Interview met Krista Fleming:

Chimpansee-kenner Jane Goodall bezocht sportschool van voormalig wereldkampioene kickboksen Krista Fleming

Twee zielen in één borst

VeelzijdigeGladiator of Boksende Dierenvriend?
· Interview met Kickbokster Krista Fleming:
· “Ik wilde dierenarts worden, maar ik vond het eng om dieren te opereren”
·
· Bij kickboksen denken veel mensen meteen aan tatoeages, afgetrainde lichamen, gokken, geweld, bloedende oogleden, gebroken kaken, knock outs en een agressief, uitzinnig publiek. Om nog maar te zwijgen van het criminele tintje dat er volgens velen ook nog eens aan kleeft. Oud-wereldkampioene kickboksen Krista Fleming (33) bewijst echter dat een kickbokser nog vele andere kanten kan bezitten. In de ring voelt de Arnhemse bokster zich een gladiator in het Romeinse Colosseum, maar daarnaast zet ze zich ook in voor ontwikkelingsprojecten in Oeganda, een weerbaarheidsproject voor de jeugd en het Chimpansee-project van antropologe en biologe Jane Goodall. Hebben we hier te maken met een boksende Faust met twee zielen in haar borst of is zo’n extreem verbond juist een prima combinatie?
·
· De Griekse filosoof Plato schreef eens dat ‘de paarden van de wagen der ziel steeds verschillende kanten op trekken.” Dat is bij iedereen wel enigszins het geval, maar bij Krista Fleming wel in extreme mate. Dankzij het kickboksen weet ze die erg verschillende kanten van haar karakter inmiddels echter goed in evenwicht te houden.
· Een gesprek over haar persoonlijke ontmoeting met wetenschapsicoon Jane Goodall, liefde voor kinderen en dieren, zorgboerderijen, knock outs en haar gevecht tijdens de Kings Cup voor het paleis van de Thaise koning, waarbij niet minder dan 150.000 toeschouwers aanwezig waren.
·
· Door Paul Prillevitz
·
http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory080.jpg

