Verslag Glory World Series: Charleroi, 19 maart 2011

[Baske]

De dag begon mooi. De zon scheen en er was weinig verkeer op de weg. Heerlijk, bedacht ik me nog toen ik de oprit nam vlakbij Breda om m’n reis naar Charleroi te beginnen. Op de heenweg kon ik af en toe al enkele vechtsportliefhebbers zien. De enkele vroege vogel die de drukte wilde vermijden kon je er al snel tussenuit pikken. Een enkeling die zijn bokshandschoenen achterin de auto had gelegd om te pronken met zijn sport, of de ongeveer twintig hoofden tellende stoet van Hell’s Angels die de verkeerde afslag genomen hadden en massaal op het kruispunt moesten omdraaien – ik had dezelfde fout gemaakt, uiteraard de schuld van de TomTom. Al deze mensen konden geen enkele andere kant uitgaan dan naar de Spiroudôme te Charleroi.

Overigens was er in Wallonië, de provincie waarin het pittoreske Charleroi zich bevind, weinig zon te bekennen. De grauwe lucht benadrukte net dat beetje extra waar Charleroi bij mij persoonlijk bekend om staat. Ongekende lelijkheid. Ja, het woord ‘pittoresk’ in de eerder gebruikte zin was met een snijdende sarcastische ondertoon bedoeld.

Na wat moeilijkheden met de TomTom om het juiste adres te vinden waar alle vechters en crew hun nacht hadden doorgebracht had ik het hotel eindelijk gevonden, Hotel Best Western Aero. Bas Uterwijk, de beroemde Mixfight fotograaf, stond me buiten al op te wachten. We besloten het hotel binnen te gaan om nog even wat te ontbijten voordat we onze lange dag op het Glory-gala zouden beginnen.

In de ontbijtruimte zaten Saki en Holzken samen met, naar eigen aanname, de schoonouders van Nieky. Ik koos al snel de pasta want de rest van het voedsel wat uitgelegd was bij het buffet zag er niet bepaald appetijtelijk uit. Even later kwam ook Wendell Roche binnenlopen om zich ook even tegoed te doen aan het buffet. Toen de vraag door Bas gesteld werd of hij er klaar voor was kwam hij al snel met het antwoord dat ‘hij klaar geboren is’. Desalniettemin was de sfeer in de desbetreffende ruimte erg relaxt en aangenaam.

Tijdens het ontbijt praatten Bas en ik een beetje bij over de dag die Bas er al op had zitten. Hij was namelijk ook aanwezig bij de opbouw, en ook niet geheel vervelend, het diner met alle vechters en crew van United Glory bij de all-you-can-eat Wok in Charleroi.

Na het ontbijt besloten we toch maar eens de Spiroudôme op te zoeken. Fun fact trouwens, Spiroux (in Nederland bekend als Robbendoes) is een bekende cartoon die, volgens onze eigen Bas Uterwijk ‘bekend is bij iedereen van 30+’. De arena is dus vernoemd naar dit figuur, en in Charleroi bevind zich tot overmaat van ramp nog een enorm standbeeld van het huisdier van Spiroux, genaamd Marsupilami, omhuld door het water van een spuwende fontein in het midden van een drukke rotonde. Om er een foto van te maken hebben we heel wat verkeer moeten omzeilen wat de nodige komische taferelen met zich meebracht. Cyril Garcia en ik stonden nog ons nog klaar te maken om over te steken toen we Bas ineens ‘IT’S NAISSS!!!’ hoorden roepen waarna we hem de drie banen tellende weg al sprintend overstak. Die kreet was me overigens al meer dan bekend… De twee mannen, Bas en Cyril, hadden me in de auto al ontelbare keren bestookt met de bekende kreet van de Borat film, en tijdens het hele evenement is daar niet mee opgehouden…



Aangekomen bij de Spiroudôme, na eerst enkele politiebarricades te hebben moeten trotseren – want ook zij konden dit geweldige evenement niet missen natuurlijk – werd al snel duidelijk dat bij er nog genoeg werk te doen was voor de organisatoren. Bert van der Reyd was niet aan te spreken zo druk had hij het, en Martijn de Jong was weer eens onafscheidelijk van z’n Blackberry.

