mama
02-03-2009, 22:34
Ik zat wat te googlen over nekklemmen. en kwam dit tegen. Heel leuk intervieuw met Remco Pardoel van Fred Royers
Braziliaans Jiu Jitsu met Remco Pardoel
Je hebt vechtsporten en 'echte harde' vechtsporten, tenminste, als je de geluiden die je her en der om je heen hoort moet geloven. Wanneer ik denk aan bebloede koppen, scheurend vlees en krakend gebeente (om maar wat te noemen denk ik niet meteen aan tai chi of zoiets, laten we wel wezen. Nee, dan kom je toch gauw terecht bij muay thai of free style of kyokushin karate, meer het werk 'van dik hout zaagt men planken."
'Wat dacht je van jiu jitsu, Royers?', vroeg de hoofdredacteur belangstellend toen we mijn maandelijkse 'trainde mee met' beproeving aan het voorbereiden waren. Nou vind ik dat jiu jitsu hier in Nederland eigenlijk een beetje 'het korfbal van de vechtsporten', dus ik schoot in de lach en vroeg hem: 'Dat meent u toch niet echt, dat Dick Bos gedoe uit de jaren '50, dat lijkt me dus helemaal niks!'
'Nou, ik weet het nog niet. Heb je wel eens van ene Remco Pardoel gehoord en dat nieuwe 'fighting jiu jitsu'?'
Eh, .... Pardoel, Pardoel, oh ja die stond op die video van de 'Uitimate Fighting Championships'. Dat was toch dat gedoe met blote vuisten in een kooi waar ongeveer alles mag en dan, hoppa toch? 'Juist ja, ga daar maar eens heen Jiu jitsu, 't is net Korfbal zei je toch, dus het zal allemaal wel loslopen...'
Op de een of andere manier kreeg ik toch een beetje een wee gevoel in mijn buik en toen ik thuis gekomen het bandje met het blote vuisten geweld terugdraaide begreep ik waarom. Allereerst weegt onze Brabantse jiu jitsu knul zo'n 111 kg en is hij een meter 1.90 m. groot.
Verder is op de video in geuren en kleuren te zien hoe 'de kolos uit Oss korte metten maakt met een paar tegenstanders (waaronder wereldkampioen muay thai Orlando Wiet!) door een moderne variant van noten kraken ten beste te geven als hij zijn opponenten hun hersenpan bijna opensplijt met wat elleboogstoten
De sportschool in Oss
Een voormalig schoolgebouw omgetoverd in een functionele DOJO (waarschijnlijk zal Pardoel, die zijn hart nu eenmaal aan het taekwondo verpand heeft, eerder van 'KWOON’ spreken) met een ruime mat uiteraard een Brabantse kantine erbij. Terwijl Ma Pardoel koffie zet en Pa Pardoel judo pupillen de fijne kneep bijbrengt spreek ik met Remco Pardoel, (door intimi 'Rempie genoemd ... ) over de sport die zijn leven beheerst.
Remco Pardoel: 'Datgene jij gezien hebt op die video Amerika met de 'Uitimate Chalenge' was voor mij alleen maar een test om te kijken en te bewijzen dat ik mezelf met jiu jitsu tegen iedere ander contactsport staande kan houden.
Het is de uiterste toepassing van alle technieken die wij in het jiu jitsu verzameld hebben. Het jiu jitsu dat wij trainen heeft verschillende vormen. De Duo Games en het Fighting System, waardoor in feite iedereen op een intensieve manier, aangepast aan zijn fysieke kwaliteiten, een uiterst efficiënte zelfverdedingsmethode aanleert. Maar het is het beste om het aan den lijve te ondervinden. Trek je pak maar aan, dan kom je er het snelst achter.'
(Waar heb ik dat al vaker gehoord ?)
