K-1sunstarr
22-05-2009, 23:17
Dangerzone is sinds 2006 een klein en succesvol gala dat in het Zonnehuis in Amsterdam-Noord gehouden wordt. De drijvende krachten achter Dangerzone zijn Glainess Adely en Rudsel Copra.
Zij geven hun visie op de huidige stand van zaken in de vechtsportwereld. Bovendien geven ze antwoord op de vragen, hoe is Dangerzone ontstaan, wat zouden ze anders willen in de vechtsportwereld, wat gaat er toch mis met de damespartijen? Ontstaan uit onvrede.
Dangerzone is drie jaar geleden ontstaan uit onvrede en frustratie omdat de jongens van FFCarbin het gevoel hadden dat ze geboycot werden door sportscholen en promotors. “Ze wachtten steeds tot het laatste moment om onze jongens te vragen. Wij zijn goed getraind zei Lucien (Carbin) dan altijd tegen ons, we kunnen winnen. We merkten wel bij andere sportscholen dat jongens die twee jaar vochten veel meer partijen gedraaid hadden dan wij. Robert Westmaas is toen als eerste begonnen om partijen te organiseren waarin jongens van FFC mee deden. Eerst heette het Killerdome en dat is Beatdown geworden. Wij werden vanaf toen vaker gevraagd, nu ook vanwege toppers als Tyrone Spong en anderen, maar je voelt toch de aarzeling van de andere sportscholen,” concludeert Rudsel Copra.
Knokkers in vechttempel!
Volgens de filosofie van Adely en Copra biedt Dangerzone het publiek, vechters die komen om te knokken in een vechttempel. Daarmee zetten ze zich bijvoorbeeld af tegen de striptease, zoals ze dat noemen, die als entertainment geldt bij de grotere gala’s. Ze streven naar publiek dat komt om de knokkers toe te juichen en voor de sfeer op hun gala’s. “We kennen allemaal de gala’s waar het goed mis is gegaan. We weten nu dat er altijd op ons gala een goede sfeer is. We hebben nooit met boze toeschouwers of boze familieleden te maken gehad en we hopen dat nooit mee te maken,“ vult Copra aan. Beide richten zich niet op het groter en beter doen dan andere gala’s. Adely en Copra streven ernaar het elke keer beter te doen als hun vorige Dangerzone.
Wat zit er fout in de vechtsportwereld?
Adely, “Ik mis in de vechtwereld een eenheid. Als ik het vergelijk met vroeger, met de oude garde, Lucien Carbin, Thom Harrinck, Ivan Hypolite, André Mannaert of Rik van der Vathorst die hebben vaak genoeg tegenover elkaar gestaan, maar op een of andere manier vond ik dat ze een eenheid vormden in de sport. Het was toen geen onbekende sport, maar wel een sport die in Nederland gemeden werd, want kickboksen werd toen nog geassocieerd met de onderwereld, noem maar op. Maar ze waren toch wel allemaal ambassadeurs van de sport, ze stonden er met hart en ziel achter, niet alleen voor zich zelf, maar ook voor de sport, dat is een van de dingen die vandaag de dag mis.” “Er zijn veel jonge vechters die op dit moment de vechtwereld overheersen die allemaal zo bezig zijn met ik, ik en ik ben harder en ik ben dit, dat ik denk, ja jongens, waarom moet dat eigenlijk zo. Het kan op een andere manier, buiten de ring zijn jullie mensen, zijn jullie geen tegenstanders meer.”
Het zit goed fout met de damespartijen!
De laatste maanden zijn er in Nederland heel wat damespartijen niet door gegaan. Het lag altijd aan de tegenstander. Die vond dat haar opponent te zwaar was. Of de sportschoolhouder zag liever dat ‘zijn meisje’ de ongeslagen status behield en liet per sms weten dat zijn vechtster geblesseerd was. Ook Dangerzone krijgt met zulke praktijken te maken. “Hoe lang is het geleden dat we een heel goede dames partij gehad hebben?,“ vraagt Adely zich af. “Heel veel goede dames stoppen of ze blijven hangen in bepaalde partijen, dat vind ik jammer. Ik heb het idee dat aan dames niet zoveel kans wordt gegeven, als je het vergelijkt met de heren die de nodige partijen kunnen draaien, ook al omdat er genoeg mannen zijn in hun gewichtsklasse. Veel sportscholen en trainers die een goed meisje hebben, zetten hun meisje niet tegen dame X want dame X is een beest. Of ze vragen voor hun meisje bijvoorbeeld €5000, want daarvan weet hij dat de promotor dat niet gaat betalen. Wij wilden Jennifer Trustfull tegen de toenmalige kampioene laten vechten, maar de manager of de sportschoolhouder vroeg dan bedragen die we niet zouden betalen, want we zijn wel klein maar niet dom. En als de kampioene niet vecht, dan blijft ze kampioen. En als een dame 4 keer een afzegging heeft gehad dan zakt haar motivatie. Ze trainen het hele jaar voor misschien twee partijen en denken waar voor doe ik het eigenlijk. Dan stoppen ze ermee. Ik vind dat gewoon jammer.”
De toekomst.
Copra,“ We proberen elke keer de beste jongens tegen elkaar te zetten. Laat ze elkaar maar slopen. Daarbij kijken we niet in de eerste plaats naar wat Lucien heeft. We kijken nu sec naar de goede vechters, dat kunnen vechters zijn van alle scholen, Vos, Pancration en natuurlijk plaatsen we ook jongens van FFC, maar dat is nu niet meteen de insteek.”