Binnen was het overigens niet minder broeierig. Inmiddels was ook Bas Rutten gearriveerd en ook hij kon direct aan de bak. Aangezien hij een deel van de avond zou presenteren had hij natuurlijk wat informatie nodig van de vechters. Dit bleek af en toe wat moeilijker dan gedacht, omdat enkele vechters gewoon simpelweg heel moeilijk waren te vinden op internet. Met wat hulp en behoorlijk wat gevloek slaagden we er echter toch in om de namen en de records te achterhalen.



Na wat rondlopen, bijpraten en voorbereiden begon de avond. Een heerlijk plekje bijna pal voor de ring verzekerde me van het feit dat ik geen enkele stoot zou missen. Nu zal ik in dit verslag van overigens geen, of weinig wedstrijden verslag geven. Hier heb ik expres voor gekozen om zo een beter sfeerverslag te kunnen geven. De standaard wedstrijd verslagen liggen mij niet zo, en dan komt er nog eens bij dat alle wedstrijden opgenomen zijn en daardoor een wedstrijdverslag ‘null-and-void’ was.

De pre-fights waren overigens al erg interessant om te bekijken. Het verschil in tijdsduur van de verschillende gevechten was trouwens erg groot. Logischerwijs duurden de MMA partijen een stuk minder lang dan de kickboks partijen. Het enige waar ik me echter enigszins over verbaasde, was het feit dat geen enkele MMA partij de tweede ronde heeft gezien. Ergens diep in me vond ik dit toch wel een beetje jammer, want als iets naar de tweede ronde gaat betekent dit toch vaak dat het niveau van beide vechters vrij gelijk is.

Om dit verslag geen ongekende grootte te geven heb ik een top 4 van mijn favoriete partijen bedacht. Overigens zal ik ook nog wat opmerkingen geven over enkele andere dingen, die me net zoveel bezig hebben gehouden…

[Baske]

#4) Kickboks partij: Robin van Roosmalen VS David Kyria

Drie ronden lang genoten van technische hoogstand en een prachtig K-1 gevecht. Beide heren deden eer aan de K-1 regels en er vond nauwelijks een clinch plaats. De scheidsrechter leek er bijna voor spek en bonen bij te staan want de partij ging erg mooi heen en weer. Ik heb er niet zo gek veel meer over te zeggen, maar het feit dat hij in mijn top 4 staat terwijl er 14 gevechten in het hoofdprogramma stonden zegt wel wat, mag ik hopen.

#3) Shooto partij: Roan Carneiro VS Tommy Depret

Het publiek kwam los. Tommy Depret had een enorme fanbase bij zich die hem ook hard steunden. Toen het gevecht los barstte en Roan en Tommy elkaar tegen kwamen in de slagenwisseling kwam alles en iedereen los. Roan Carneiro, een Braziliaanse MMA’er, probeerde al snel, naar mijn vermoeden, het gevecht naar de grond te verplaatsen. Negen van de tien keer staat ‘Braziliaan’ immers gelijk aan ‘BJJ-specialist’.

Na een eerste mislukte takedown, kwamen ze in de clinch na een tweede, enigszins afgeweerde takedown. Roan gebruikte deze situatie echter goed om daar te komen waar hij wilde komen. Hij greep het rechterbeen van Tommy en vervolgde zijn takedown door Tommy uit balans te brengen en in de half-guard te komen. Tommy was echter duidelijk voorbereid, want razendsnel werd aanstalten gemaakt voor de armbar, die er vervolgens ook mooi ingezet werd. Roan deed zijn best om vol te houden maar moest snel toegeven. Duidelijk verontwaardigd bleef hij op zijn knieën zitten met gebogen hoofd terwijl Tommy geëerd werd met staande ovaties en denderend gejoel van zijn fans. Een erg mooi gevecht vanwege de manier waarop duidelijk was dat Tommy zich voorbereid had op de tactiek van Roan. Het gevecht eindigde in de eerste ronde op 2:36 via armbar.