Nou één is in ieder geval zeker na het zien van de video over dat 'blote vuisten knock out toernooi' en de activiteiten van de jiu jitsu boys als Pardoel en de uiteindelijke winnaar de Braziliaan Royce Gracie (twee keer gewonnen en inderdaad ja, ook een jiu jitsuka .... ) neem ik die 'korfbal opmerking' sowieso al terug.
De les
Naast een flink aantal lagere banders bevind ik me ook in het gezelschap van Maurice Roumimper, de Nederlands kampioen bij de Duo Games en 3e op de W.K. in het Fighting System, die ook regelmatig in de dojo van Pardoel traint. Roumimper is een atleet van grote klasse ook al gezien het feit dat hij zelfs in het Guiness Book of Records is opgenomen door in één jaar tijd drie examens af te leggen voor zwarte band, nl. in judo, karate en jiu jitsu!
Het Duo Games systeem is eigenlijk vergelijkbaar met kata alleen is het dan nog leuk om te doen ook. Het is dynamisch en beweegt en alles is van te voren afgesproken zodatje de tijd krijgt om het te snappen; aanval en verdediging volgen elkaar in ras tempo op en je leert er vooral hoe je de drie fasen van het jiu jitsu met elkaar moet verbinden.
Fase 1: het gevecht los van elkaar, waar voornamelijk getrapt en geslagen wordt.
Dan overgaand in fase 2, het Tachi waza, de werptechnieken en je tegenstander naar de grond brengen en uiteindelijk het Ne waza,
Fase 3, het gevecht op de grond.
Laten we eerlijk zijn, iedereen die al eens een straat gevecht heeft meegemaakt of gezien heeft, weet dat het gevecht staand begint, maar 9 van de 10 keer wordt er na de eerste klap vast gepakt en vallen de vechtersbazen op de grond...
En wat dan, beste karateka's, thai en kickboksers, taekwondoka's, penchakkers, boksers, kung fu specialisten en andere trap- en stoot kunstenaars? Wat doe je dan wanneer blijkt dat dat minkukeltje dat net angstig voor je stond, eenmaal op de grond aangekomen in één keer een stuk handiger is dan jij en over een uitermate vervelend arsenaal verwurgingen, arm, been en nek klemmen en houdgrepen blijkt te beschikken?
Het wordt me echt heel duidelijk gemaakt door mijn diverse partners die me zonder uitzondering de ene na de andere variatie laten zien op 'grondsituatie's' die kunnen ontstaan. Zolang we aan het trappen en stoten zijn,'no problemos', maar zodra er een de kans ziet om door mijn niet meer helemaal waterdichte verdediging te schieten is het uit met de pret! Het valt op dat het niveau hier bijzonder hoog is. Zelfs groene en oranje bandjes blijken zonder uitzondering in staat om de meest ingenieuze handelingen te verrichten waar ik af en toe jaloers naar kijk!
Het trainen met een partner (het Duo Game) is plezierig en vooral ook leerzaam omdat het alle fasen steeds doorloopt. Bovendien blijf je continu in beweging, iets waar het bij het' ouderwetse 'jiu jitsu nog wel eens aan mankeert. Als we naar het Fighting Systeem overgaan gebeurt dat ook geleidelijk. Eerst het vrije vechten zoals bij karate gebruikelijk is (Fase l), dan het staande werk zoals bij judo (Fase 2) en uiteindelijk fase drie, het grondwerk waar overigens ook, in tegenstelling tot het judo de nodige meppen, been- en nekklemmen worden uitgedeeld en aangezet.