· Het interview met Krista Fleming vindt plaats in het sportcentrum van Kickboxing Arnhem Omringd door allerlei foto’s van oude en nieuwe kickbokskampioenen doet de oud-wereldkampioene haar verhaal. Fleming’s zwarte Labrador, die ze aanduidt als mormeltjemaar ook als soulmate, ligt op de grond en haar compagnon, oud trainer en oud-wereld-kampioen kickboksen Fred Royers is ook aanwezig.
·
· De aanleg voor sport moet er bij de oud-wereldkampioene kickboksen al lang ingezeten hebben. Fleming: “Als klein meisje zei ik al dat ik topsporter wilde worden en met dieren wilde omgaan. Ik stond bij wijze van spreken de hele dag op mijn hoofd, deed aan hardlopen, voetballen en paardrijden etc. Ik was gewoon een ADHD-kind, hoewel dat toen nog niet bestond. Ik was hyper-actief, maar wel op een leuke manier. Ik was een heel lief kind. Als meisje was ik niet vervelend en ik had ook geen grote mond, maar ik bezat wel extreem veel energie en dat heb ik nu nog steeds. Ik sta nog steeds regelmatig op mijn hoofd.”
·
Als kind mocht Krista Fleming van haar moeder echter niet op karate omdat het te gevaarlijk zou zijn en bovendien een mannensport is. Het resultaat daarvan was dat Fleming later, toen ze volwassen was, begon met het minstens zo gevaarlijke kickboksen en van 2007 tot oktober 2009 zelfs wereldkampioen was in die sport. Ouderlijk advies valt duidelijk niet altijd in vruchtbare aarde zo blijkt.
Fleming: “Ik ben op mijn 24ste begonnen met Kickboksen, maar op mijn 19e had ik het ook al eens geprobeerd. Ze zeiden meteen dat ik talent had en atletisch was, maar dat wilde ik niet meteen geloven. Ik was nooit zo zelfverzekerd. Ik vond de sport echter meteen leuk en het gaf me een kick om in de ring te staan.”
Opmerkelijk genoeg zegt ze tegenwoordig het zelfde over kickboksen als haar moeder vroeger over karate. Fleming: “Mijn dochter gaat de ring niet in voor haar 18e. No way! Ik gooi al mijn kampioensgordels weg als ik kinderen krijg. Ik wil niet dat ze weten dat ik kampioen ben geweest. Maar laat ik me wat genuanceerder uitdrukken: ik zou het niet extreem motiveren dat ze op kickboksen zouden gaan.”
· Barbaarse Gladiatoren
Fleming: “Ik vind de gladiatoren uit het oude Rome helemaal geweldig. Ik heb een tijdje geleden het Colosseum bezocht. Dat was fantastisch. Als kickbokser beleef je de zelfde angst en spanning als de gladiatoren. Als je weet dat iemand je neer kan slaan, is dat zenuwslopend. In Thailand moest ik eens een wedstrijd vechten. Alle Europeanen die voor mij de ring uit kwamen, lagen helemaal open. Ze werden op tafel gelegd en met naald en draad dichtgenaaid. Ik heb er opnames van. Dan denk je echt: dit is barbaars! En dan moest ik nog de ring in voor 150.000 mensen !!! Ik dacht echt: waarom ben ik hier? Maar als je de ring in gaat, is die angst weer weg en wil je de tegenstander slopen.”
“Voordat je een groot gevecht levert, moet je eerst echter de Catwalk op. Dat is zoiets engs! Je weet nooit hoe iemand reageert als hij de eerste keer de ring instapt. De ene kan er tegen en de ander bevriest. Het is erop of eronder en dat valt veel mensen tegen.”
· “De mentale belasting van een vechtsporter is zo veel zwaarder dan die van een voetballer of een tennisser. De angst om klappen te krijgen, KO te gaan of om voor publiek af te gaan, is behoorlijk drukkend. Je weet immers nooit zeker of je tegenstander beter is dan jij. Je slaapt daarom soms niet van de spanning en je valt af omdat je gestrest bent. Met die mentale druk kunnen maar weinig mensen overweg. Als je kampioen bent, brengt dat bovendien veel druk met zich mee. Iedere dag moet je weer presteren, je komt met je kop op tv, er hangen posters met jou naam erop in de straten en je wordt geïnterviewd. Dat is allemaal heel heftig hoor.
Je weet ook dat je lichaam er onder lijdt en dat je ieder moment een blessure kunt oplopen die soms levenslang is. Dat begrijp je allemaal pas als je zelf in de ring hebt gestaan.”

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory081.jpg

· Hersenletsel
· “Het afgelopen jaar heb ik ook gebokst. Het verschil tussen boksen en kickboksen is als tussen schaken en dammen. Je wilt niet weten wat het verschil is. Kickboksen is harder met pijnlijke low kicks op je benen, maar boksen richt meer (hersen-)schade aan omdat de focus gericht is op het hoofd. Na een bokstraining heb je daarom veel vaker hoofdpijn dan bij het kickboksen. Als je kijkt hoeveel profboksers er nog steeds sterven na een wedstrijd dan schrik je gewoon. Vorige week nog moest een Mexicaanse bokser een hersenoperatie ondergaan waaraan hij is overleden. Hij had te veel klappen gekregen.”
· “Boksen is een spel, maar wel een levensgevaarlijk spel en dat vergeten mensen wel eens. Daarom moet je de sport ook beoefenen in een bepaald kader en samenwerken met mensen die geschoold zijn en er goed les in kunnen geven. Je moet hard trainen om zo min mogelijk letsel op te lopen. Maar schade loop je sowieso op, of je nu kampioen bent of niet. Dat is het risico van het vak. Mijn moeder is dus ook erg blij dat ik niet met boksen doorga.”
·

Op dit moment is Fleming nog steeds actief als topsportster, maar ze zit wel in een fase waarin ze nog niet zeker weet of ze haar topsportcarrière gaat beëindigen of dat ze verder gaat met kickboksen. Fleming: “Twee maanden geleden heb ik mijn laatste wedstrijd gehad. Er is een erg grote kans aanwezig dat ik de handdoek in de ring ga gooien omdat ik een paar blessures heb die niet meer weg gaan. Die zijn ernstig geworden en belemmeren me in mijn training. Daarbij komt dat ik nu 33 ben en me actief bezig houd met een aantal projecten die mijn toekomst zijn en super veel energie van mij vergen.”
· “Die projecten zijn financieel gezien belangrijk voor me omdat ik bijna geen geld verdien als topsporter en nu ook geen sponsoring meer heb. Als top-kickbokser kun je geen fulltime baan hebben. Daarvoor moet je te hard trainen. Je kunt er hoogstens een baantje bij hebben, maar daar kom je dan weer niet mee rond.”

