MJOKKIE
03-12-2009, 17:57
Dag lieve K-1 kindren
Santa Ishii had ooit mooie dromen.
De ultieme staande test, en iedereen mocht komen.
Van heinde en ver kwamen ze zich meten, om tussen de touwen van de ring te worden vergeten. Kickboksers, Kyokushin en een paar karateka’s.
Die bleven over, voor de rest veel bla bla.
Direct stonden er Hollanders in de finale, maar Ishii wist niet hoe hij daar van zou balen.
Ze trapten op het hoofd en hard op het been, op jacht naar succes, in dat nieuwe
K-1.
Gelukkig won er eerst nog een Kroaat, maar toen was het voor Japan al ruimschoots te laat.
Toch bleef Ishii hopen op een zoon, doch enkel Hollanders bestegen nog de troon.
Eerst Peter Aerts, de Lumberjack, door diens vuisten en voeten, vloog een ieder tegen het dek.
Santa Ishii had nog één bange hoop, een Zwitsers kind, tot Japanner omgedoopt.
Die stuurde hij naar de Grand Prix Finale, om gratis een paar lowkicks te halen.
Onze Mister Perfect, was goed op stoom, maar de Japanse jury, verstoorde de droom.
Dat jaar moest Ernesto zijn titel ontberen, maar zou er later genoeg collecteren.
Gelukkig was de club toen nog internationaal gekleurd, anders was het vroegtijdig met K-1 gebeurd. Een Zuid-Afrikaan met ooit één hoge trap, een Fransman met een harde klap.
Een Kiwi met een stalen kin, in show en vechten, altijd zin.
Een kleurrijke groep, zo bij elkaar.
Maar eenmaal naar de ring gelopen, de slagbomen staan volledig open.
In 97, weer een finale, tijd voor mister Perfect om zijn gram te halen.
Drie man moest hij dan verslaan, en Jerome le Banner zou als eerste in de weg staan.
Zou Hoost het jaar erop zijn titel prolongeren, of zou de Lumberjack hem een lesje leren.
Met 89 kilo verscheen hij ten tonele, en was niet in staat om klappen uit te delen.
Peter Aerts had daar weinig mee te maken, hij zou die avond echt niet verzaken.
De Lumberjack verspilt liever geen tijd. Binnen drie vechtminuten is hij iedereen kwijt.
Een jaar later hoopte Japan dat Holland eens ophield. Dat zou nu goedkomen, want le Banner trainde bij Holyfield.
Alstublieft niet weer de Hollandse dans, nee de titel moet dit jaar naar la France.
De eerste horde is al geslecht, als Francisco Filho dat jaar Mister Perfect omlegt.
In de Japanse pers wordt die dan al afgeschreven, maar Ernesto Hoost zou nog even doorleven.
In de eerste ronde lijkt de Franse droom uiteen te spatten, want Aerts en le Banner zijn flink aan het matten.
Een mawashi van Aerts treft vol het Franse hoofd, niemand die nog in le Banner gelooft.
Schijn bedriegt, het zijn maar gebaren, uiteindelijk ligt Aerts naar de lampen te staren.
‘I ve got the power’ roept JBL op weg naar de halve finale.
Hij zet Hoost onder druk, maar zal een hoge prijs betalen.
Van links naar rechts klapt zijn kaak heen en weer, en komt in glas op het canvas neer.
Opnieuw een Hollander in de finale, maar zal een Kroaat de zegtocht staken?
Met een bijnaam, die klinkt als een held, kan zelfs Mirko niet op tegen het Perfecte geweld.
In het jaar 2000 loopt Hoost niet tegen de lamp, en wordt hij de eerste Milleniumchamp.
Maar wat gebeurt er in 2001, zijn Hoost en Aerts nog steeds king van K-1?
Zing nooit Hosannah, alvorens Pasen, want je weet maar nooit wie de loftromptet zal blazen.
Want ook al ben je nog zo in vorm, een voet is zo gebroken, en voor het eerst in jaren zijn we van succes verstoken.
In dat jaar gaat het om de hardste hand, en die komt toch echt van het beest Mark Hunt.
Eind 2002 is K-1 een circus gebleken, tenminste nu er opeens clowns in Japan zijn neergestreken. ‘Size doesn’t matter’, nou wel in Japan. Het land van Bob Sapp, die steelt er de show dan.
Speciaal voor hem worden regels aangepast en wordt Ernesto Hoost eindelijk inelkaar gebrast.
Maar Mister perfect heeft hem ook zwaar beschadigd, en mag door naar de finale.
Weer een lange avond, broeierig en warm, en le Banner naar huis, met vier platen in z’n arm.