Fighting Jiu Jitsu
Dan is het eindelijk zover. Het sparren in het Fighting Jiu Jitsu. De tape recorder gaat aan en heftige rap en heuse dreunen beuken door de dojo; het traint veel plezieriger en er hangt meteen een activerende atmosfeer in de lucht. Ik mag met Remco Pardoel en ik voel me een beetje als Popeye tegenover Brutus, alleen dan zonder spinazie! Pardoel is merkwaardig soepel en licht op de benen voor zo'n zware vent en ondanks het feit dat ik af en toe met stoten op z'n lichaam door kom, doet het hem weinig. Ik probeer uiteraard uit z'n vingers te blijven en een tijdje lang lijkt dat ook te lukken totdat ik in een hoek gedreven word en, hoppa, daar vliegt Fred via een scherp aangezette uchi mata de lucht in en dan is het op de grond snel voorbij voor uw heldhaftige reporter! Pardoel knijpt mijn hoofd, nek, kaken en jukbeenderen op alle hem bekende wijzen aan gort en terwijl ik daar lig en de ene na de andere flits voor mijn ogen zie, besef ik dat dit niet de spreekwoordelijke sterretjes zijn, maar het staccato flitslicht van fotograaf Zwaanswijk. Ik zal d'r wel weer lekker op staan.
Ook met wat lichtere vechters zoals Maurice Roumt . mper en Matthieu Peters is het slechts een kwestie van tijd voordat ze je te pakken krijgen. Weliswaar lig ik dan niet zo snel op de grond als bij Pardoel, maar als ik er eenmaal lig dan bestaan de enige meppen die ik kan uitdelen uit tikken op de grond als ik wanhopig afklop en maar weer opnieuw begin. Het zit ingenieus in elkaar en vooral het overbruggen van de afstand naar je tegenstander toe en de wijze waar op je hem dan naar de grond toe kunt brengen geeft (mij in ieder geval!) stof tot nadenken.
Braziliaans Jiu jitsu
Na de les vertelt Pardoel over de stages die hij in Brazilië volgde. Het is zijn grote droom Royce Gracie, de tweevoud winnaar van het UItimate Fight Challenge te verstaan en waar kun je dat beter leren als daar waar Gracie het geleerd heeft
Remco Pardoel: 'ik heb daar jiu jitsu getraind bij de grote concurrenten van de Gracie's, Er zijn een paar grote families die het hele vechtsportgebeuren in Brazilië controleren. Ik trainde bij Yamazaki en de Behring familie. Het systeem dat zij doen bestaat voor 10 % uit stoten en trappen, voor 10% uit tachi waza en voor 80 % uit grondwerk Geloof me, zij zijn daar ware meesters in. Het was gewoon ongelooflijk. Ik trainde daar dan stonden er zo'n 20 man om en nabij zo'n 80 kg. op mat. Stuk voor stuk niet aan pakken! Ze blokkeren de staande aanval, ze brengen je n de grond en dan is het over.
Ik ben nu al bezig die Braziliaanse methode in ons fighting systeem te integreren. En het werkt, je ziet de jongens dan ook met sprongen vooruitgaan.'
Als je met Pardoel traint, zie je een goedlachse, enthousiaste jonge vent die leeft zijn sport. Tegelijkertijd intrigeert het me dan ook mateloos dat diezelfde 'Gentle Giant' in staat is een kooi binnen te stappen en daar als een soort van 20ste eeuwse gladiator een ander letterlijk en figuurlijk de hersens in te slaan. Al hem ernaar vraag valt er een stilte. Hij weegt zijn woorden goed af als hij zegt: 'ik heb sommigen van die jongens tevoren in de sauna gezeten met anderen ben ik erna de bergen ingetrokken. We hebben best veel lol gehad. Het toernooi was toen voorbij, maar vooraf wisten we wat er kon gebeuren, we accepteerden de regels er kon er maar een de sterkste zijn .....
Ja, maar zo'n jongen die onder je ligt en die jij dan helemaal murw beukt met je elleboog, moet je achteraf toch wel wat doen? Pardoel zwijgt even kijkt me dan doordringend aan: 'Hij kon afkloppen en opgeven dan was ik gestopt. Hij verkoos dat niet te doen, dus .........
