Column; Lief Dagboek…

[joost]

check ook de vorige edities: Column Levend Stratego | Column Twents-Zeur-Opa-Syndroom

Lief Dagboek,
07:15

De dag begon mooi. De eerste nacht van deze week zonder nare nachtmerries. De jongens van de security die op wacht stonden, hadden als verassing een ontbijtje klaargemaakt. Krisztina en ik hoefden enkel aan te schuiven. Verse broodjes van de bakker op de hoek, geperste jus d’orange en ze hadden zelfs met hun grote boksershanden kleine pannenkoekjes gemaakt. Treurig genoeg komen deze mannen de laatste jaren het dichtst bij een soort van vriendschap…

08:30

De ochtendploeg kwam me ophalen in een nieuwe 7-serie, uitgerust met de aangepaste blindering waar ik om gevraagd had. Fantastisch om anoniem te kunnen genieten van de prachtige ochtendroute naar het binnenhof, in plaats van gebukt op de achterbank te moeten liggen. Je gaat het toch missen, die kleine dingen… De lindes in de middenberm, de spelende kinderen op het schoolplein, de mensen die met een broodje kaas in de hand hun fiets op het fietspad proberen te houden. Alszijnde een tourist sloeg ik ieder beeld in m’n geheugen op.

09:30

Eenmaal aangekomen op het partijbureau, bleken er via de post maar 3 doodsbedreigingen binnen te zijn gekomen, een positief record. Dit is wel exclusief de brieven met aangekondigde martelingen en mishandelingen, die gaan tegenwoordig linea recta de prullenbak in. Doorsturen naar de Politie werd volgens de commissaris niet meer op prijs gesteld, omdat dit soort ‘lichte aantijgingen’ alleen maar tijd en geld kosten om te onderzoeken, en te weinig opleverden. Na het zien van het éénvandaag onderzoek rond de situatie bij de Politie, kan ik het ze niet eens kwalijk nemen… Al lijkt het soms helaas wél, of ze bij justitie drukker bezig zijn met de rechtzaak, dan met de bedreigingen tegen mij. Af en toe bewaar ik stiekem een kopietje van zo’n dreigbrief. Dan omcirkel ik alle spelfouten en leg ik ‘m vervolgens in het postvakje van Alexander en Job. Of ze alsjeblieft hun stemmers bij de inburgeringscursus al willen leren dat je het woordje ‘dood’ met een ‘d’ schrijft in plaats van met een ‘t’. Lachen!

12:30

Samen met Mark en Maxime een half uur in een deuk gelegen om de oppositieplannen van de PvdA. Oh jee, er was weer eens wat gelekt en de andere linkse partijen waren not-amused, haha. Zolang die communisten en socialisten elkaar op deze manier bezig blijven houden, kunnen wij mooi verder bouwen aan Wilders-1.
Wilders-1, Wil-ders-één… Hoe vaker ik het zeg, des te mooier dat het klinkt.

17:15

De onderhandelingen verlopen verbazingwekkend goed. Voor het eerst zal er een minister van veiligheid komen, en er komen meer Politie agenten. Het onderzoek en de reportage van éénvandaag kon wat dat betreft niet beter getimed worden. Dikke duim voor mijn geliefde publieke omroep Er is bij ons veel vertrouwen in een goede afloop van de onderhandelingen. Ik snap ook niet waarom er zoveel twijfel is onder burgers en media. Het is per slot van rekening de enige werkbare coalitie, de oppositie ligt vooral met elkaar overhoop, de VVD heeft als grootste partij de leiding in de onderhandelingen, Maxime vertegenwoordigt een rechts CDA en ikzelf ben nota bene opgegroeid bij de VVD. Knappe jongen die ons tegenhoudt.

20:45

Opgegroeid bij de VVD… Hmm, misschien ben ik ergens nog wel steeds een beetje VVD’er, bedenk ik me net. En misschien was het ook wel beter geweest om gewoon VVD’er te blijven. Wat heeft me die extreme standpunten nou werkelijk allemaal gebracht? M’n huis is als een kazerne, dat kogelvrije vest jeukt als de ziekte en ik ben de enige politicus die uit veiligheidsoverwegingen een hoedje op moet tijdens prinsjesdag. Ik geef mijn vrijheid op, om die van anderen te verdedigen. Althans, zo zie ik het. Maar wat is mijn alternatief? Zonder extreme standpunten, is de PVV niet meer dan een slap aftreksel van de VVD. Een soort tweede D’66, maar dan zonder snobistisch elitaire achterban. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn.

23:30

Ik ben veroordeeld tot het blijven shockeren van de menigte om mijn populariteit te behouden. Die weg ben ik jaren geleden met volle overtuiging ingeslagen. Een weg die aanvankelijk alle potentie had om een populaire 4-baans snelweg richting het torentje te worden, maar steeds meer op een nauwe eenrichtingsweg begint te lijken. Om te voorkomen dat ik word ingehaald door mijn eigen populistische fractieleden, blijf ik mijn voet maar vol op het gaspedaal houden, en met alle volgers die zich afgelopen jaren achter me hebben geschaard, wordt het me onmogelijk gemaakt om mezelf te bezinnen en even een stukje achteruit te rijden.
In de binnenspiegel zie ik de gezichten van wildvreemden en gelukszoekers die bij andere partijen niet aan de bak kwamen en nu een graantje mee willen pikken van het succes van de PVV. In de buitenspiegels zie ik een toeterende menigte, die mij liever in de rol van luis in de pels ziet, dan een constructief participant van een regering.
Ach , ik blijf mijn eigen plan trekken, en ga gewoon door. Ik moet ook wel, als politicus kun je er nou eenmaal niet zo maar een jaartje tussenuit om met behoud van wachtgeld de wereld rond te fietsen.
Welterusten, tot morgen.

[Kemal]

wederom een leuk stukje!