PDA

View Full Version : Bonjasky op de cover van Revu deze week



Ralph
07-01-2009, 22:02
Zie titel. Ik heb momenteel geen scanner tot m'n beschikking, maar ga mijn best voor jullie doen :)

Voorproefje:

http://www.revu.nl/pix/headers/12816_2_ft.png
http://www.revu.nl/pix/artikel/12816_main.jpg

Wat maakt van een sportman een sportheld? In het laatste deel van de serie Het geheim van de kampioen is K1-kampioen Remy Bonjasky aan het woord. De Nederlands-Surinaamse thaibokser won drie keer de wereldtitel, recentelijk nog vorige maand in de finale tegen Badr Hari.

In de eerste jaren van zijn leven was hij maar een tenger jochie. Voetballen, dat deed hij graag. ‘Op mijn 16de kreeg ik een schop met voetbal en brak ik mijn been. Dat is nooit meer helemaal goed gekomen.’ Maar toen hij eenmaal in aanraking kwam met het edele kickboksen, was hij er niet meer bij weg te slaan. ‘Toen ik voor het eerst beelden van de K-1-helden Ernesto Hoost en Peter Aerts zag, was ik verkocht. ‘Held in Japan’, dat leek me wel wat.’
Het ging Bonjasky tot nu toe niet altijd voor de wind. Zo strandde zijn relatie en overleed zijn moeder. ‘Ik vocht wel wedstrijden, maar was er niet echt. Trainingen werkte ik routineus af, zonder een doel. Eerst maar eens mijn privéleven op orde krijgen.’ Zijn vader leefde op dat moment ook al niet meer. ‘Op die manier was ik een vader, de man die het gezin bij elkaar hield. Eigenlijk hoor je ‘kinderdingen’ te doen, maar ik ben er niet slecht van geworden.’

http://www.revu.nl/media/3046.jpg

JeMalleMoer
08-01-2009, 00:30
Word er wel een beetje moe van om elke keer te lezen en horen dat zijn moeder dood is en zijn relatie stuk is. Ik snap dat de interviewer er misschien naar vraagt maar ik lees dit in elk interview van hem.

danial
08-01-2009, 00:39
Word er wel een beetje moe van om elke keer te lezen en horen dat zijn moeder dood is en zijn relatie stuk is. Ik snap dat de interviewer er misschien naar vraagt maar ik lees dit in elk interview van hem.
Laat juist instelling en doorzettingvermogen van vechter zien...
Zo kunnen anderen ook lezen/zien, hoe Vechters van binnen zijn

Het Beest
08-01-2009, 00:45
Inderdaad het gaat niet over moeders en misbruik in je jeugd. Dit gaat over de kunst van het Vechten....

Richelieu
08-01-2009, 01:26
Goed dat een tijdschrift als de Nieuwe Revu aandacht aan Remy Bonjasky geeft na het behalen van zijn derde titel! Hij zal vast wel zijn geinterviewd door iemand van de Revu die misschien nog nooit op een gala is geweest, laat staan inzicht te hebben in de persoon Bonjasky. Je zal dan altijd een interview krijgen met feiten en inzichten die allang bij de meeste vechtsportliefhebbers bekend waren.

Muay Thai Elite
08-01-2009, 02:02
Richelieu is correct. Wij weten het allemaal al, maar te veel mensen weten nog niet eens wie Bonjasky is.

remco pardoel
08-01-2009, 12:29
Iemand verliezen die je heel dierbaar is, dat is gewoon heel zwaar en dat kan je niet zomaar even wegdoen. Remy is net als Dennis v.d. Geest een denker. Dus hij zal het verlies van zijn moeder heel moeilijk een plaatsje kunnen geven.

en het zal inderdaad iemand zijn geweest die nooit een gala bezocht heeft.

Ralph
08-01-2009, 12:43
Het is een artikel in de serie: Het geheim van de kampioen, waarbij ingegaan wordt op de volgende 7 dingen: 1. Veel fysiek talent, 2. Vermogen om te focussen, 3. Streven naar perfectionisme, 4. Veel zelfvertrouwen, 5. Veel verantwoordelijkheidsgevoel, 6. Liefde voor competitie en 7. Positieve instelling. Lijkt me dus wel logisch dat ze dan bij Bonjasky uitkomen... Maar het is idd door iemand (Bas Hakker) geschreven die eigenlijk niets met vechtsporten heeft.
Een scanner vinden is me nog niet gelukt, maar mocht ik eind van de middag/avond wat tijd over hebben, dan zal ik proberen de hele zooi over te tikken.