Bronvermelding: Zendokan
Tekst: Fred Royers
Remco Pardoel. (http://home.tiscali.nl/~peerkerk/stage2003/RemcoPardoel/RemcoPardoel.htm)
Braziliaans Jiu Jitsu met Remco Pardoel
Je hebt vechtsporten en 'echte harde' vechtsporten, tenminste, als je de geluiden die je her en der om je heen hoort moet geloven. Wanneer ik denk aan bebloede koppen, scheurend vlees en krakend gebeente (om maar wat te noemen denk ik niet meteen aan tai chi of zoiets, laten we wel wezen. Nee, dan kom je toch gauw terecht bij muay thai of free style of kyokushin karate, meer het werk 'van dik hout zaagt men planken."
'Wat dacht je van jiu jitsu, Royers?', vroeg de hoofdredacteur belangstellend toen we mijn maandelijkse 'trainde mee met' beproeving aan het voorbereiden waren. Nou vind ik dat jiu jitsu hier in Nederland eigenlijk een beetje 'het korfbal van de vechtsporten', dus ik schoot in de lach en vroeg hem: 'Dat meent u toch niet echt, dat Dick Bos gedoe uit de jaren '50, dat lijkt me dus helemaal niks!'
'Nou, ik weet het nog niet. Heb je wel eens van ene Remco Pardoel gehoord en dat nieuwe 'fighting jiu jitsu'?'
Eh, .... Pardoel, Pardoel, oh ja die stond op die video van de 'Uitimate Fighting Championships'. Dat was toch dat gedoe met blote vuisten in een kooi waar ongeveer alles mag en dan, hoppa toch? 'Juist ja, ga daar maar eens heen Jiu jitsu, 't is net Korfbal zei je toch, dus het zal allemaal wel loslopen...'
Op de een of andere manier kreeg ik toch een beetje een wee gevoel in mijn buik en toen ik thuis gekomen het bandje met het blote vuisten geweld terugdraaide begreep ik waarom. Allereerst weegt onze Brabantse jiu jitsu knul zo'n 111 kg en is hij een meter 1.90 m. groot.
Verder is op de video in geuren en kleuren te zien hoe 'de kolos uit Oss korte metten maakt met een paar tegenstanders (waaronder wereldkampioen muay thai Orlando Wiet!) door een moderne variant van noten kraken ten beste te geven als hij zijn opponenten hun hersenpan bijna opensplijt met wat elleboogstoten
De sportschool in Oss
Een voormalig schoolgebouw omgetoverd in een functionele DOJO (waarschijnlijk zal Pardoel, die zijn hart nu eenmaal aan het taekwondo verpand heeft, eerder van 'KWOON’ spreken) met een ruime mat uiteraard een Brabantse kantine erbij. Terwijl Ma Pardoel koffie zet en Pa Pardoel judo pupillen de fijne kneep bijbrengt spreek ik met Remco Pardoel, (door intimi 'Rempie genoemd ... ) over de sport die zijn leven beheerst.
Remco Pardoel: 'Datgene jij gezien hebt op die video Amerika met de 'Uitimate Chalenge' was voor mij alleen maar een test om te kijken en te bewijzen dat ik mezelf met jiu jitsu tegen iedere ander contactsport staande kan houden.
Het is de uiterste toepassing van alle technieken die wij in het jiu jitsu verzameld hebben. Het jiu jitsu dat wij trainen heeft verschillende vormen. De Duo Games en het Fighting System, waardoor in feite iedereen op een intensieve manier, aangepast aan zijn fysieke kwaliteiten, een uiterst efficiënte zelfverdedingsmethode aanleert. Maar het is het beste om het aan den lijve te ondervinden. Trek je pak maar aan, dan kom je er het snelst achter.'
(Waar heb ik dat al vaker gehoord ?)
Nou één is in ieder geval zeker na het zien van de video over dat 'blote vuisten knock out toernooi' en de activiteiten van de jiu jitsu boys als Pardoel en de uiteindelijke winnaar de Braziliaan Royce Gracie (twee keer gewonnen en inderdaad ja, ook een jiu jitsuka .... ) neem ik die 'korfbal opmerking' sowieso al terug.