Maar als het zo doorgaat wordt K-1 een sport voor ouwe lullen, die op routine hun zakken vullen.
Waar blijft in hemelsnaam de nieuwe generatie, die zorgen voor bejaardenstagnatie.
Schiet eens op en ga wat doen, en stuur al die oudjes eens met pesioen.
Maar zo makkelijk gaat dat nie, zelfs niet met een vliegende knie.
Zonder Hoost en een halfbakken Aerts, stoomt Bonjasky op, in vliegende vaart.
Een unieke finale, een Japanner op de troon. Musashi kan leuk vechten, maar een titel is niet zijn verdiende loon.
Het jaar erop, opnieuw Bonjasky, hij wint weliswaar, maar volgens sommigen zonder passie.
Het zou hem nog jaren achtervolgen, ook al is hij daarover is zelf zeer verbolgen.
Maar hoog aan de top kan het verkeren, daar zou Sem Schilt Bonjasky iets over leren.
Titel op titel, haast administratief, maar bij het publiek tot ongerief.
Hoon en spot vallen Schilt ten deel, hij zou slechts lang zijn, maar vliegt iedereen naar de keel.
Met overmacht, maar weinig vlot gebekt, beeindigt hij de carriere van Mister Perfect.
Na 23 jaar is Hoost het zat, met maar liefst vier titels, heeft hij een prachtcarriere gehad.
Schilt zit dan nog stevig in het zadel. Er hijgt er iemand in zijn nek, en die houdt van dadels.
Badr Hari is een lange Marokkaan.
Wiens acties schreeuwen: Ik kom eraan.
Een ‘enfant terrible’, ja dat wel, maar boy wat een getalenteerd gestel.
Een complete vechter, eindelijk weer, agressie, techniek, maar nog steeds in de leer.
Ook mentaal moet hij nog rijpen.
Dat bleek vorig jaar toen hij Bonjasky onreglementair wilde grijpen.
De flying gentleman koos eieren voor zijn geld, en even later was hij uitgeteld.
Misschien dacht hij, als ik het in de ring niet kan, dan benader ik het gewoon als een zakenman.
Vier ton rijker, maar versleten voor acteur, is iedereen zijn titel vergeten, verdwenen door de achterdeur.
Hij kreeg zelf s een emmy-award, van Ali O, van de nieuwe generatie en die maken show.
Maar Bonjasky counterde over Ali’s spieren, doen we dat allemaal, dan lijken we wel dieren.
Kijk naar zijn rug en zijn romboїden, moeder natuur of ….
Maar laat Sint nu eens in de toekomst kijken, om te zien wie er op de troon zal prijken.
Acht man die maken een dans.
Maar hebben dan opnieuw alleen Hollanders een kans..
JBL die komt pas morgen, vanaf een Canadese filmset, nee Schilt maakt zich nu helemaal geen zorgen.
Ruslan, nou dus eg nie, die denkt nog steeds aan dat pak slaag van Hesdy.
Zoveel lowkicks, die moet hij nog voelen, en dat is precies wat Badr zal bedoelen.
Dan hebben we Ali O. Een overgewaaide MMA-er, vindt zichzelf een behoorlijke player.
Zegt, K-1, ach, niets vergeleken bij MMA, totdat Badr hem wegstopt in een bureau-la.
Dat is wat velen hopen, die spierhulk, die moet men slopen.
Anderen hopen op het omgekeer, zodat Ali hem weer een lesje leer.
Maar wie o wie vullen straks de eindstrijd. Dat ligt ook aan wie er in de andere poule het hardste bijt. Zimmerman zal er vast hard in knallen, om Remy te grijpen bij z’n ballen.
Die zijn dus al niet al te groot, dus Bonjasky moet met z’n billen bloot.
Maar Bonjasky zal wel overleven, met z’n handen hoog, trillen en beven.
Remy, laat toch eens zien wat je kan, te beginnen met Errol Zimmerman.
Dat joch dat kan heus goed vechten, maar houdt meer van party-vlechten.
Bovendien heeft hij een grote scheur, dus zegt Sint, maak een eind aan diens verbale terreur.
Daarna mag je je mannelijkheid bewijzen.
Door Sem Schilt aan de ringtouwen te hijsen.
Vervolgens naar de grote finale, waar je een zak met 400.000pepernoten bij Sint kan halen.
Hier dan een laatste oproep van de Sint
Het gaat niet om de pepernoten en de hoeveelheid eerste prijzen. Daarmee kom je niet in de paradijzen.
Ook gaat het niet om de bling bling, maar om hoe je voortleeft in de fans hun herinnering.
Dus nog een keer kinders, beuk, vecht en knok.
Dan wacht een van jullie in elk geval een champagneslok.
