Mixfight on Tour: met MMA Hoorn naar Macedonië incl. Ben Saunders

[Ronald]

Mixfight on Tour: met MMA Hoorn naar Macedonië

Tekst en fotografie: Ronald Eckringa


Vandaag was het dan zover. Een tijdje geleden werd ik door Jamie Saunders van MMA Hoorn uitgenodigd om mee te gaan met een trainingskamp dat MMA Hoorn organiseerde in Macedonië. De kans om lekker een weekje te fotograferen in een land dat ik nog niet ken laat je natuurlijk niet schieten. Na gechecked te hebben of dat met m’n werk ook lukte zei ik dus graag “ja”. Een nieuwe en uitgebreide “Mixfight on Tour” was in de maak. Nadat Mixfight al landen als Duitsland, Suriname, Jamaica, Thailand, Polen en de Verenigde Staten had bezocht is dit keer dus Macedonië aan de beurt.

Met 15 man spraken we vanmorgen om 04.15 uur al af op Schiphol. Lekker vroeg, maar iedereen was wakker. De vlucht naar Skopje zou ook een bijzondere vlucht worden. Het was de eerste rechtstreekse verbinding van Amsterdam naar Skopje (door Transavia). Reisbureau Karatanova, die ook onze reis verzorgde, had daar een heel groot aandeel in.
Bij aankomst hadden de Macedoniërs een ontvangstcomité van formaat georganiseerd. Muziek, dans, veel radio en televisie en zowaar ook de Nederlandse ambassadrice die een toespraak hield. Overigens, ook het vliegtuig werd gedoopt door 2 brandweerwagens die ons op stonden te wachten.
Tijdens het onthaal kreeg ook iedereen een presentje: een aantal boekjes over Macedonië en 2 kleine flesjes wijn. “Er zit toch wel alcohol in?” vroeg Jamie aan de ambassadrice, maar daar hoefden we ons geen zorgen over te maken :-)

Ik weet niet wie van jullie Macedonische televisie kan ontvangen, maar vanavond is Mixfight on Tour met MMA Hoorn daar dus op te zien.

Voor vandaag dus vast een klein begin van Mixfight on Tour. Deze week zal er, als het ook maar even kan, een dagelijkse update volgen van de verrichtingen van MMA Hoorn. We zullen dan ook wat uitgebreider op een aantal zaken ingaan. Voor dit moment in ieder geval alvast de aftrap…

Meeting op Schiphol.










Feestelijk ontvangst in Macedonië.







De Nederlandse ambassadrice in Skopje.



Dat zie je niet meer in Nederland. Helaas heb ik zelf sportschoenen


Naast een feestelijk ontvangst ook nog een kleine vertraging door een demonstratie in de stad.


Hoe noemen ze dat ook alweer... wedgie? Dit is in ieder geval het resultaat

[ijsblok]

Tering, lijkt wel of jullie op weg zijn naar een tattoo conventie!

[Marco]

Tering, lijkt wel of jullie op weg zijn naar een tattoo conventie!

Team Tattoo verovert Macedonie

[Kemal]

thanks Ronald!!

[Hendy]

Top Ronald!!

Vervelende hobby heb je toch man...

[Tov]

Zeker een goede ontvangst!

en begeleiding natuurlijk!

[mama]

Ik dacht afgelopen zondag bij het gala in Schermerhorn wie is die rechter meneer ook al weer. Maar nu weet ik het. Hij heeft mijn eerste tattoo gezet.

Thanks tot dus ver Ronald en veel plezier daar.

[Justinian]

Heel vet verslag Ronald, volgens mij gaan jullie je daar wel vermaken! Veel plezier!

[basu]

cool Ronald!
Ben heel benieuwd naar de komende week!

[Richelieu]

Heel mooi begin van vast een vette week! Ben erg benieuwd naar de vervolgverslagen.

[Jeru]

Nadat Mixfight al landen als Duitsland, Suriname, Jamaica, Thailand, Polen en de Verenigde Staten had bezocht is dit keer dus Macedonië aan de beurt.

Vergeet Japan niet

De vlucht naar Skopje zou ook een bijzondere vlucht worden. Het was de eerste rechtstreekse verbinding van Amsterdam naar Skopje (door Transavia). Reisbureau Karatanova, die ook onze reis verzorgde, had daar een heel groot aandeel in.
Bij aankomst hadden de Macedoniërs een ontvangstcomité van formaat georganiseerd. Muziek, dans, veel radio en televisie en zowaar ook de Nederlandse ambassadrice die een toespraak hield. Overigens, ook het vliegtuig werd gedoopt door 2 brandweerwagens die ons op stonden te wachten.
Tijdens het onthaal kreeg ook iedereen een presentje: een aantal boekjes over Macedonië en 2 kleine flesjes wijn. “Er zit toch wel alcohol in?” vroeg Jamie aan de ambassadrice, maar daar hoefden we ons geen zorgen over te maken :-)

Eerste vlucht uit Nederland. Die Macedoniërs blij, komt dat tuig het vliegtuig uitrollen

Thanks Ronald ben benieuwd naar de rest.

