Ik neem aan dat velen van jullie deze oneliner wel kennen. Noem het kortzichtigheid, of een begrijpelijke reactie van iemand die niet zo bekend is met de sport, maar het blijft ergernis oproepen bij iedereen die vechtsport beoefent (in ieder geval bij mij).
Nou kan ik het echter wel op prijs stellen als iemand het mij in het gezicht zegt, en me erna ook de mogelijkheid geeft mijn kant van het verhaal te geven. Vind discussies zowiezo altijd wel interessant, en dit onderwerp staat altijd garant voor een interessante discussie. Nu weet ik dat op dit forum, deze discussie snel over is, maar ik voelde gewoon de nood het te posten. Wil mijn visie kwijt, en wat mede-liefhebbers van mijn standpunt vinden, en allicht die van hunzelf ook kwijt willen.
Nu begin ik met te zeggen dat ik het standpunt "Snap niet dat je 't leuk vind, iemand anders z'n gezicht kapotslaan 'als hobby'" op zich wel kan snappen. Ik snap dat als je een MMA wedstrijd ziet dat het er op het eerste ogenblik nou niet bepaald vriendelijk en sportief uitziet. Twee gasten op elkaar aan het losgaan. Als je niet zo met vechtsport bezig bent, is dit wat je ziet.
Nou vergeten deze mensen echter alles wat achter deze sport zit. Als ik naar een MMA wedstrijd kijk, zie ik twee personen die enorm veel respect verdienen (ongeacht welk niveau er gevochten wordt). Twee personen die allebei tot hun volle 100% hebben staan trainen om het recht te verdienen daar fit te staan. Ik zie dus doorzettingsvermogen.
Ik zie twee vechters, die koste wat kost, zichzelf willen bewijzen. Echter niet via allerlei wegen, gewoon simpelweg door een directe confrontatie in een gelijk gevecht. Ik zie dus wilskracht en lef.
Ik zie twee vechters, die volledig respect voor elkaar hebben en voor wat ze bereikt hebben, of ik zie twee vechters die elkaar het gort in willen slaan. Voor de laatste geldt: HOEWEL ze elkaar niet uit kunnen staan, zullen ze de confrontatie pas IN DE RING aangaan, en zodra ze erbuiten stappen blijft het verbaal. Ik zie dus hoe dan ook, respect.
Tijdens het gevecht, zie ik niet alleen twee vechters losbeuken op elkaar. Ik zie de gratie van bewegingen die úren in de sportschool gekost hebben. Ik zie dus liefde voor de sport.
En jazeker zie ik het spektakel ook. Je moet immers wel een beetje dat vechtersinstinct in je hebben om ervan te houden. Ik zie dus simpelweg een dierlijk instinct. En waarom zouden we die wegdrukken? Het is immers de basis van onze mensheid.
Nou had ik toevallig gisternacht nog zo'n discussie met iemand, en die bracht het argument naarboven 'dat het niet meer pastte in de beschaafde civilisatie van vandaag'. Dit bracht mij tot een hele andere gedachtegang, waarin ik me hardop afvroeg 'wat is beschaving?'.
Is beschaving een bepaalde moraliteit hooghouden die eigenlijk neerkomt op je neus hooghouden en je beter voelen dan iets, terwijl we nooit zullen veranderen?
Ik zie echte beschaving, als een samenleving die alle vormen van uiting van ware sportiviteit (en dit bevat alles van doorzettingsvermogen, wilskracht, respect etc.) accepteert. En pas zegt dat ze een sport niet begrijpt, als ze 'm volledig begrijpt.
Als wij het imago van MMA willen verbeteren, moet begonnen worden bij de 'foundation'. De gedachtegang áchter het 'gezichten kapotslaan als hobby'.
Einde van mijn brainfart.
Bookmarks