· Fleming: “Momenteel run ik samen met Fred Royers de sportschool Kickboxing Arnhem en geef daarnaast o.a. een cursus assistent-leraar vechtsport maar ook lezingen, seminars en workshops bij grote bedrijven en een weerbaarheidstraining op een school (normen en waarden van het leven leren). Vrijwillig zet ik me in voor het Jane Goodall Instituut en ben ik projectmedewerker bij Tijd voor Vechtsport. Dat is een programma om allochtonen meer te integreren binnen de sport.”
·
“Ik zorg er continu voor dat ik bezig blijf. Ik sta open voor veel dingen en ben nogal ondernemend ingesteld. Soms heb ik wel eens het idee dat ik misschien wel te veel doe. Ik begeleid en train immers ook nog een aantal leerlingen die de ring in gaan. Dat is een hele intensieve job omdat ik weet hoe het is om daar te staan en besef wat je er allemaal voor over moet hebben. Zes of zeven jongens en meiden die ik helemaal heb opgeleid, zitten nu in de wedstrijdgroep van Fred Royers. Ik heb ze als kinderen of pubers zien binnenkomen en ineens zijn het volwassen mensen die wedstrijdsporters zijn geworden. Dat is heel bijzonder om te zien. Fred Royers is een echte kampioenenmaker. Hij heeft mij ook kampioen gemaakt en is zelf ook wereldkampioen geweest.”

· Liefde voor Dieren
· “Naast mijn werk heb ik nog de zorg over mijn honden, mijn huishouden en mijn vrienden die ik de laatste jaren bijna niet gezien heb door mijn topsport. Daar heb ik nu fijn genoeg weer tijd voor.”
· “Mijn liefde voor dieren zat er al in toen ik bij mijn moeder in de buik zat. Toen ik anderhalf was liep mijn moeder bij wijze van spreken al een hartinfarct op omdat ik vaak spontaan op een grote Bouvier of Herdershond afliep. Ik was bepaald niet bang voor dieren. Ik ben opgegroeid tussen de honden, katten en konijnen en ik heb mijn hele leven paard gereden. Ik kom uit een gezin waarin dieren heel belangrijk zijn. Ik ben niet anders gewend.”
· “Vanaf mijn zevende jaar tot mijn zestiende was ik als enige van de familie vegetarisch. Ik vond het zielig om dieren op te eten en wilde dus geen vlees op mijn bord. Ik vertikte het gewoon. Dat zit in je. Als topsporter ging dat echter niet meer. Toen ik zestien was, deed ik al heel veel sporten en toen begon ik te merken dat ik fysiek te kort kwam als vegetariër. Toen ik weer vlees begon te eten, merkte ik meteen duidelijk het verschil. Ik probeer mijn vleesconsumptie echter wel zo beperkt mogelijk te houden. Ik eet voornamelijk biologisch en het liefst alleen maar kip. Ik weiger varken te eten omdat ik daar misselijk van word.”
·
http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory085.jpg
·

