En het is PRECIES zo gegaan:
Oorlog was net voorbij, en ik was een dun kereltje. Mijn vader zei "Vrouw, onze zoon is te dun ..ik ga koeien regelen en wat kippen zodat hij elke ochtend melk, kaas en eieren kan eten en drinken om aan te komen!"
Dit gebeurde ook, maar die vaginale kippen lieten kuikens achter..
Op een mooie zonnige dag liepen die schattige kuikens door ons tuin. Ik wilde opeens gaan zitten op het gras maar toen hoorde ik "Boooom, krak, pieuw!" ..ik keek naar beneden en ik zat op een klein schattige kuikentje.
Mijn hart was gebroken, maar er zat nog leven in dat ding. 2 dagen lang vocht hij voor zijn leven ..en de 3e dag vroeg ik: "En?" ..ik hoorde alleen "hij is dood". Sindsdien heb ik mijzelf beloofd om nooit meer een kuiken te vermoorden. Ik kijk ook anders naar kippen nu ..soms kijken ze terug en dan denk ik echt "Zouden ze het weten?"
Bookmarks