Zelf vind ik het heel mooi om te zien als een vechter gebruik maakt van de ouderwetse lowkick combinaties, maar tegenwoordig zie ik steeds meer Nederlandse vechters die hier minder gebruik van maken. Ik heb het over de ouderwetste lowkick combinaties (serie zetten en eindigen met een lowkick, of je tegenstander counteren met een harde lowkick). Er zijn zeker nog wel een aantal Nederlandse vechters van deze tijd die dit wel toepassen, ik denk zo snel even aan Jason Wilnis, Mohammed Jaraya, Tayfun Ozcan en zo zijn er nog wel een aantal.
Ik vraag mij af waarom deze techniek in Nederland minder wordt toegepast:
1. Is dit door de nieuwe manier van trainen, met veel meer padstraining? Ik heb het idee dat er tegenwoordig veel meer padstraining plaatsvindt dan vroeger. Ik zie veel padswerk met de focus op snelheid/hardheid en met weinig focus op de techniek van de lowkick.
2. Is dit een bewuste keuze, omdat het aantal ronden van 5 naar 3 is gegaan? Alsnog vind ik dit persoonlijk geen goede reden om minder lowkicks te geven.
3.Is dit omdat tegenstanders (en in het buitenland) zich steeds beter verdedigen tegen deze techniek? Ik hoorde Lucien Carbin jaren geleden een keer iets zeggen van: "Met de jab lowkick verras je mij niet meer, ik anticipeer daarop".
4. Is het een vergeten techniek en leggen trainers nu de focus (misschien onbewust) op andere technieken?
Ik hoop persoonlijk om in de toekomst meer lowkicks te zien van onze Nederlandse strijders!
Motivatie video
Bookmarks