· Icoon Jane Goodall
Haar liefde voor dieren verklaart ook waarom ze zoveel bewondering heeft voor de biologe en antropologe Jane Goodall. Fleming: “Toen ik vorig jaar terugkwam uit Afrika en een paar Chimpansees had geadopteerd, heb ik de Jane Goodall Stichting aangeschreven en ze over mijn passie voor dieren en Afrika verteld. Ik zei dat ik heel graag als vrijwilliger iets wilde betekenen voor hen. Het mocht zelfs de administratie zijn, dat maakte me verder niet uit. Ik heb toen met kerst een seminar georganiseerd en de opbrengst aan hen gedoneerd. Daarna hebben ze me ambassadrice van Jane Goodall Nederland gemaakt. De Afrika-projecten zijn daarbij mijn aandachtsgebied. Het was als kind al mijn droom om iets te kunnen betekenen voor dieren en de wereld. Jane Goodall is voor mij de grootste inspiratiebron die er is. Beter dan haar doel en hetgeen zij bereikt heeft, is er niet. Dat is hoger dan wereldkampioen worden. Echt, geloof me maar.”
· Het is dan ook niet verwonderlijk dat Fleming er stil van werd toen ze, dankzij bemiddeling van Jane Goodall Nederland, op een goede dag oog in oog stond met haar grote voorbeeld. Fleming: “Toen ik gebeld werd en vernam dat Jane Goodall op mijn sportschool zou langskomen riep ik gelijk: ‘jullie zijn gek!’ Toen ze binnen kwam, wist ik niet wat ik moest zeggen, zo zenuwachtig was ik. Het was erg spannend en bijzonder. Goodall is bijna 76 maar reist nog steeds alleen de wereld over om mensen te inspireren en haar verhaal te vertellen. Moet je je voorstellen!”
· “Ze vond de vechtsport-lessen die ik toen gegeven heb aan een groep hele kleine kinderen helemaal top. Na de les heeft ze een klein lezinkje gegeven voor mijn leerlingen. Ze begon verhalen te vertellen over de Chimpansees en waarom wij allemaal de wereld moeten helpen en de natuur moeten behouden. Dat moest ik vertalen omdat de kinderen niet allemaal Engels verstaan. Het was zo leuk. Echt fantastisch en heel bijzonder.”
·
· Fleming: “Het was bizar dat zo’n icoon kwam kijken hoe ik hier in Arnhem mijn dagelijkse werk doe. Vooral ook omdat je haar normaal nooit live te spreken krijgt en haar ook niet kunt mailen. Jane staat in Amerika qua status op even grote hoogte als Ghandi en Mohammed Ali. Ik heb de mazzel gehad dat ik haar heb mogen ontmoeten en met haar gesproken heb. Ik ben denk ik één van de weinigen.”
·
· “Drie weken later kreeg ik uit Engeland ook nog eens een brief van Jane Goodall. Het was een brief met een bedankje erin en een heel verhaal erbij. Daarin stond: ‘Dear Krista, thank you for everything you did.’ Ze bedankte me voor mijn hulp aan haar organisatie en omdat ik zo veel probeer te doen voor haar stichting in Nederland. Ze schreef dat ik zulke bijzondere leerlingen had en refereerde ook nog aan twee leerlingen in het bijzonder. Dat vond ik natuurlijk helemaal tof. De brief was zelfs nog hand-geschreven ook. Wanneer krijg je tegenwoordig nog een handgeschreven brief? Ik ben niet snel ontdaan of onder de indruk, maar toen ik die brief kreeg, zat ik gewoon te huilen en dacht: dat ga je niet menen. Ik heb hem thuis als een schilderij ingelijst. De officiële brief heb ik in mijn portemonnee zitten. Sommige mensen kunnen zo veelbetekenend zijn!”
·
· “Maar goed, nadat Jane Goodall dus hier was geweest en ik zelf uit Afrika was teruggekomen, wilde ik sowieso weer eens terug naar Afrika. Afrika is een van mijn allergrootste passies. Ik bezoek in dat kader binnenkort het Oegandese Ngamba Island. Dat eiland ligt in het Victoria Meer en daar worden chimpansees opgevangen die geen mama of papa meer hebben of die niet meer vrij kunnen rondlopen in de natuur. Het is een kunstmatig eiland waar je ook als toerist heen kunt, maar dat kost wel veel geld. Je kunt er ook overnachten. Daar worden de chimps 24 uur per dag verzorgd door goed opgeleide verzorgers. Als toerist kost het 100 dollar per dag, maar dan mag je ook een wandeling met de chimpansees door het bos maken. Als ik er ben, doe ik de dagelijkse werkzaamheden die de verzorgers ook doen: hokken schoonmaken, eten geven en koken etc. Het project is door het Jane Goodall Institute geïnitieerd. Over mijn verblijf daar ga ik schrijven en filmopnames maken. Ik wil iedereen laten zien waarom het zo speciaal is.”
· “Het Jane Goodall Instituut doet ook nog talloze andere dingen zoals vrouwenprojecten, projecten met kinderen en het geven van educatie op scholen. Ze doen echt heel veel.”