A-team
08-01-2009, 14:42
Richelieu is correct. Wij weten het allemaal al, maar te veel mensen weten nog niet eens wie Bonjasky is.

x2

Ralph
08-01-2009, 16:50
Het is niet erg druk op m'n werk... Als een mod ff de topic-titel kan aanpassen dat het artikel zelf er nu ook in staat, dan zou dat fijn zijn (heb ik niet voor niets alles overgetikt :))


Deel 4 in de serie ‘Het geheim van de kampioen’: K-1 Kampioen Remy Bonjasky




“Ik dacht weer aan winnen”




Door Bas Hakker



Hij werd groot, kreeg tegenslag, overwon die en werd weer groot. Echt grote sporters zijn creatieve geesten die een unieke strategie bedenken om de beste van de wereld te zijn. In het laatste deel van deze serie: Drievoudig K-1-kampioen Remy Bonjasky (32).

Fysiek talent
‘Kort na mijn geboorte in Paramaribo kreeg ik last van mijn darmen. Eten ging niet goed, een zwak jongetje. Regelmatig lag ik er slecht bij. Ik verhuisde op mijn 5de van Suriname naar Nederland en pas twintig jaar later keerde ik terug. Mensen die mij als een scharminkel zagen vertrekken, schrokken van zo’n grote, gezonde jongen. Waarschijnlijk is het eten in Nederland beter.
‘Op mijn 16de kreeg ik een schop met voetbal – precies op de dag dat er scouts langs de lijn stonden – en brak ik mijn been. Dat is nooit meer helemaal goed gekomen, ik kon niet lekker sprinten en had altijd maar pijn in mijn heupen. Mijn linkerheup staat nog altijd een beetje scheef. Op een dag hadden we op school zo’n discussie over de echtheid van de films van Jean-Claude van Damme, je kent het wel. Allemaal geacteerd, zei ik en een vriendje zei toen: als je het zo goed weet, moet je een keer meegaan naar Mejiro Gym in Amsterdam. Vanaf de eerste dag was ik verliefd op kickboksen. Mijn eerste tien wedstrijden won ik vrij gemakkelijk. Op een gegeven moment stond ik voor de keuze: mijn goede baan bij Versatel of fulltime voor de sport gaan.. Gelukkig zei een sponsor: ga jij maar voor die K-1, je hebt talent.’

Focus
‘Toen ik voor het eerst beelden van de K-1-helden Ernesto Hoost en Peter Aerts zag, was ik verkocht. ‘Held in Japan’, dat leek me wel wat. Op een gegeven moment kreeg ik een klein poppetje van Aerts in handen. Zo’n ‘miniatuur Bonjasky’ moet ik ook hebben. Vanaf dat moment werd de K-1-titel de focus, ik was 22, 23 jaar.
‘Mijn prestaties in de ring zijn een spiegel van mijn privéleven. Ik won in 2003 en 2004, werd steeds bekender, maar vanaf 2005 ging het privé stukken minder. Mijn vrouw Lizzy en ik gingen in oktober 2005 met veel ruzie uit elkaar en ik kon mijn zoontje Cassius – hij is nu 4 jaar – een tijd niet zien. Ik vocht wel wedstrijden, maar was er niet echt. Trainingen werkte ik routineus af, zonder een doel. Eerst maar eens mijn privéleven op orde krijgen. Dat verlangen was zelfs zo groot dat ik tegen Lizzy zei: neem het geld maar mee. De problemen met mijn ex-vrouw zijn nog steeds niet helemaal opgelost, maar gelukkig zie ik Cassius vaker. In diezelfde periode kreeg mijn moeder, mijn allerbeste vriendin, kanker en overleed op 6 juni 2007. Het drama was compleet. Toen zij eenmaal was weggevallen, had ik écht helemaal nergens zin meer in. Ik moest eerst mijn leven weer op de rails hebben voordat ik aan winnen wilde denken. Zo’n verwerkingsproces verandert je als mens.’

