Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik ben de jank-verhalen rond Amsterdammer Machiel Kuijt, die in Thailand is veroordeeld voor drugshandel, behoorlijk zat. Ik verbaas me er ook over hoezeer de Nederlandse bevolking, maar zeker ook de media in staat zijn om met twee maten te meten. Als er in Nederland een drugshandelaar wordt opgepakt, moppert men over de lage straffen, ergert men zich aan advocaten die om mededogen pleiten en worden de gevangenissen smalend hotels genoemd. Maar als toevallig een Nederlander in het buitenland voor drugshandel wordt opgepakt en na een veroordeling tot levenslange celstraf in een strenge gevangenis wordt gestopt, zijn de rapen gaar. Dan wordt de ambassadeur direct op het matje geroepen, draaft onze minister van Buitenlandse Zaken persoonlijk op en wordt zelfs Koningin Beatrix tijdens staatsbezoeken ingezet als pleitbezorger van nieuwe verdragen en gratiemogelijkheden die de veroordeelde zo snel mogelijk weer op Schiphol moet brengen. De rechtspraak in zo'n land wordt vervolgens afgeschilderd als een goedkope poppenkastvoorstelling en er worden hulpcomités's opgericht met kamerleden, bekende Nederlanders en europarlementariërs als leden van aanbeveling.
Afgelopen week was het ook weer raak. Ondanks de persoonlijke bemoeienis van Koningin Beatrix is Machiel Kuijt nog steeds niet thuis en is ook zijn cassatieverzoek tegen de opgelegde straf niet behandeld. De Thaise regering doet bovendien kalm aan met het ondertekenen van het nieuwe verdrag dat uitwisseling van gedetineerden mogelijk maakt en die vertraging baart kennelijk iedereen zorgen. Minister van Buitenlandse Zaken Bot - geen moeite is teveel - kondigde daarop aan dat volgende week zelf wel even naar Thailand wil vliegen om het verdrag daar te ondertekenen. In de tussentijd werd de moeder van Machiel met zijn twee jonge kinderen door de directie van het Twentse hotel Bad Boekelo feestelijk onthaald om even op adem te komen van deze 'schrijnende situatie'. In veel publicaties wordt uitgemolken dat Machiel zijn dochtertjes lang niet heeft gezien en dat ze nu weer een 'verjaardag zonder papa' moeten vieren. Ja, zo ken ik nog een paar duizend gedetineerden in Nederland, wier vrouw en kinderen trouwens nooit worden uitgenodigd om in een hotelweekendje op krachten te komen.
Het is tijd om eens een paar dingen helder neer te zetten. Thailand is buitengewoon streng op drugs en verkondigt dat luid en duidelijk als je het land binnenkomt. De rechtspraak is daar niet half zo achterlijk als veel aanhangers van Kuijt willen doen voorkomen, maar wel consequent. Hoewel de meeste mensen de exacte feiten niet kennen, neemt men toch klakkeloos aan dat Kuijt slachtoffer is van een gerechtelijke dwaling. Welnu, in Nederlandse gevangenissen zitten honderden drugsgerelateerde gedetineerden tegen wie net zoveel bewijs is of misschien zelfs wel minder. Die mogen overigens niet aan de lopende band - zoals Machiel - pers ontvangen en interviews geven om zich over de rechtsgang te beklagen, maar dat terzijde. Wie in Nederland als ontkennende verdachte in zijn wanhoop een kamerlid aanschrijft om hulp, krijgt een standaardbriefje terug dat 'onze rechtspraak onafhankelijk is' en de politiek zich dus 'afzijdig dient te houden'. Veel sterkte verder!
Linda, de vriendin van Machiel en moeder van zijn kinderen, had bij haar arrestatie een halve kilo heroïne in haar bezit. Kuijt zelf had niets bij zich, benadrukken zijn voorvechters, maar in Nederland zijn ook legio - ontkennende - drugshandelaren tot hoge straffen veroordeeld zonder dat ze op heterdaad werden betrapt met hun vingers in de cocaïnepoeder. Daar hoor ik de Koningin nooit over. En dan nog wat. Hoewel Kuijt vooral wordt geportretteerd als een pechvogel die niet zonder zijn dochtertjes kan, staat hij in de Amsterdamse onderwereld niet bekend als een lekkertje.Daar heeft u tot vandaag nooit één letter over gelezen of gehoord, want dÃ*t komt de Machiel-Moet-Vrij-Beweging natuurlijk niet van pas. Maar Kuijt is een 'oude bekende' van de politie. Vanaf 1984 is hij regelmatig met justitie in aanraking geweest voor oplichting, (zware)geweldpleging, de wet wapens en munitie en ook wegens drugsdelikten en een keer wegens deelneming aan een criminele organisatie. Nu haast ik mij om te zeggen dat dit verleden geen bewijs is voor zijn schuld in Thailand, maar het maant wel om ook weer niet klakkeloos te geloven dat Machiel slechts een argeloze toerist was, die 'zomaar' is opgepakt en door een stelletje seniele Thaise rechters is veroordeeld. In de Amsterdamse onderwereld lacht men zich het 'leplazerus' over de kwestie, schreef een oude 'kennis' van Kuijt mij een poosje geleden: Hoe krijgt Machiel het voor elkaar dat er geen kritische vraag wordt gesteld, zijn moeder in elke talkshow zit en zelfs de Koningin voor hem op de barricaden gaat?
Bookmarks