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory094.jpg
· Gevraagd wat Fleming nu het meest bewondert aan Jane Goodall, antwoordt de kickbokster: “ Als ik haar stem op internet hoor of in het echt, dan kom ik meteen tot rust en ben ik gelijk getriggerd. Daar komt nog bij dat die vrouw zo’n gigantisch doorzettingsvermogen heeft. Dat kun je aan haar houding zien en aan de energie die ze uitstraalt. Je ziet het aan haar ogen. Ik herken er zelf wel een aantal dingen in. Natuurlijk heb ik geen twintig jaar in de jungle gezeten tussen de chimps, maar hoe zij als kind met dieren omging, lijkt zo veel op hoe ik vroeger was. Ik wilde ook dierenarts worden, maar ik vond het eng om dieren te opereren. Nu ben ik zo blij dat ik het niet ben geworden, want ik kan er helemaal niet tegen. Dat klinkt vreemd voor een kickbokster, maar als je in de ring staat, bloeden alleen jijzelf en/of je tegenstander. Dat is niet erg, maar als door jou toedoen iets onschuldigs moet lijden vind ik dat wel verschrikkelijk om te zien.”

· Televisie en Email
· “Ik heb altijd dieren geholpen. Of het nu op straat was of via een internet-actie. Dat komt doordat voor mij, maar ook voor Jane Goodall, dieren bijna mensen zijn. Als je een chimpansee in de ogen kijkt, is het zo menselijk wat je ziet. Alle emoties en gevoelens die wij hebben, bezitten zij ook. Ze hebben empathisch vermogen, zijn soms verdrietig, rouwen, hebben plezier, zijn impulsief en vaak ook erg agressief. Dat impulsieve gedrag vind ik fenomenaal.”
· “Ter illustratie van dat impulsieve gedrag slaat Fleming opeens hard op de tafel waardoor een kopje flink begint te schudden, en ze zegt: ‘Ik wil nu koffie”.
· “Dieren, maar ook kinderen, hebben dat soort onbevangen gedrag nog. Hahaha. Ze hoeven nog niet na te denken over de consequenties van hun daden. Ze zijn gewoon, zonder rekening te houden met iets of iemand en ze hoeven ook nog geen rol aan te nemen. Dat is iets wat wij bij onszelf kapot gemaakt hebben. Daarom ben ik ook stapelgek op kinderen. Ik vind ze helemaal geweldig.”
·