Perfectie
‘Dat zie je terug in simpele dingen. Sommige mensen kappen na een tijdje met het instellen van zenders op een nieuwe televisie, maar ik rommel totdat alles goed staat. Die drang geeft een voorsprong tijdens trainingen en wedstrijden. Ook in het mislopen van mijn relatie heeft perfectie een rol gespeeld. Je hebt geen controle over haar ideeën, geest en opvoeding. Dat heeft een uitdagende kant, maar soms is het lastig om dingen niet te kunnen beïnvloeden. Moeilijk, je kent jezelf toch het best en bij een ander blijft het zoeken. Zo’n vrouw of vriendin moet jouw eeuwige gezeik ook maar aan willen horen. Ik vind het prettig als er voor me gekookt is na de trainingen en klaag als het niet lekker is. Te veel zout, dat werk. Dat klinkt ouderwets, maar je moet niet vergeten dat mijn ex niet werkte, ik was kostwinner en trainde keihard. Maar ja, ze kon niet koken en wilde het ook niet leren. Mijn moeder was wél een geweldige kok en onbewust zoek je naar bepaalde eigenschappen van je moeder. Het is ook cultuur, hoor, in Suriname kunnen meisjes van 12 allemaal een lekker kippetje klaarmaken. Mijn nieuwe vriendin, Stephanie, kan trouwens ook niet koken, maar die wil het wel leren en heeft twee kookboeken gekocht. Een verschil.’

Zelfvertrouwen
‘Ik wist altijd dat het goed zou komen met mij. Wij hadden het niet gemakkelijk thuis, mijn vader was er bijna nooit en mijn moeder zorgde voor vier kinderen. Ze was analfabeet en sprak de Nederlandse taal niet. Ook financieel was het niet geweldig. Maar als ik soms met een beetje honger in bed lag, dacht ik: het komt later wel goed. Op school had ik best een grote mond, de meeste dingen lukten me ook wel. Natuurlijk is het klassiek dat ik dacht: ik ga het allemaal anders doen. Altijd genoeg brood in de vriezer, dat is gelukt.’
‘Bij goede trainingen neemt mijn vertrouwen toe. Winnen helpt ook, maar dat levert ook weer onzekerheid op. Puur doordat de druk toeneemt omdat je de te kloppen man bent. Dan wordt het balanceren, die twijfel… niet normaal. Vlak voor mijn eerste wedstrijd na mijn tweede K-1-titel in 2004 ging het mis. Ik moest bijna de ring in, tegen Francisco Filho, en toen kwamen de tranen. Pure stress, angst ook. We hadden aardig getraind, maar in mijn ogen zonder kwaliteit. Ik twijfelde aan mijn trainingsmethode, ben later ook van trainer gewisseld. Die wedstrijd verloor ik. Mét of zonder vertrouwen vechten is een wereld van verschil. In iedere stoot ligt wel of geen geloof in de goede afloop. Als er vertrouwen is, ga je zweven, een heerlijk gevoel. Ik ben Remy en ga het doen, zeg ik dan.’

Verantwoordelijkheid
‘Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen. Sport is eerlijk, de beste wint. Het resultaat is te beïnvloeden door keihard te trainen: zowel mentaal als fysiek. Maar in de rest van het leven heb je de touwtjes veel minder stevig in handen. Na mijn sportloopbaan – ik doe dit nog een jaar of twee, drie – wil ik een bestaan als acteur opbouwen. Maar stel: ik ben in de running voor een hoofdrol samen met de zoon van de sponsor. Hoe goed ik ook acteer, ze zullen altijd de zoon van de sponsor nemen. Tja, in het echte leven is die verantwoordelijkheid minder overzichtelijk verdeeld dan in de sport.
‘Mijn vader overleed toen ik 15 was. Ik heb de verantwoordelijkheid op me genomen. Je gaat mee naar instanties met je moeder om zaken te regelen, maar eigenlijk moet je buiten spelen of naar school. Ik werkte ook veel, bijvoorbeeld bij McDonald’s. Op die manier werd ik een vader, de man die het gezin bij elkaar houdt. Eigenlijk hoor je ‘kinderdingen’ te doen, maar ik ben er niet slechter van geworden.’