[Ronald]

Eerste training:

De groep is de hele dag in touw geweest. Door de vroege vlucht ben ik zelf al vanaf 01.30 uur ’s ochtends in de weer en heb ik slechts een uurtje of 3 geslapen. Sommigen hebben zelfs de nacht overgeslagen en dan hakt zo’n dagje reizen er aardig in. Toch wordt er op de eerste dag dat we in Macedonië zijn er ook nog even ’s avonds een training meegepakt.

Om 20.00 uur zijn we te gast bij “Klubi Boksit Shkupi”. Klubi Boksit Shkupi is een kickboxinggym dat gehuisvest is in een pand waar meerdere sporten worden bedreven. Zo zie ik dat er ook getafeltennist en gevoetbald wordt. De faciliteit is heel erg basic. Dat valt gelijk op als je binnenkomt, maar helemaal als je de kleedkamer betreedt, en dan in het bijzonder de douche en toiletruimte. Zoals één van de jongens uit de groep grappend opmerkt: “Die ruimte is zeker bedoeld om weerstand op te bouwen”. Niemand van ons die zich dan ook geroepen voelt om van de sanitaire voorzieningen gebruik te maken: “We douchen wel even als we weer in het hotel zijn.”

Zoals je uit de entree van de sportschool al kunt opmaken is ook de gym erg sober. Duidelijk is dat er een aantal plafondplaten naar beneden zijn gekomen, een gat in de vloer is professorisch (schrijf je dat zo?) met een aantal plankjes dichtgemaakt, bij de speedbag hangt alleen het geraamte er nog en als ik door het gat in de muur kijk zie ik dat ze in de ruimte ernaast aan het voetballen zijn. Toch hangt er een leuke sfeer. Het geeft een echt Rocky-gevoel, en als je komt om te kijken hoe er in het buitenland getraind wordt dan is dit natuurlijk heel mooi om te zien.

Er is ook een grote groep leerlingen aanwezig, waarbij opvalt dat een groot gedeelte van de groep bestaat uit kinderen. Een enthousiaste club mensen in ieder geval met een trainer die ons hartelijk welkom heet.

Roberto Veleski, trainer van MMA Hoorn, geeft vanavond een gastles. Het wordt een MMA training, wat voor de Macedonische deelnemers dus even wennen is. Maar wennen of niet, ze gaan er gewoon vol voor en hebben er duidelijk lol in. Op de grond voelen zij zich zichtbaar niet thuis. Onwennig zoeken ze naar de juiste handelingen van de technieken die ze zojuist uitgelegd hebben gekregen. Grappig om te zien is dan altijd weer hoe makkelijk de taal van de sport is: lang niet iedereen kent Engels maar er wordt met elkaar gesproken en technieken worden uitgelegd. MMA is een mooi communicatie middel, zeker als je zo’n groep bij elkaar hebt die lekker bezig wilt. Overigens, Roberto is zelf uit Macedonië afkomstig, dus de uitleg als hij voor de groep staat is geen enkel probleem .

Een aantal van de Nederlandse jongens beginnen ondertussen aardig te merken dat het een lange dag is. Toch wordt de eerste dag van een trainingsweek ook daadwerkelijk afgesloten met flinke training. Petje af.

[Tov]

De faciliteit is heel erg basic. Dat valt gelijk op als je binnenkomt, maar helemaal als je de kleedkamer betreedt, en dan in het bijzonder de douche en toiletruimte. Zoals één van de jongens uit de groep grappend opmerkt: “Die ruimte is zeker bedoeld om weerstand op te bouwen”. Niemand van ons die zich dan ook geroepen voelt om van de sanitaire voorzieningen gebruik te maken: “We douchen wel even als we weer in het hotel zijn.”

Lol.

Thanks Ronald!

[Richelieu]

Goed begin! Die gym daar ziet er behoorlijk oldskool uit zeg

[mama]

thanks Ronald.

[Sadix]

heel erg vet verslag!

thnx bro.

en serieus, hoe komt het dat ze allemaal zo veel tattoo's hebbn?

[Ronald]

en serieus, hoe komt het dat ze allemaal zo veel tattoo's hebbn?