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory086.jpg

· “Wij volwassen mensen vinden onszelf boven de dieren staan. We denken dat we veel beter en slimmer zijn, maar je moet je afvragen of dat wel echt zo is. Want zo simpel leven als dieren kunnen wij al niet eens meer. Wij kunnen niet meer functioneren zonder telefoon, televisie en email.
· We hebben ook zo extreem veel dingen van de natuur nodig voor ons levensonderhoud. We willen allemaal een houten tafel of stoel hebben en nog veel meer. Dat maakt dat er oerwouden en bossen kapot gemaakt worden en er dien ten gevolge dus diersoorten uitsterven.”
· “De inwoners van Afrikaanse landen doen daar ook aan mee. Dat begrijp ik wel want in Afrika is nog lang niet iedereen in zijn/haar primaire levensbehoeften voorzien. Wij zijn hier verzekerd van ons bakje koffie en onze boterham met kaas en allerlei luxe goederen. Zij hebben, als ze geluk hebben, niet meer dan wat geprakte maïs of een handje rijst. Je kunt niet van iemand met een maximale levensverwachting van vijftig jaar verwachten dat hij zich druk gaat maken over wat voor soort Chimpansees er in het bos leven. Wij, die de welvaartsladder al wel beklommen hebben, moeten dat wel doen. Als je alles immers al voor elkaar hebt, komt volgens mij immers de stap van het geven.”
· “In die fase van het geven aan anderen, bevind ik me nu zelf ook. Als topsportster was ik alleen maar met mijzelf bezig. Nu moet ik gaan geven aan de mensen die me na staan. Mijn vrienden en familie heb ik bijvoorbeeld een aantal jaren niet veel kunnen zien omdat ik alleen maar met mezelf ben bezig geweest. Het wordt tijd om al die andere dingen van het leven, die het bestaan zo mooi maken, ook te kunnen doen.”
· “Om een voorbeeld te geven: het maakt me al blij als iemand met een glimlach mijn les verlaat of als ik een onzeker persoon twee maanden later met rechte schouders de toko zie verlaten.”
· “Ik sta zelf ook met een glimlach les te geven als ik de kleine kinderen uit mijn kindergroep bij elkaar zie. Dat is gewoon genieten. Het zijn kinderen uit totaal verschillende gezinnen en totaal verschillende religies. Ik heb echt van alles lopen. Het is zo mooi hoe die kinderen samen spelen en samen zijn. Ze staan er niet eens bij stil dat de één Turk is of Afghaan en de ander uit Pakistan komt. Daar kunnen veel mensen nog iets van leren.”
·
· “Een belangrijk onderdeel van mijn programma is dat ik mensen wil helpen om alles uit het leven te halen dat ze leuk vinden. Dat is mijn motto. Dat doe ik zelf ook zo veel mogelijk. Dan maakt het niet uit of je postzegelverzamelaar bent, postbode of serveerster. Ik heb zelf vanaf mijn 25e jaar alleen nog maar gedaan wat ik wilde doen en bereikt wat ik wilde bereiken. Dat is gekomen doordat ik zo’n sterke wil heb en omdat er alles voor gelaten heb wat nodig was. Dat wil ik gaan overbrengen.”
·
· “Ik geef bijvoorbeeld weerbaarheidstraining aan mensen die angsten hebben, onzeker zijn, gepest worden of vastzitten in een bepaald patroon. Dat doen we met behulp van fysieke training, rollenspellen en mentale training. Bij al die (weerbaarheids)trainingen leg ik de nadruk op het mentale aspect. We proberen een veranderingsproces aan te wakkeren in hun geest. Dat is een van mijn belangrijkste doelen voor de aankomende paar jaar.”
·
· “Wat weerbaarheid betreft: ik ben zelf ook een jaar lang gepest op de middelbare school. Dat doet wel wat met je als jong meisje van twaalf. Ik durfde mijn vinger niet meer op te steken in de klas en werd soms in mijn rug getrapt. Dat maakt nu dat ik heel graag mensen die in dezelfde situatie zitten, wil helpen. Vechtsport-training kan daar bij helpen. Door het kickboksen ben ik een heel ander mens geworden, sta ik met twee benen op de grond en weet ik wat ik wil, wie ik ben en wat ik voel. Ik ben er nu ook goed van bewust wat ik niet wil, Vooral dat laatste is belangrijk.”
· “Voordat ik aan vechtsport deed stond ik voor iedereen klaar, niks was te gek en ik kon mijn eigen grenzen niet zo goed aangeven. Dat leidde er toe dat ik veel vrienden had met problemen die het lekker vonden om met mij om te gaan omdat ik er altijd voor ze was. Ik trok echt probleemgevallen aan. Nu sta ik heel anders in het leven. Ik ben er nog steeds voor de mensen, maar als ik ergens geen goed gevoel bij heb of me ergens niet prettig voel, ga ik tegenwoordig gewoon weg. ‘Nee zeggen’ kan ik nu heel goed. Ik heb door het kickboksen ook veel meer doorzettingsvermogen gekregen. Je voelt je door zo intensief aan vechtsport te doen veel sterker in je lichaam, maar ook in je geest. Vechtsport kan bijdragen aan een positiever zelfbeeld en leert je beter te beseffen hoe sterk je bent. Je leert je grenzen steeds verder te verleggen, Je schrikt er soms van wat je allemaal kunt.”
· “Vroeger had ik nooit gedacht dat ik wereldkampioen zou kunnen worden. Never ever had ik gedacht dat te kunnen bereiken. Door het vele trainen en vechten begon ik er op den duur echter wel in te geloven.”
·

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory087.jpg
· “Bij mijn eigen ontwikkelingsproces heeft mijn compagnon en ex-minnaar, Fred Royers, een hele belangrijke rol gespeeld. Fred heeft mij geleerd om ergens helemaal voor te gaan en me af te zonderen van de rest van de wereld. Met alle consequenties van dien, dat wel. Je verliest daardoor soms vrienden en je familie. Ik werd er op een gegeven moment contactgestoord van. Gelukkig is dat wel weer goed gekomen bij mij en dus is het nu tijd voor andere dingen.”
·