Competitiegericht
‘Ik kan tegen mijn verlies, maar in principe wil ik altijd winnen. Laatst moest ik fietsen bij Holland Sport, op zo’n hometrainer. Een tennisser won van me en ik had zoiets van: wist ik het maar vooraf, dan had ik kunnen trainen. Ik zei tegen Stephanie: volgens mij was er iets mis met dat apparaat van die jongen, hij ging wel érg hard. Die drang om te winnen is groot.
‘Met mijn neef Jimmy heb ik een bedrijfje in het organiseren van feesten, BonBon Entertainment. In het begin hadden we het moeilijk. We kwamen in een vreemde wereld met onbekende wetten en zagen dat de concurrentie wél succesvol was. Toen hebben we hun strategie geanalyseerd en zijn we keihard aan de slag gegaan. Het loopt nu wel goed. Een kwestie van willen en winnen: als anderen een bepaald niveau halen, streef ik minimaal naar dat niveau. Om er daarna keihard overheen te gaan.’

Positivisme
‘Van nature ben ik positief ingesteld, blijf ook rustig in panieksituaties. Maar toen alles instortte – de ziekte van mijn moeder, mijn kapotte relatie en het gemis van mijn zoon – zag ik het niet meer zitten. Gordijnen dicht, tv aan en stroopwafels eten. Wekenlang staarde ik voor me uit en reageerde ik niet op telefoon of deurbel. Daar zat ik dan: de grote kampioen die niets deed. Wat moest ik met deze ellende? Je kan dan helemaal stukgaan, maar dat is niet gebeurd. Na alle ellende van 2005, 2006 en 2007 zag ik het begin vorig jaar weer een beetje zitten. Het werd ook iets overzichtelijker: ik kon mijn zoon weer zien en begon te begrijpen dat mijn moeder er niet meer was. Langzaam begon ik weer aan winnen te denken en ik kreeg ook een nieuwe vriendin. Met de wereldtitel als resultaat.

Ralph
08-01-2009, 16:50
Anderen over Remy

Regilio Tuur, voormalig wereldkampioen boksen
‘Voormalig wereldkampioen boksen en gevechtspecialist Regilio Tuur kwam Remy Bonjasky geregeld tegen in een Amsterdamse sportschool. Tegenwoordig woont Tuur weer in New York. ‘Mijn manager zei altijd: ‘The problem with a lot of black athletes is that they would rather look good than look bad and win.’ Als je naar mij kwam kijken, kreeg je spektakel: ik sloeg een tegenstander knock-out of verloor stervend. Het grote publiek houdt van types als Tyson en Ali. Bij Remy, net als vroeger bij Arnold Vanderlyde, krijg je meer een technisch begaafde jongen te zien die op een veilige manier voor de winst vecht. Daar is niets mis mee, het past ook beter bij zijn karakter. Dat gevaarlijke vechten moet namelijk wel bij je passen, dat zijn meestal meer de showmannen. Maar Remy is echt een groot kampioen, op zijn manier.’

Charley Heus, manager, fysiotherapeut en vriend
‘Foppe de Haan zei het al: ‘Talent is alleen beginnersgeluk.’ Natuurlijk hebben grote kampioen zoals Remy talent, maar daarmee begint het eigenlijk pas. Het tweede aspect dat grote kampioenen kenmerkt, bestaat volgens mij uit een combinatie van discipline, toewijding en doorzettingsvermogen. Remy heeft altijd geleefd voor zijn sport en de onvoorwaardelijke inzet getoond die nodig is om aan de top te komen en te blijven. Met deze twee elementen ben je er trouwens nog niet. Grote kampioenen blinken ook in communicatie. Ze kunnen aan een groot publiek uitleggen wat hen drijft. Remy onderscheidt zich daarin ook van de andere vechtsporters, die het slechte imago van de sport vaak bevestigen. Tot slot vind ik dat grote kampioenen charisma moeten hebben. Daarom is Muhammad Ali ook de sporter van de eeuw geworden.’

Mabel van den Dungen, auteur van biografie God in Japan
‘Remy is een winnaar. Volgens mij word je zo geboren. Remy is iemand die negen push-ups doet als de rest er twintig doet. Hij spaart zijn krachten voor als het echt nodig is. Daarom is er wellicht de laatste paar jaar veel commentaar op zijn vechtstijl, maar een winnaar geeft dat wat nodig is om te winnen en niet meer. Een winnaar is iemand die helemaal in balans is; mentaal, fysiek en emotioneel. Winnen doet hij met zijn hart en met zijn hoofd. Hij heeft het overzicht in het gevecht in zijn leven. Hij is ook veelzijdiger dan veel jongens uit het K-1-circuit. Je kunt met hem praten en lachen. Hij heeft een muur om zich heen, maar als je in zijn hart kijkt, zie je een lieve beschaafde jongen die van God een gave heeft gekregen en dat is vechten als een winnaar. Beschaafd, slim en alleen wanneer nodig mean.’