In Hoorn is de plaatselijk hang-out net voor de tattooshop. Vandaar...

Maar serieus, ik vermoed dat het er ook mee te maken heeft dat Ben een eigen tatttooshop heeft: Lucky 6 Tattoo in Hoorn.

Kijk anders eens op http://lucky6tattoo.hyves.nl/ en op www.tattooben.com. Daar kun je wat meer info vinden.

[Ronald]

Rise and Shine

Een flink aantal jongens zijn gisteravond nog wezen stappen. Laat erin... maar ook vroeg er weer uit. We komen tenslotte om te trainen. Laat erin valt nog wel mee, maar vroeg eruit is toch wat lastiger . Het vreemde van het hotel waar we in slapen is dat je een sleutel van je kamer krijgt die letterlijk op alle kamers past. Roberto maakt er handig gebruik van en iedereen die nog ligt te maffen wordt even wakker gemaakt.




Al lekker vroeg staat er een ochtendtraining op het programma: hardlopen. Dat is hier toch iets anders dan we thuis gewend zijn. Ons hotel ligt halverwege een berg en je kunt dus geen kant uit zonder omhoog of omlaag te gaan. Afzien dus. Na wat rekken en strekken gaat de pas er aardig in. Ik ben blij dat ik zelf even niet te lopen hoef; ondertussen kan ik mooi even met de foto's aan de slag.

Trouwens, petje af voor Desmond. Desmond is de oudste van de groep met z'n 63 jaren maar traint voluit mee. Met hardlopen is hij zelfs als 3e of 4e binnen! Cool







Op het ontbijt vanochtend staat hagedis. Niet lekker bereid met een knoflookjesausje op de grill ofzo... nope... zelf vangen en rauw naar binnen werken. Ben geeft het goeie voorbeeld. Maar zonder dollen... Ben heeft de hagedis écht gekust (helaas niet veranderd in een Macedonische prinses ofzo, maar daar heeft hij 's avonds weer verder naar gezocht).

Ben had trouwens pech vandaag. De bedoeling was om even z'n hoofd weer kaal te maken met een baardtrimmer, maar dat werd geen succes. "Gelukkig" had Jeffrey ook nog een echte tondeuse bij zich. Helaas... na één baantje geschoren te hebben was de batterij leeg... en natuurlijk geen oplader meegenomen . Later op de dag heeft de kapper hem gered.





's Middags hebben we de stad Skopje verkent. Ik wist het trouwens niet maar Moeder Teresa is in Skopje geboren. Zelf associeer ik haar alleen maar met India en Calcutta omdat ze daarvan bekend was in haar laatste jaren.
We hebben de plek bezocht waar haar geboortehuis heeft gestaan en zijn later nog bij het huis geweest waar zij gewoond heeft. Apart om foto's te zien van de jonge Moeder Teresa als je haar eigenlijk alleen maar kent van haar latere jaren. In ieder geval nog even een groepsfoto gemaakt onder het standbeeld van haar.


Opvallend trouwens hoe slecht die standbeelden van schoenenpoetsers luisteren in Skopje. En werken... ho maar...



Ook nog even een kerkje bezocht waar "Mixfight on Tour" nu ook voorgoed in het gastenboek vereeuwigd is (wat betekent trouwens "No pictures... no pictures!"? )



Tot slot 's avonds weer getraind. Dit keer ergens anders dan gisteren maar de naam van de sportschool is me even ontschoten. Omdat het vrijdagavond is, en morgen ook nog nationale feestdag, is het redelijk rustig op de training. Omdat er niet al teveel matten aanwezig waren werd het een kickbokstraining met een stukje mma.











Hehehe... Marcel... opletten man





Massale stoeipartij... je zult maar onderop liggen Sowieso is het een gezellige groep met een stel goeie gasten die wel houden van een beetje ouwehoeren. Morgen zal ik nog een leuke foto laten zien die ik een uurtje geleden gemaakt heb...




Guido denkt aan het meisje waar hij het afgelopen anderhalf uur mee heeft getraind. Hij is nu aan het visualiseren wat hij nog meer had willen doen. Ik lieg niet... hij riep echt nog: "Ik ben verliefd!"

[Richelieu]

Thanx voor de update! Skopje ziet er volgens mij ook wel mooi uit, ben benieuwd of je daar nog wat meer van gaat kunnen posten. Zul je vast wel vaker zijn

[tattoodean]

hello boys are you having a good time in macadonalds,,see you all soon....mum and dad

[Ronald]

Verhuizing.