· “Naast het kickboksen heb ik meerdere studies gedaan. Ik heb Human Resource Management enpsychologie gestudeerd plus verschillende cursussen gedaan op het gebied van sport, management en mentale begeleiding. Ik probeer het ook aan mijn leerlingen mee te geven dat het leuk is om wereldkampioen te worden, maar dat je er ook iets naast moet doen. Aan je wereldtitel heb je niet zo meer veel als je stopt en geen opleiding hebt gedaan. Ik ken genoeg mensen die groot zijn geweest in hun sport, maar na hun carrière in een zwart gat vielen omdat ze geen diploma’s hadden en geen andere passies bezaten. Ik heb misschien wel te veel passies”

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory090.jpg
·
· “Zorg”boerderij
· “Mijn uiteindelijke doel is om een soort trainings- en zorgboerderij op te zetten waar ik ook mijn Dojo (vechtsport en meditatie-centrum) heb. Het is de bedoeling dat volwassenen en kinderen daar naartoe komen voor trainingen. Hoe het er precies allemaal moet gaan uitzien, weet ik nog niet, maar ik ga het wel doen.”
· “Dieren zullen een belangrijk onderdeel vormen binnen dat project. Ik weet uit eigen ervaring hoe belangrijk een dier kan zijn als je thuis problemen hebt. Een dier is zo onvoorwaardelijk. Je kan er alles aan kwijt: je liefde, je verdriet en je leert bovendien voor iets te zorgen. Het is bewezen dat kinderen die zorgen voor dieren betere sociale vaardigheden hebben dan kinderen zonder dieren. Ze zijn ook vaak gelukkiger. Niet omdat de pony echt terugpraat als ze hun problemen vertellen, maar wel omdat ze het gevoel hebben dat het dier met hen communiceert. Dat vind ik zo bijzonder. Ik heb het zelf ook gehad. Als de hond of de kat stiekem bij mij in bed lag, vertelde ik hen ook alles. Mijn honden en mijn katten waren vroeger voor mij gewoon part of the family.”

· “Mijn nog op te richten bedrijf moet geen gewone zorgboerderij worden. Ik wil dat het anders dan bij anderen. Het hoeft helemaal geen grote boerderij te zijn. Ik heb niet zo veel nodig, maar verlang wel naar een groot weiland om me heen met Shetland-pony’s, een paar geitjes, honden en de hele rambam. Het zou fijn zijn als ik dat voor mijn veertigste, als ik kinderen heb, realiseer.”
· “Mijn plan is om dan mensen bij mij thuis te laten komen, waar ze (weerbaarheids)training krijgen. Kinderen kunnen er zorgen voor dieren, en pony-rijden. Kickboksen of vechtsport kan er ook bij zitten. Kickboksen ga ik sowieso altijd blijven doen. Dat is immers de sport die mij groot heeft gemaakt.”
· “In de zomermaanden wil ik de kinderen een weekend of weekje bij mij laten komen. Het wordt een soort zomerkamp-idee, met een tent in de tuin en dan aan het werk. ’s Ochtends vroeg opstaan en hardlopen, ’s middags training en aan het einde van de middag de stallen mesten. ’s Avonds gaan we met zijn allen aan een houten bank eten voor ze maken of hen zelf laten koken. Als jong meisje ging ik zelf ook altijd op pony-kamp. Dat vond ik geweldig. Het is de bedoeling dat de kinderen door zo’n kamp weerbaarder gaan worden. Daar gaat het om.”
·
“Misschien gaan we het ook wel met volwassenen doen. Een rustige omgeving met dieren waar je veilig bent: dat idee. Het maakt allemaal onderdeel uit van mijn passies. Ik ben stapelgek op kinderen en op dieren en wil graag mensen helpen. Met mijn toekomstige zorgboerderij-project hoop ik de link te gaan leggen tussen al die passies. Dat hoeft niet in een ontwikkelingsland. Hier zijn ook veel hulpbehoevende kinderen en dieren die het slecht hebben. Vroeger wilde ik naar Afrika gaan om er in een weeshuis te werken, maar nu wil ik het hier in Nederland doen. Ik heb hier tenslotte mijn leven, naam en expertise opgebouwd.”