Groeten van de Sint
Santa Ishii had ooit mooie dromen.
De ultieme staande test, en iedereen mocht komen.
Van heinde en ver kwamen ze zich meten, om tussen de touwen van de ring te worden vergeten. Kickboksers, Kyokushin en een paar karateka’s.
Die bleven over, voor de rest veel bla bla.
Direct stonden er Hollanders in de finale, maar Ishii wist niet hoe hij daar van zou balen.
Ze trapten op het hoofd en hard op het been, op jacht naar succes, in dat nieuwe
K-1.
Gelukkig won er eerst nog een Kroaat, maar toen was het voor Japan al ruimschoots te laat.
Toch bleef Ishii hopen op een zoon, doch enkel Hollanders bestegen nog de troon.
Eerst Peter Aerts, de Lumberjack, door diens vuisten en voeten, vloog een ieder tegen het dek.
Santa Ishii had nog één bange hoop, een Zwitsers kind, tot Japanner omgedoopt.
Die stuurde hij naar de Grand Prix Finale, om gratis een paar lowkicks te halen.
Onze Mister Perfect, was goed op stoom, maar de Japanse jury, verstoorde de droom.
Dat jaar moest Ernesto zijn titel ontberen, maar zou er later genoeg collecteren.
Gelukkig was de club toen nog internationaal gekleurd, anders was het vroegtijdig met K-1 gebeurd. Een Zuid-Afrikaan met ooit één hoge trap, een Fransman met een harde klap.
Een Kiwi met een stalen kin, in show en vechten, altijd zin.
Een kleurrijke groep, zo bij elkaar.
Maar eenmaal naar de ring gelopen, de slagbomen staan volledig open.
In 97, weer een finale, tijd voor mister Perfect om zijn gram te halen.
Drie man moest hij dan verslaan, en Jerome le Banner zou als eerste in de weg staan.
Zou Hoost het jaar erop zijn titel prolongeren, of zou de Lumberjack hem een lesje leren.
Met 89 kilo verscheen hij ten tonele, en was niet in staat om klappen uit te delen.
Peter Aerts had daar weinig mee te maken, hij zou die avond echt niet verzaken.
De Lumberjack verspilt liever geen tijd. Binnen drie vechtminuten is hij iedereen kwijt.
Een jaar later hoopte Japan dat Holland eens ophield. Dat zou nu goedkomen, want le Banner trainde bij Holyfield.
Alstublieft niet weer de Hollandse dans, nee de titel moet dit jaar naar la France.
De eerste horde is al geslecht, als Francisco Filho dat jaar Mister Perfect omlegt.
In de Japanse pers wordt die dan al afgeschreven, maar Ernesto Hoost zou nog even doorleven.
In de eerste ronde lijkt de Franse droom uiteen te spatten, want Aerts en le Banner zijn flink aan het matten.
Een mawashi van Aerts treft vol het Franse hoofd, niemand die nog in le Banner gelooft.
Schijn bedriegt, het zijn maar gebaren, uiteindelijk ligt Aerts naar de lampen te staren.
‘I ve got the power’ roept JBL op weg naar de halve finale.
Hij zet Hoost onder druk, maar zal een hoge prijs betalen.
Van links naar rechts klapt zijn kaak heen en weer, en komt in glas op het canvas neer.
Opnieuw een Hollander in de finale, maar zal een Kroaat de zegtocht staken?
Met een bijnaam, die klinkt als een held, kan zelfs Mirko niet op tegen het Perfecte geweld.
In het jaar 2000 loopt Hoost niet tegen de lamp, en wordt hij de eerste Milleniumchamp.
Maar wat gebeurt er in 2001, zijn Hoost en Aerts nog steeds king van K-1?
Zing nooit Hosannah, alvorens Pasen, want je weet maar nooit wie de loftromptet zal blazen.
Want ook al ben je nog zo in vorm, een voet is zo gebroken, en voor het eerst in jaren zijn we van succes verstoken.
In dat jaar gaat het om de hardste hand, en die komt toch echt van het beest Mark Hunt.
Eind 2002 is K-1 een circus gebleken, tenminste nu er opeens clowns in Japan zijn neergestreken. ‘Size doesn’t matter’, nou wel in Japan. Het land van Bob Sapp, die steelt er de show dan.
Speciaal voor hem worden regels aangepast en wordt Ernesto Hoost eindelijk inelkaar gebrast.
Maar Mister perfect heeft hem ook zwaar beschadigd, en mag door naar de finale.
Weer een lange avond, broeierig en warm, en le Banner naar huis, met vier platen in z’n arm.
Maar als het zo doorgaat wordt K-1 een sport voor ouwe lullen, die op routine hun zakken vullen.