Thunderbird
08-01-2009, 16:57
Mooi artikel. Remy is reclame voor de sport.:thup:

Spike_tm
08-01-2009, 17:27
Aardig artikel, reps voor het overtikken..

gieloe
08-01-2009, 17:36
Leuk stukje. Maar als hij echt zo een perfectionist is zal hij niet erg blij zijn van zijn bokstechnieken. Vraag me af wat hij doet om dat te verbeteren want ik zie niet echt een stijgende lijn in zijn boksen.

Tsuki
08-01-2009, 17:39
ze vergeten een punt eigenlijk zijn het er 8

acteertalent

Ralph
08-01-2009, 17:58
Staat toch een stukje over onder het kopje verantwoordelijkheid :)

Tsuki
08-01-2009, 18:06
Staat toch een stukje over onder het kopje verantwoordelijkheid :)


lol my bad ...........................

BiCkOnE
08-01-2009, 20:53
Reps alleen al omdat je al die moeite hebt genomen om het hele stuk voor ons over te typen!!

king
08-01-2009, 21:22
Mooi stukje. Bedankt!

Mike
08-01-2009, 21:44
reps ralph

ashi76
08-01-2009, 22:04
Waarom nou weer die negatieve reacties ?

Wees blij dat een gerenommeerd tijdschrift een serieus artikel wijdt aan onze geliefde vechtsport.

Tsuki
08-01-2009, 22:42
Waarom nou weer die negatieve reacties ?

Wees blij dat een gerenommeerd tijdschrift een serieus artikel wijdt aan onze geliefde vechtsport.

ach als je voor feyenoord bent wil je ook niks over ajax lezen ook al gaat het over voetbal .........................

Sammy
09-01-2009, 09:52
Hartstikke leuk artikel, verder helemaal niks mis mee ! Het enige wat bij mij enige vragen opriep is dat er in terug te vinden is dat zijn moeder de Nederlandse taal niet sprak. Volgens mij komen zijn beide ouders toch uit Suriname, waar toch gewoon door iedereen Nederlands wordt gesproken.

Aarti
09-01-2009, 13:29
Hartstikke leuk artikel, verder helemaal niks mis mee ! Het enige wat bij mij enige vragen opriep is dat er in terug te vinden is dat zijn moeder de Nederlandse taal niet sprak. Volgens mij komen zijn beide ouders toch uit Suriname, waar toch gewoon door iedereen Nederlands wordt gesproken.

Suriname is net zo multicultureel als Nederland. Hindoestaan, Creools, Nederlands, Marokkaans etc. wordt daar allemaal gesproken.

PigDog
09-01-2009, 14:07
Het is ook cultuur, hoor, in Suriname kunnen meisjes van 12 allemaal een lekker kippetje klaarmaken.

Nou, praat me er niet van :D
Heerlijk, kunnen ze dat!

chief108
09-01-2009, 14:11
lol my badr ...........................
fixed it


Waarom nou weer die negatieve reacties ?

Wees blij dat een populistisch tijdschrift een artikel wijdt aan onze geliefde vechtsport.
fixed it

maar ik ben ook wel blij hoor :)

echt...

hoe meer mensen in aanraking komen met vechtsporten, des te meer de sport kan groeien natuurlijk
en dan is RB een goede, beschaafde binnenkomer natuurlijk

Llorente-Aiki
09-01-2009, 20:43
Wellicht beetje of topic, maar wilde dit toch even kwijt;
Hij komt als vechtsporter het beste over in allerlei programma’s en artikelen, ook heel erg wat hij allemaal heeft meegemaakt. En is qua marketing echt goed bezig, ook een enorm sympathieke persoon.
Maar ik zie hem nog juichen toen Aerts in final 16 eliminations van Schilt “won”, hij was blijer dan wie dan ook. Want Schilt is zijn “angstgegner”, beide 3 keer gewonnen, maar Schilt wint gewoon weer van hem indien ze nogmaals tegen elkaar komen te staan…..