· Evenwicht
· Op de vraag of er een overeenkomst bestaat tussen het oprichten van een zorgboerderij, haar liefde voor kinderen, dieren en Jane Goodall en het agressieve kickboksen heeft Fleming meteen een duidelijk antwoord klaar.
· Fleming: “Daar bestaat zeker wel een overeenkomst tussen. Dankzij de vechtsport heb ik de problemen die ik had doordat ik gepest werd op school, mijn ouders gescheiden waren en ik in onmin leefde met mijn broer, beter een plek kunnen geven. De agressie die ik naar de wereld toe voelde, kon ik heel goed uiten in het kickboksen. Ik ben er veel negatieve energie door kwijtgeraakt.”
· “Bovendien gaf het kickboksen me een focus. Die had ik nodig omdat ik van nature behoorlijk generalistisch en chaotisch ben. Op het moment dat ik een doel heb, kan ik me focussen, maar als ik dat niet heb, gaat het allemaal een stuk minder.”
· “Het kickboksen heeft me simpelweg meer in evenwicht gebracht. Ik heb daardoor nu meer rust in mijzelf gevonden en ben ook veel tevredener met mezelf geworden. Ik ben nu blij met wie ik ben en wat ik heb bereikt. Ik bezit niet meer die agressie om iemand pijn te doen en hoef me niet meer zo te bewijzen of per se kampioen te worden.”
· “Daarvoor moet je eerst echter wel trots op jezelf kunnen zijn en accepteren wie en wat je bent. Dat kon ik vroeger niet. Ik was altijd heel onzeker. Ik ben niet voor niets steeds maar blijven studeren. Ik wilde me steeds opnieuw bewijzen, bewijzen en nog eens bewijzen. Daar ben ik nu een beetje klaar mee. Dat is op. Ik heb het hoogst haalbare bereikt in mijn sport. Ik ben Nederlands, Europees en Wereldkampioen geweest. Dat is genoeg. Ik ben blij dat die dadendrang nu getemperd is want daardoor heb ik nu minder stress.”

http://i577.photobucket.com/albums/s...y/glory093.jpg
·
· “Ik wil nog steeds veel dingen doen, maar er zit geen druk meer achter. Mijn nieuwe focus ligt nu bij cursussen en workshops geven en mijn inzet voor Afrika, kinderen en dieren.”
· “De zachtere kant die ik al heb als ik met dieren ben, komt nu meer naar voren. Met dieren ben ik naar het schijnt bijna autistisch. Daar kan ik zo in opgaan. Ik heb gewoon twee erg verschillende kanten in mijn karakter. Op straat zie je die agressieve kant van mij niet behalve als je iemand waarvan ik houd pijn doet. Daardoor ben ik ook wel eens in een vechtpartij terecht ben gekomen. Ik heb gewoon het typische, gedreven karakter van een topsporter die ergens helemaal voor wil gaan. ”
·
· Gespleten Ziel?
· Een kickbokster die het opneemt voor dieren en minderbedeelden. Het doet tegelijk denken aan barbaarse filmhelden als Tarzan en The Beastmaster maar ook aan de heilige Franciscus Van Assisi, die in het verleden dieren verzorgde en toesprak. Bloed aan je bokshandschoen en het adopteren van een chimpansee is dat nu een schizofrene of juist een sublieme combinatie?
·
· Fleming: “Misschien ben ik inderdaad wel een beetje schizofreen. Hahaha. Nee hoor, maar wellicht kun je me wel een apart mens noemen. Ik lees boeken, heb gestudeerd en ik hou van kickboksen en boksen!!!. Het past niet altijd in ieders plaatje, maar op onze sportschool hebben we meer van dat soort exemplaren rondlopen. Ik vind die combinatie zelf wel erg prettig. Ik denk dat we in het leven zijn om dingen te doen die we prettig vinden. Dat is de enige manier om het fijn te houden.”
·
· http://www.kickboxingarnhem.nl/krista/index.html
·
· http://kristafleming.wordpress.com/
·
· http://www.janegoodall.nl/
·
· http://www.tijdvoorvechtsport.nl/
·
· www.ngambaisland.org
·
· http://www.scorenvooroeganda.nl/
·
·

Interessant interview. Wel een bijzonder mens. Dat met die dieren begrijp ik persoonlijk niet veel van .

thanx,

mooi interview. Geeft een goede blik op de mens achter de vechter.

Wat een inspirerende persoonlijkheid :) mooi interview!

mooi interview, thanks Wheelie!