toegeven.
Misschien was mijn motivatie een ander probleem. Ik voelde steeds de vermoeidheid en raakte langzaam de drive kwijt, maar moest toch weer klaarstaan voor de volgende wedstrijd. Problemen met gage’s en andere niet nagekomen toezeggingen etc zijn natuurlijk ook niet bevorderlijk voor je motivatie.
Ik wil verder niet in details treden, maar duidelijk maken dat Rodney Glunder niet over is!
Moeilijke tijden horen er jammer genoeg soms bij en ik ben zeker niet de persoon die nu de handdoek in de ring gooit. Er zijn andere vechters uit moeilijkere situaties, zoals ziekte, ongeval of ernstige blessures, gekomen. Mijn trainer, Lucien Carbin, heeft mij duidelijk gemaakt waar we aan moeten werken en ik zal daar 100% voor gaan!
Natuurlijk zullen er mensen die hun geloof in mijn kwaliteiten verliezen, maar dat maakt mij niet uit. Zolang ik maar in mijzelf geloof. Samen met de echte vrienden, die mij ook nu het minder gaat blijven steunen, kom ik er zeker boven op.
Via deze weg wil ik een aantal mensen bedanken:
Lucien Carbin, Jermaine Sherperd, Serigo, Kurt, Mark, Rudsel, Gaby, Thiago, Leon, Superpiele en de andere bloodz van FFC. Natuurlijk ook mijn familie en Bart Hoogendoorn.
Tevens wil ik Henk Kuipers bedanken voor een spannende tijd bij Team Hardcore.
Inmiddels heb ik een aantal nieuwe sponsors gevonden die zich, vol vertrouwen in mijn vechtsport kwaliteiten, aan mij hebben willen verbinden.In overleg met mijn trainer hebben we besloten over te gaan op een nieuwe vechtstijl en niet meer boven mijn gewicht te vechten, namelijk tot 93 kg.
Ik zal hard terugkomen, spectaculair, vol goede moed en samen met mijn nieuwe management en de echte bloodz ervoor zorgen dat ik de laatste jaren van mijn carrière succesvol en krachtig kan afsluiten.
Rodney