Wat ik ervan begrijp is dat de trainers en het management inderdaad vinden dat ze recht hebben op hetzelfde percentage. In alle eerlijkheid denk ik dat ze vanuit juridisch oogpunt op zich sterk staan. Sterker nog, ik vind het zelfs erg redelijk. Ik zal je ook vertellen waarom. Als je 11 jaar met iemand samenwerkt dan houdt dit in dat je samen naar een doel toe werkt. Het is alsof je de Mount Everest met een team beklimt en zodra je de top bereikt je team vriendelijk bedankt, maar zegt dat het hier toch echt ophoudt. Vervolgens ga je in je eentje dat allerlaatste stuk, pakt de hoofdprijs en strijkt in je eentje met de eer
Dat is niet redelijk, want zonder het team zou je waarschijnlijk nooit zover zijn gekomen.
Bovendien is het zo dat het Amerikaanse recht een stuk harder is dan het Nederlandse recht, waar ‘redelijkheid en billijkheid’ mogelijk een rol kunnen spelen. In Amerika, zo heb ik mij laten vertellen, gelden die softe principes niet. Daar wordt gewoon gekeken naar het contract en wat er precies is afgesproken. Staat er in het contract dat je een bepaald percentage moet afstaan, dan moet je dat afstaan.
Er is een contract met de UFC/Zuffa afgesloten op het moment dat de percentages golden uit het contract. Als je het met deze percentages niet eens bent dan zou je naar mijn mening het management deze contractonderhandelingen niet moeten laten voeren. Ik zou menen dat je, nu de deal is beklonken, niet weer moet gaan tornen aan de percentages met als reden dat je nu toch wel erg veel geld zou moeten afstaan. Beetje mosterd na de maaltijd.
Bookmarks