Adely,“ Blijf naar Dangerzone kijken. En een oproep aan alle vrouwelijke vechters, laat je zien, profileer je!”
Zij geven hun visie op de huidige stand van zaken in de vechtsportwereld. Bovendien geven ze antwoord op de vragen, hoe is Dangerzone ontstaan, wat zouden ze anders willen in de vechtsportwereld, wat gaat er toch mis met de damespartijen? Ontstaan uit onvrede.
Dangerzone is drie jaar geleden ontstaan uit onvrede en frustratie omdat de jongens van FFCarbin het gevoel hadden dat ze geboycot werden door sportscholen en promotors. “Ze wachtten steeds tot het laatste moment om onze jongens te vragen. Wij zijn goed getraind zei Lucien (Carbin) dan altijd tegen ons, we kunnen winnen. We merkten wel bij andere sportscholen dat jongens die twee jaar vochten veel meer partijen gedraaid hadden dan wij. Robert Westmaas is toen als eerste begonnen om partijen te organiseren waarin jongens van FFC mee deden. Eerst heette het Killerdome en dat is Beatdown geworden. Wij werden vanaf toen vaker gevraagd, nu ook vanwege toppers als Tyrone Spong en anderen, maar je voelt toch de aarzeling van de andere sportscholen,” concludeert Rudsel Copra.
Knokkers in vechttempel!
Volgens de filosofie van Adely en Copra biedt Dangerzone het publiek, vechters die komen om te knokken in een vechttempel. Daarmee zetten ze zich bijvoorbeeld af tegen de striptease, zoals ze dat noemen, die als entertainment geldt bij de grotere gala’s. Ze streven naar publiek dat komt om de knokkers toe te juichen en voor de sfeer op hun gala’s. “We kennen allemaal de gala’s waar het goed mis is gegaan. We weten nu dat er altijd op ons gala een goede sfeer is. We hebben nooit met boze toeschouwers of boze familieleden te maken gehad en we hopen dat nooit mee te maken,“ vult Copra aan. Beide richten zich niet op het groter en beter doen dan andere gala’s. Adely en Copra streven ernaar het elke keer beter te doen als hun vorige Dangerzone.
Wat zit er fout in de vechtsportwereld?
Adely, “Ik mis in de vechtwereld een eenheid. Als ik het vergelijk met vroeger, met de oude garde, Lucien Carbin, Thom Harrinck, Ivan Hypolite, André Mannaert of Rik van der Vathorst die hebben vaak genoeg tegenover elkaar gestaan, maar op een of andere manier vond ik dat ze een eenheid vormden in de sport. Het was toen geen onbekende sport, maar wel een sport die in Nederland gemeden werd, want kickboksen werd toen nog geassocieerd met de onderwereld, noem maar op. Maar ze waren toch wel allemaal ambassadeurs van de sport, ze stonden er met hart en ziel achter, niet alleen voor zich zelf, maar ook voor de sport, dat is een van de dingen die vandaag de dag mis.” “Er zijn veel jonge vechters die op dit moment de vechtwereld overheersen die allemaal zo bezig zijn met ik, ik en ik ben harder en ik ben dit, dat ik denk, ja jongens, waarom moet dat eigenlijk zo. Het kan op een andere manier, buiten de ring zijn jullie mensen, zijn jullie geen tegenstanders meer.”
Het zit goed fout met de damespartijen!
De laatste maanden zijn er in Nederland heel wat damespartijen niet door gegaan. Het lag altijd aan de tegenstander. Die vond dat haar opponent te zwaar was. Of de sportschoolhouder zag liever dat ‘zijn meisje’ de ongeslagen status behield en liet per sms weten dat zijn vechtster geblesseerd was. Ook Dangerzone krijgt met zulke praktijken te maken. “Hoe lang is het geleden dat we een heel goede dames partij gehad hebben?,“ vraagt Adely zich af. “Heel veel goede dames stoppen of ze blijven hangen in bepaalde partijen, dat vind ik jammer. Ik heb het idee dat aan dames niet zoveel kans wordt gegeven, als je het vergelijkt met de heren die de nodige partijen kunnen draaien, ook al omdat er genoeg mannen zijn in hun gewichtsklasse. Veel sportscholen en trainers die een goed meisje hebben, zetten hun meisje niet tegen dame X want dame X is een beest. Of ze vragen voor hun meisje bijvoorbeeld €5000, want daarvan weet hij dat de promotor dat niet gaat betalen. Wij wilden Jennifer Trustfull tegen de toenmalige kampioene laten vechten, maar de manager of de sportschoolhouder vroeg dan bedragen die we niet zouden betalen, want we zijn wel klein maar niet dom. En als de kampioene niet vecht, dan blijft ze kampioen. En als een dame 4 keer een afzegging heeft gehad dan zakt haar motivatie. Ze trainen het hele jaar voor misschien twee partijen en denken waar voor doe ik het eigenlijk. Dan stoppen ze ermee. Ik vind dat gewoon jammer.”
De toekomst.
Copra,“ We proberen elke keer de beste jongens tegen elkaar te zetten. Laat ze elkaar maar slopen. Daarbij kijken we niet in de eerste plaats naar wat Lucien heeft. We kijken nu sec naar de goede vechters, dat kunnen vechters zijn van alle scholen, Vos, Pancration en natuurlijk plaatsen we ook jongens van FFC, maar dat is nu niet meteen de insteek.”
Adely,“ Blijf naar Dangerzone kijken. En een oproep aan alle vrouwelijke vechters, laat je zien, profileer je!”