PDA

View Full Version : Verslag Ben Bril memorial



Hendy
27-10-2009, 20:46
Bron: sportgeschiedenis.nl

Incasseren tijdens de Ben Bril Memorial

Door Jan van Mersbergen (http://www.janvanmersbergen.nl/) 27-10-2009

Gisteravond werd in Theater Carré voor de derde keer het grootste profboksgala van Nederland gehouden, de Ben Bril Memorial. De bokspartijen hadden een hoog niveau, het boksen was spectaculair en wederom was de sfeer geweldig. Wat ook opviel: incasseren is een vak.


http://www.sportgeschiedenis.nl/userfiles/Poster_BenBril-2009(1).jpg
De opmaat naar het gala begon twee weken geleden bij Sportschool Kops aan de Amstel, met een openbare training van publiekstrekker Innocent Anyanwu. Die training zou om 11 uur in de ochtend beginnen. Ik was aan de vroege kant, er was nog niemand. Tegen de man achter de balie zei ik dat ik voor de openbare training van Innocent kwam. Hij wist niet waar ik het over had, maar meldde me wel wat het kost om mee te trainen. Kassa!

In de training die Innocent een uurtje later gaf (hij had de trein gemist) leek de sterke bokser letterlijk op hetzelfde spoor zat als man achter de balie: ook hij leek geen moeite te hebben met incasseren. Na een lange warming-up sparde Innocent tegen een lange donkere jongen, die goed partij gaf en tegen een Nederlandse amateur. Tegen beide tegenstanders ontving de geboren Nigeriaan veel klappen. Vanaf dat moment wist ik dat de Ben Bril Memorial van dit jaar in het teken zou staan van geven en nemen. Incasseren dus.

Na de openbare training en de persconferentie diezelfde dag verscheen er op de site (http://www.pedrovanraamsdonk.com/boksen) van Pedro van Raamsdonk een reactie op een interview (http://www.telegraaf.nl/telesport/5083264/__Test_voor_Innocent__.html) met Martin Jansen, de trainer van Innocent in de Telegraaf.
Vooral het Jansen's citaat: 'Palomo (...) durft twee klappen te nemen om er vervolgens een uit te delen.' veroorzaakte opschudding. Volgens Van Raamsdonk is 'twee klappen nemen en één terug geven' meer een vorm van domheid dan een vorm van durf.'
Innocent sloot zijn partij gisteravond winnend af. Gelukkig hoefde hij minder stoten te nemen dan vorig jaar. De partij werd in de derde ronde afgebroken door de scheidsrechter. Na een felle reeks stoten van Palomo, een soort zelfmoordpoging, counterde Innocent bekwaam en werd het bloed uit de wenkbrauw van de Spanjaard de scheidsrechter te veel. Een tegenvaller voor het publiek, vooral omdat er die avond een aantal keiharde gevechten waren geweest waarin op het oog veel schade was. Die partijen mochten echter stuk voor stuk uitgebokst worden.
Vooral de Grote Prijs van Carré, duels tussen een van huis uit bokser en een kickbokser die nu alleen boksen mag, was vergeven van bloed en oplapbeurten. De van kickbokser Younnes el Mhassani versloeg de bokser Hakan Sari na een slechtpartij waarbij de eerstgenoemde ongelofelijk veel incasseerde, maar toch steeds bleef staan, bleef uitdagen en lachen en de partij won.


http://www.sportgeschiedenis.nl/userfiles/IMG_1982(1).jpg
Younnes el Mhassani (l) en Hakan Sari in afwachting van de juryuitslag.
Het was indrukwekkend. Het publiek stond op de banken. Ik hoorde bij de minderheid die van mening was dat de partij al lang afgebroken had moeten worden, vooral omdat de winnaar een uur later de finale moest boksen.
Maar laat ik niet te kritisch zijn. Boksen is een spektakel van geven en nemen, van killer-instinct samen met respect. Een scheidsrechter die na een partij van overhemd moet wisselen omdat het onder het bloed zit hoort er ook bij. Het was tijdens deze bijzondere avond in Carré in ieder geval allemaal te zien.
Er waren negen winnaars en negen verliezers, maar er waren achttien boksers die flink hebben moeten incasseren. Ik heb gisteravond vooral op de lichaamshouding van de verliezende boksers gelet. Na de partij is die uitdrukking vaak even imponerend als die van de winnaar.