Waar blijft in hemelsnaam de nieuwe generatie, die zorgen voor bejaardenstagnatie.
Schiet eens op en ga wat doen, en stuur al die oudjes eens met pesioen.
Maar zo makkelijk gaat dat nie, zelfs niet met een vliegende knie.
Zonder Hoost en een halfbakken Aerts, stoomt Bonjasky op, in vliegende vaart.
Een unieke finale, een Japanner op de troon. Musashi kan leuk vechten, maar een titel is niet zijn verdiende loon.
Het jaar erop, opnieuw Bonjasky, hij wint weliswaar, maar volgens sommigen zonder passie.
Het zou hem nog jaren achtervolgen, ook al is hij daarover is zelf zeer verbolgen.
Maar hoog aan de top kan het verkeren, daar zou Sem Schilt Bonjasky iets over leren.
Titel op titel, haast administratief, maar bij het publiek tot ongerief.
Hoon en spot vallen Schilt ten deel, hij zou slechts lang zijn, maar vliegt iedereen naar de keel.
Met overmacht, maar weinig vlot gebekt, beeindigt hij de carriere van Mister Perfect.
Na 23 jaar is Hoost het zat, met maar liefst vier titels, heeft hij een prachtcarriere gehad.
Schilt zit dan nog stevig in het zadel. Er hijgt er iemand in zijn nek, en die houdt van dadels.
Badr Hari is een lange Marokkaan.
Wiens acties schreeuwen: Ik kom eraan.
Een ‘enfant terrible’, ja dat wel, maar boy wat een getalenteerd gestel.
Een complete vechter, eindelijk weer, agressie, techniek, maar nog steeds in de leer.
Ook mentaal moet hij nog rijpen.
Dat bleek vorig jaar toen hij Bonjasky onreglementair wilde grijpen.
De flying gentleman koos eieren voor zijn geld, en even later was hij uitgeteld.
Misschien dacht hij, als ik het in de ring niet kan, dan benader ik het gewoon als een zakenman.
Vier ton rijker, maar versleten voor acteur, is iedereen zijn titel vergeten, verdwenen door de achterdeur.
Hij kreeg zelf s een emmy-award, van Ali O, van de nieuwe generatie en die maken show.
Maar Bonjasky counterde over Ali’s spieren, doen we dat allemaal, dan lijken we wel dieren.
Kijk naar zijn rug en zijn romboїden, moeder natuur of ….
Maar laat Sint nu eens in de toekomst kijken, om te zien wie er op de troon zal prijken.
Acht man die maken een dans.
Maar hebben dan opnieuw alleen Hollanders een kans..
JBL die komt pas morgen, vanaf een Canadese filmset, nee Schilt maakt zich nu helemaal geen zorgen.
Ruslan, nou dus eg nie, die denkt nog steeds aan dat pak slaag van Hesdy.
Zoveel lowkicks, die moet hij nog voelen, en dat is precies wat Badr zal bedoelen.
Dan hebben we Ali O. Een overgewaaide MMA-er, vindt zichzelf een behoorlijke player.
Zegt, K-1, ach, niets vergeleken bij MMA, totdat Badr hem wegstopt in een bureau-la.
Dat is wat velen hopen, die spierhulk, die moet men slopen.
Anderen hopen op het omgekeer, zodat Ali hem weer een lesje leer.
Maar wie o wie vullen straks de eindstrijd. Dat ligt ook aan wie er in de andere poule het hardste bijt. Zimmerman zal er vast hard in knallen, om Remy te grijpen bij z’n ballen.
Die zijn dus al niet al te groot, dus Bonjasky moet met z’n billen bloot.
Maar Bonjasky zal wel overleven, met z’n handen hoog, trillen en beven.
Remy, laat toch eens zien wat je kan, te beginnen met Errol Zimmerman.
Dat joch dat kan heus goed vechten, maar houdt meer van party-vlechten.
Bovendien heeft hij een grote scheur, dus zegt Sint, maak een eind aan diens verbale terreur.
Daarna mag je je mannelijkheid bewijzen.
Door Sem Schilt aan de ringtouwen te hijsen.
Vervolgens naar de grote finale, waar je een zak met 400.000pepernoten bij Sint kan halen.
Hier dan een laatste oproep van de Sint
Het gaat niet om de pepernoten en de hoeveelheid eerste prijzen. Daarmee kom je niet in de paradijzen.
Ook gaat het niet om de bling bling, maar om hoe je voortleeft in de fans hun herinnering.
Dus nog een keer kinders, beuk, vecht en knok.
Dan wacht een van jullie in elk geval een champagneslok.
Groeten van de Sint