#2) John Alessio VS Siyar Bahadurzada

Nog zo’n daverende partij. Beide heren zijn niet bepaald groentjes in de sport, en dit beloofde veel goeds. Al geruime tijd ben ik enorm aangetrokken tot de vechtstijl van Siyar, en hoewel ik niet zo bekend was met John Alessio, zijn record loog er niet om. 31-14 is toch behoorlijk indrukwekkend, en het zou dus geen makkelijke partij worden voor Siyar.

Het tegendeel bleek waar. Toen de bel afging om het begin van de partij aan te duiden naderden beide vechters elkaar, en na een paar seconden van aftasten begon Siyar met zijn afstraffing. Een regen van stoten deed John door zijn knieën zakken, die vervolgens overeind probeerde te komen en direct een takedown probeerde in te zetten. Het gezicht van John tijdens deze actie sprak boekdelen. Hij had het zwaar. Al in de eerste minuut van het gevecht.

Siyar slaagde erin de takedown af te weren en zijn aanval meedogenloos door te zetten. Alessio zakte voor een tweede keer door, maar ditmaal, duidelijk aangeslagen, reageerde hij een stuk minder dan de eerste keer. Siyar dook naar beneden om met zijn linkerhand de door zijn knieën gezakte John de laatste stoten te geven voordat de scheidsrechter ertussen kwam om er op 1 minuut 55 een einde aan te maken via TKO door stoten.

Wat direct na zijn winst afspeelde was misschien nog wel mooier dan de wedstrijd zelf. Siyar liet al z’n energie gaan door uit volle borst en alle pezen in zijn lijf aangespannen te schreeuwen. Toen hij vervolgens de microfoon aangereikt kreeg werd het pas echt duidelijk wat deze partij voor Siyar betekende. Veel heb ik er niet van verstaan, want Siyar was erg ontdaan en erg emotioneel. Logisch, want hij droeg de partij op zijn overleden oudere broer. Na deze emotionele ontlading sloeg Martijn de Jong hem in een omhelzing en kon Siyar zich voor een momentje volledig laten gaan.
In sterk contrast met zo’n heftige emotionele ontlading, stond de aanwezigheid van de groep danseressen die United Glory opgetrommeld had. Alleen al eraan terug denkend heb ik zoveel zonden in m’n gedachten gepleegd dat genoeg zou zijn voor een stevige trap in de ‘soft spot’ van mijn lieftallige vriendin. Bas heeft hier perfecte foto’s van genomen, en dat wat niet op foto staat staat gegrift in m’n geheugen. Hier hoop ik meer van te zien in de toekomst…



Mijn favoriete partij van die avond was ook meteen de laatste partij van de avond.

#1) Wendell Roche VS Gökhan Saki

Tering jantje, wat een volk heeft die Saki op de been gebracht. Wendell Roche werd als eerste aangekondigd, en als je het mij vraagt, kreeg hij te weinig waardering. Een vechter van zijn kaliber hoort geen boe-geroep te ontvangen, ook al is hij niet de favoriet van het gevecht. Saki, daarentegen, kreeg de waardering van de hele arena in overvloed over zich heen. Een op z’n minst interessante opkomst jutte het publiek alleen maar meer op, en het VIP gedeelte was inmiddels ondergelopen met GoldenGlory vechters en crew.