Zo stond een andere kickbokser tijdens deze Ben Bril Memorial, Jeremy Blijd, tegenover een sterke jongen uit Limburg met een hele moeilijke naam: Gevork Khatchikian. Blijd verloor de partij. Ook hier vloeide veel bloed, onder de bijzonder luide vocale begeleiding van een familielied van Khatchikian, die zo dicht bij de begeleiders uit Limburg stond dat hij uit de zaal verwijderd moest worden.
Heel bedeesd stond Blijd naast de scheidsrechter te wachten tot die de hand van zijn tegenstander de lucht in brengen. Blijd wist dat hij verloren had. Na de uitslag omhelsde hij zijn tegenstander, met berusting in zijn ogen. Met een kleine tik tegen het achterhoofd gaf hij zijn waardering aan voor de man die sterker was. In geen enkele andere sport komen verlies en respect zo dicht bij elkaar.
Ook het gebaar dat de verliezer van de openingspartij maakte was mooi. Nadat Marcio Hendriks, ook van Kops, Rudi Wouters verslagen had betuigde laatstgenoemde zijn respect aan de hoek waar de begeleiders van Kops stonden. Een van hen, Ilona Lenten, kon dit waarderen en zonder iets te zeggen bood ze Wouters een slok water uit de fles met tuit aan. Wouters dronk dankbaar.
Zelfs de ringspeaker van gisteravond, Jakhals en boksfan Erik, moest afgelopen zomer klappen nemen, toen hij in het programma De Zomer Draait Door (http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/Video-detail.628.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=11463&tx_ttnews=626&tx_ttnews[cat]=146&kalender=1245448740&cHash=b44929d206) probeerde te boksen tegen Maxine Koelemij. Ondanks de begeleiding van eerdergenoemde Pedro van Raamsdonk werd Erik zonder pardon tegen het canvas geslagen.

Voorafgaande aan de Ben Bril Memorial werd de partij tussen Koelemij en Nouchka Fontijn terecht grootst aangekondigd, want deze Nederlandse topboksters willen allebei naar de Olympische Spelen van Londen in 2012, als vrouwenboksen voor het eerst Olympisch is. De verliezer van deze partij was verrassend genoeg Koelemij, en haar houding was bij haar entree en ook na afloop opvallend. Koelemij kwam op met dreigende blik, hield dat de hele partij vol, maar kon weinig tegen het verzorgde boksen van Fontijn inbrengen. Na de juryuitslag bleef haar blik op onweer staan. Het incasseren van je verlies is ook een kunst.

Een vrouw die heel goed weet wat incasseren is, in het boksen maar ook op een heel ander vlak, is Esther Schouten. Zij overwon lymfeklierkanker en keerde recent terug in de ring. Weliswaar verloor ze van wereldkampioene Ina Menzer, haar terugkeer in het boksen was een overwinning op zich. In Carré mocht Esther Schouten de bloemen uitreiken aan Nouchka Fontijn.

[B]http://www.sportgeschiedenis.nl/userfiles/IMG_1970.JPG


Jakhals Erik in gesprek met Esther Schouten.
Over kanker werd geen woord gerept. Daar was dit het decor niet voor. Toch voelde ik dat de lading van deze ziekte in de lucht hing toen Schouten simpelweg gevraagd werd hoe het met haar ging. Iedereen in de zaal kende de strijd van Schouten, en ondanks dat er gezwegen werd was iedereen opgetogen dat ze die strijd wel winnend uit is gekomen.
Er was één knock-out gisteravond. Al vroeg in de partij tussen een bokser uit Nederland (Hassan Ait Bassou) en België (Islam Teffahi), compleet met vlaggen en volksliederen, ging de Belg als een betonblok tegen het canvas.
Na deze droge knal was het tijd voor de Amsterdamse zanger Peter Beense. Hij zong heel toepasselijk: 'Bloed, zweet en tranen'. Aansluitend kwam zwaargewicht Richel Hersisia in de ring tegen de Oekraïner die twee jaar geleden in Carré Don Diego Poeder knock-out sloeg. Hersisia won een slopend gevecht waarin de boksers elkaar niet veel ontliepen en ze beiden met opgeheven hoofd de ring konden verlaten.
Een mooi moment op de avond was de minuut stilte voor de onlangs overleden bokstrainer Eric van den Berg (http://www.parool.nl/parool/nl/11/SPORT/article/detail/252529/2009/07/08/Ten-slotte-Eric-van-den-Berg-1943---2009.dhtml), die zowel Alex Blanchard en Raymond Joval onder zijn hoede had. Ringspeaker Erik, die de hele avond erg goed aan elkaar praatte, deed een kort intro en hield zijn handen op zijn rug. Het publiek was stil en nam voor zichzelf het verlies op van een man die we misschien niet allemaal kennen, maar wiens naam in het boksen groot is, en daarom werd er respect betuigd. Het was een mooie stilte. Daarna volgde een applaus.

Het sluitstuk met Innocent was zoals gezegd een tegenvaller en de scheidsrechter kreeg veel kritiek, net als de cameramensen die op de hoek van de ring stonden om AT5 en daarmee heel Amsterdam van boksen te voorzien. Het was echter wel verstandig de Spanjaard tegen zichzelf te beschermen, want natuurlijk wilde Palomo verder boksen, en het kamp van Kops wilde dat hun man de Spanjaard echt neer zou leggen, gelet op de gezondheid van de boksers trad de scheidsrechter verstandig op. Een beslissing die met moeite geïncasseerd werd.
Hopelijk is met deze derde Ben Bril Memorial de bokstraditie in Carré nog sterker verankerd, want het Nederlandse boksen heeft avonden als deze hard nodig.