Vandaag vertrekken we van Skopje naar Ohrid, een reis van zo’n 180 kilometer, maar niet over de snelweg zoals we dat in Nederland gewend zijn. Macedonië is geen vlak land. Het grootste deel gaat door de bergen en slingert zich omhoog en omlaag. Daardoor duurt de reis al met al zo’n 3,5 uur. Niet alleen duurt de reis wat langer dan we gewend zijn, ook ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer wagenziek. In het begin is er niet veel aan de hand… totdat ik wat foto’s ga maken in de bus. Kotsmisselijk word ik ervan. Gauw dus proberen wat te slapen en heel zeker weten dat ik daar een paar foto’s van ga plaatsen; dan ben ik niet voor niets zo misselijk geweest.

Achterin de bus is de boel in diepe rust.



Voorin houdt Roberto de wacht…



… en ook de rest is daar nog wakker.



Eenmaal aangekomen in Ohrid, gelijk even lekker eten uiteraard, maar er wachtte ons vooral een cultuurshock. Een hele positieve wel te verstaan. In Skopje was het hotel behoorlijk basic, en dan zeg ik dat nog voorzichtig. Het eten was er bijvoorbeeld aardig Spartaans: aardappelpuree met droge spaghetti en een schnitzel. Of één of ander prakje met half gare macaroni er bovenop waar je je vullingen op kon testen. “Zal wel Macedonisch zijn”, denk je op dat moment nog. Ook het douchen was een beetje roulette spelen: soms had je wel water en soms ook weer niet. En als je dan had dan was het soms warm en soms ook weer niet. En als het warm was was het soms lekker warm, maar dan plotseling 5 seconden loei-heet. Oh ja, bijna vergeten, het water was ook lichtbruin van kleur. Nee… aangenaam was anders.

Maar dan het hotel in Ohrid: bij binnenkomst zagen we het al gelijk… het ziet er gewoon super uit. Echt fantastisch eten en de kamers zijn geweldig. Als ik wil gaan douchen heb ik eerst een half uur nodig om de mogelijkheden te bestuderen: gewoon douchen, een straal uit het plafond, een zitplek met daarachter 6 massagekoppen, een of ander apparaat voor voetmassage, een bad, een radio en pornolampen die je kunt bedienen. Echt waar, ik heb nog nooit zo luxe gedouched.
Op m’n kamer heb ik een balkon waar overdag met 27 graden het zonnetje schijnt. Ik kijk uit over het meer van Ohrid en zie aan de overkant besneeuwde bergtoppen liggen. Beter kan ik echt niet wensen. Op het moment dat ik deze tekst aan het typen ben is het half één ’s nachts en zit ik met een biertje op het balkon naar de golfslag van het meer te luisteren.



Uiteraard gaan we even de stad in (vandaag trouwens geen trainen vanwege de reis en de nationale feestdag).
Normaal gesproken probeer ik in een fotoverslag altijd één stijl te hanteren als het gaat om de foto’s. De foto hieronder moest echter gewoon even in zwart-wit… kon niet anders Achter me in de taxi “the Hitman from Hoorn”


In de stad aangekomen worden we gelijk aangesproken door een Nederlands sprekende man die met ons een rondvaart wilt doen. Nope, niet nodig, we gaan gewoon de stad in. “Ik kan jullie ook wel terugbrengen met de boot naar het hotel als jullie willen”, en zo wordt besloten. Zelf neem ik samen met Patrick een taxi terug naar het hotel: ik voel de wagenziekte nog in m’n benen zitten; nog een keer zeeziek op dezelfde dag is iets teveel van het goede.
We zien de boot nog net vertrekken en we spreken af dat we de rest bij de aanlegplaats wel weer ontmoeten.

In de stad zien we trouwens ook nog reclame met een bokshandschoen. Daar moet natuurlijk even een groepsfoto van genomen worden. Ook komen we er nog een motor tegen die iemand duidelijk te lang buiten heeft laten staan.





Als we bij de aanlegplaats zijn aangekomen duurt het niet zolang voordat de boot er aan komt. We worden begroet met een volle maan. Wat zeg ik… 2 volle manen




Normaal ben ik nog wel eens te laat met een foto, dit keer te vroeg: Joery gaat op z'n billen. Jamie kan er wel om lachen



Voor wie Marcel niet kent: Marcel is eigenaar van All Force Security. Dan snap je deze foto wel


Tot slot ’s avonds met z’n allen nog even Mixfight op…

[Jeru]

Ziet er steeds beter uit daar Ronald
Toch leuk dit soort reisjes met de club!!

[Kemal]

Thanks Ronald!, ben benieuwd naar de volgende serie!

[Mark105]

Leuk verslag. Ziet er gezellig uit daar.

[AP]

Ja super leuk verslag tot zover, TNX.....veel plezier nog!