De les
Naast een flink aantal lagere banders bevind ik me ook in het gezelschap van Maurice Roumimper, de Nederlands kampioen bij de Duo Games en 3e op de W.K. in het Fighting System, die ook regelmatig in de dojo van Pardoel traint. Roumimper is een atleet van grote klasse ook al gezien het feit dat hij zelfs in het Guiness Book of Records is opgenomen door in één jaar tijd drie examens af te leggen voor zwarte band, nl. in judo, karate en jiu jitsu!
Het Duo Games systeem is eigenlijk vergelijkbaar met kata alleen is het dan nog leuk om te doen ook. Het is dynamisch en beweegt en alles is van te voren afgesproken zodatje de tijd krijgt om het te snappen; aanval en verdediging volgen elkaar in ras tempo op en je leert er vooral hoe je de drie fasen van het jiu jitsu met elkaar moet verbinden.
Fase 1: het gevecht los van elkaar, waar voornamelijk getrapt en geslagen wordt.
Dan overgaand in fase 2, het Tachi waza, de werptechnieken en je tegenstander naar de grond brengen en uiteindelijk het Ne waza,
Fase 3, het gevecht op de grond.
Laten we eerlijk zijn, iedereen die al eens een straat gevecht heeft meegemaakt of gezien heeft, weet dat het gevecht staand begint, maar 9 van de 10 keer wordt er na de eerste klap vast gepakt en vallen de vechtersbazen op de grond...
En wat dan, beste karateka's, thai en kickboksers, taekwondoka's, penchakkers, boksers, kung fu specialisten en andere trap- en stoot kunstenaars? Wat doe je dan wanneer blijkt dat dat minkukeltje dat net angstig voor je stond, eenmaal op de grond aangekomen in één keer een stuk handiger is dan jij en over een uitermate vervelend arsenaal verwurgingen, arm, been en nek klemmen en houdgrepen blijkt te beschikken?
Het wordt me echt heel duidelijk gemaakt door mijn diverse partners die me zonder uitzondering de ene na de andere variatie laten zien op 'grondsituatie's' die kunnen ontstaan. Zolang we aan het trappen en stoten zijn,'no problemos', maar zodra er een de kans ziet om door mijn niet meer helemaal waterdichte verdediging te schieten is het uit met de pret! Het valt op dat het niveau hier bijzonder hoog is. Zelfs groene en oranje bandjes blijken zonder uitzondering in staat om de meest ingenieuze handelingen te verrichten waar ik af en toe jaloers naar kijk!
Het trainen met een partner (het Duo Game) is plezierig en vooral ook leerzaam omdat het alle fasen steeds doorloopt. Bovendien blijf je continu in beweging, iets waar het bij het' ouderwetse 'jiu jitsu nog wel eens aan mankeert. Als we naar het Fighting Systeem overgaan gebeurt dat ook geleidelijk. Eerst het vrije vechten zoals bij karate gebruikelijk is (Fase l), dan het staande werk zoals bij judo (Fase 2) en uiteindelijk fase drie, het grondwerk waar overigens ook, in tegenstelling tot het judo de nodige meppen, been- en nekklemmen worden uitgedeeld en aangezet.
