Open brief Ron Nyqvist aan Ramon Dekkers
“Vriend, dit is iets wat ik tot nu toe nog steeds niet kan en wil geloven. Je stond toch altijd weer op? Zo vaak hebben ze je afgeschreven en steeds weer bewees je dat jij de nummer 1 was! Niet alleen als vechter maar ook als vriend. Er waren dagen dat velen mij niet meer wilden kennen; jij was een van de weinigen die mij via een postkaartje altijd wel weer wist te vinden.
2001, Ahoy. Bijna iedereen had je afgeschreven. Too Hot To Handle was bezig een gala te organiseren, maar kwam er financieel niet uit. Het leek af te stevenen op een financieel fiasco. In de kroeg in Breda zei jij me dat je nog geen afscheid had genomen, waarop ik zei dat een legende zoals jij een waardig afscheid verdient. Je zei toen ‘waarom organiseer jij mijn afscheid niet?’. Ik had niks met 2h2h te maken, maar wist wel van hun probleem. Ik heb toen gezegd dat ik de organisatie wel wilde helpen, maar dat ik als voorwaarde stelde dat dit jouw afscheidsgala zou worden. Zoals Cor Hemmers toen al zei, de titel zou ‘Simply the Best’ worden. Buiten dat jij simply the best bent, vinden veel mensen dit nog steeds het beste gala dat ooit in Nederland is georganiseerd met name vanwege jouw inbreng! Weer bewees je deze avond dat je alles in huis hebt waar de mensen voor komen.
Op deze speciale avond in 2001 is hetGolden Glory team geboren en ben jij een van de mensen die de kar hebben getrokken. De Golden Glory torch (fakkel) was speciaal voor jou gemaakt. Hiermee gaf jij het vuur door dat in jouw brandde aan de nieuwe generatie vechters. Ik weet zeker dat het gehele Golden Glory team, inclusief ex-leden, het ermee eens is dat ik deze torch aan jou schenk en opdraag.
Jammer, want we waren samen al heel ver met onze nieuwe plannen. Want jij wilde bewijzen dat je ook de beste trainer kon zijn. Het draaide in jouw gedachten altijd om de wil om de beste te zijn; het best haalbare uit jezelf halen! Nederland mag weten dat ze de allergrootste kwijt zijn. Al heb je voor een sport gekozen die door voor onwetenden als negatief wordt gezien; wij weten met zijn allen wel beter!
Ramon, ik ga je missen maar ik zal in jouw geest verder werken en alles waar jij nog van droomde verwezenlijken. Zoals bijvoorbeeld de Diamond Dekkers stichting. Na jouw eervolle onderscheiding in Thailand wilde je perse iets goeds terug doen voor het land waaraan je je hart hebt verloren. Je was al begonnen met het ondersteunen van Thaise weeshuizen en daar gaan we mee door!
Ramon, niemand zal je vergeten: The Diamond is forever!
Ron Nyqvist”