De vechters groetten elkaar vriendelijk en ze begonnen te knallen, zoals beide vechters dat zo goed kunnen. Ik zag Bert van der Reyd enigszins in de achtergrond als een gek tekeergaan in z’n eentje, en besloot me aan zijn kant te wagen. Al snel stook Bert me aan en stonden we met z’n tweeën in volle borst te gillen. Een mooi moment tijdens het gevecht vond plaats in de clinch. Wendell en Gökhan knalden na een heftige strijd een moment in de clinch en op dat moment zag Gökhan door de hele menigte heen Bert staan. Een snel knipoogje werd zijn kant uit gespeeld en hij vervolgde door een knie naar het middenrif van Wendell en ontsnapte op die manier de clinch. Het gevecht zelf zal zonder twijfel te zien zijn, en daar zal ik me dus ook verder niet meer over in laten. Laat het genoeg zijn met zeggen dat het een prachtige partij was, zoals we simpelweg gewend zijn van beide vechters.
Na drie zenuwslopende rondes werd de hand in de hoek van Golden Glory geheven. Een unaniem besluit van de jury gaf de winst aan Gökhan Saki. Ik persoonlijk had het nog gerust naar een vierde ronde zien gaan, maar ook in dit besluit kon ik me wel enigszins vinden.

Als men zich nu afvraagt waar het gevecht van Nieky Holzken in mijn top staat, moet ik helaas zeggen dat deze wedstrijd niet in mijn top staat. Ik twijfel absoluut niet aan het kaliber van Holzken, het is simpelweg een geweldige vechter. Maar om nou een vechter met een record van 69-9-0 tegenover een A-klasser van 0-0-0 te zetten vond ik een beetje doorgestoken kaart. Nieky gaf Wendy Annonay dan ook geen enkele kans en de KO volgde razendsnel in dit gevecht.

Na het gevecht van Saki volgde een enorm feest in de ring, waarbij Saki op de schouders genomen werd door de menigte die zich inmiddels in de ring bevond. Wat overigens nog even opgemerkt mag worden is het niveau van sportiviteit die Gökhan en Wendell naar elkaar toe toonden. Een mooi contrast van glimlachjes naar elkaar en vervolgens loeihard op elkaar losgaan was geen uitgezonderd incident tijdens deze partij. Wendell gunde de winst overduidelijk aan Saki, hoewel hij net zo overduidelijk baalde dat het niet zijn hand was die opgeheven werd. Het publiek had overigens geen moeite met het besluit van jury, zoals Bas z’n foto’s ongetwijfeld zullen aanwijzen.

Hierna volgde simpelweg een geweldige feestelijke sfeer die de rest van die avond niet meer opgehouden is. Hier heb ik dus uiteraard weinig over te vertellen omdat ik zelf ook besloten had maar deel te nemen hierin… Ik kijk enorm uit naar de finale in Moskou, waar Gökhan Saki het op zal nemen tegen Brice Guidon, en waar Tommy Depret zal gaan knallen tegen Siyar Bahadurzada…

Bedankt Glory! Voor het top gala!!!



IT'S NAISS!



De volledige fotoreportage kan hier gevonden worden.

[Hendy]

Echt een geweldig geschreven verslag Bas! Thanks!

[marokkaan]

Hartelijk bedankt voor je verslag.
Leest lekker weg.

Vwb Nicky Holzken ben ik het helemaal met jou eens!

[Garcia]

Leuk om te lezen kerel

[Devillrider]

Mooi verslag gozer.. ;-)

[respect]

leest idd goed, thanks.

[Pieter007]

mooi verslag wat betreft de partij saki tegen roche, roche kreeg idd te weinig credit van de menigte die boe riep, roche heeft zich goed staande weten te houden dus respect verdient hij zeker!

[respect]

omdat hij heeft gezegd dat hij kontje achter uit zou zetten over saki, denk ik.

[joury1986]

Leest idd lekker weg!

[Mickey]

Bedankt voor het verslag man! Leest erg prettig!

[Kemal]

Heerlijk verslag Baske, thanks!!

[Garcia]

Mijn verslag kunnen jullie 1 april horen op HDnet, dan wordt het gala namelijk uitgezonden.

[Baske]

Waar ik zeker erg nieuwsgierig naar ben Garcia! Thanks iedereen Was een geweldige avond!

[Jeru]

Top Bas! Thanks.

[Richelieu]

Top geschreven Bas!

[marcelt]

Leuk verslag. We hebben wat gemist . Blijkt.

[el bastardo]

Leuk verslag Bas! Limbo's FTW!

[Ronald]

Dus je hebt Marsupilami's in het wild gezien? Mooi verslag Bas