Fighting Jiu Jitsu
Dan is het eindelijk zover. Het sparren in het Fighting Jiu Jitsu. De tape recorder gaat aan en heftige rap en heuse dreunen beuken door de dojo; het traint veel plezieriger en er hangt meteen een activerende atmosfeer in de lucht. Ik mag met Remco Pardoel en ik voel me een beetje als Popeye tegenover Brutus, alleen dan zonder spinazie! Pardoel is merkwaardig soepel en licht op de benen voor zo'n zware vent en ondanks het feit dat ik af en toe met stoten op z'n lichaam door kom, doet het hem weinig. Ik probeer uiteraard uit z'n vingers te blijven en een tijdje lang lijkt dat ook te lukken totdat ik in een hoek gedreven word en, hoppa, daar vliegt Fred via een scherp aangezette uchi mata de lucht in en dan is het op de grond snel voorbij voor uw heldhaftige reporter! Pardoel knijpt mijn hoofd, nek, kaken en jukbeenderen op alle hem bekende wijzen aan gort en terwijl ik daar lig en de ene na de andere flits voor mijn ogen zie, besef ik dat dit niet de spreekwoordelijke sterretjes zijn, maar het staccato flitslicht van fotograaf Zwaanswijk. Ik zal d'r wel weer lekker op staan.
Ook met wat lichtere vechters zoals Maurice Roumt . mper en Matthieu Peters is het slechts een kwestie van tijd voordat ze je te pakken krijgen. Weliswaar lig ik dan niet zo snel op de grond als bij Pardoel, maar als ik er eenmaal lig dan bestaan de enige meppen die ik kan uitdelen uit tikken op de grond als ik wanhopig afklop en maar weer opnieuw begin. Het zit ingenieus in elkaar en vooral het overbruggen van de afstand naar je tegenstander toe en de wijze waar op je hem dan naar de grond toe kunt brengen geeft (mij in ieder geval!) stof tot nadenken.
Braziliaans Jiu jitsu
Na de les vertelt Pardoel over de stages die hij in Brazilië volgde. Het is zijn grote droom Royce Gracie, de tweevoud winnaar van het UItimate Fight Challenge te verstaan en waar kun je dat beter leren als daar waar Gracie het geleerd heeft
Remco Pardoel: 'ik heb daar jiu jitsu getraind bij de grote concurrenten van de Gracie's, Er zijn een paar grote families die het hele vechtsportgebeuren in Brazilië controleren. Ik trainde bij Yamazaki en de Behring familie. Het systeem dat zij doen bestaat voor 10 % uit stoten en trappen, voor 10% uit tachi waza en voor 80 % uit grondwerk Geloof me, zij zijn daar ware meesters in. Het was gewoon ongelooflijk. Ik trainde daar dan stonden er zo'n 20 man om en nabij zo'n 80 kg. op mat. Stuk voor stuk niet aan pakken! Ze blokkeren de staande aanval, ze brengen je n de grond en dan is het over.
Ik ben nu al bezig die Braziliaanse methode in ons fighting systeem te integreren. En het werkt, je ziet de jongens dan ook met sprongen vooruitgaan.'
Als je met Pardoel traint, zie je een goedlachse, enthousiaste jonge vent die leeft zijn sport. Tegelijkertijd intrigeert het me dan ook mateloos dat diezelfde 'Gentle Giant' in staat is een kooi binnen te stappen en daar als een soort van 20ste eeuwse gladiator een ander letterlijk en figuurlijk de hersens in te slaan. Al hem ernaar vraag valt er een stilte. Hij weegt zijn woorden goed af als hij zegt: 'ik heb sommigen van die jongens tevoren in de sauna gezeten met anderen ben ik erna de bergen ingetrokken. We hebben best veel lol gehad. Het toernooi was toen voorbij, maar vooraf wisten we wat er kon gebeuren, we accepteerden de regels er kon er maar een de sterkste zijn .....
Ja, maar zo'n jongen die onder je ligt en die jij dan helemaal murw beukt met je elleboog, moet je achteraf toch wel wat doen? Pardoel zwijgt even kijkt me dan doordringend aan: 'Hij kon afkloppen en opgeven dan was ik gestopt. Hij verkoos dat niet te doen, dus .........
Bronvermelding: Zendokan
Tekst: Fred Royers
Remco Pardoel. (http://home.tiscali.nl/~peerkerk/stage2003/RemcoPardoel/RemcoPardoel.htm)