Zag het staan bij de buren op FT, weet niet of iedereen daar kijkt dus bij deze:


Ons excuus dat we het Londense avontuur gister na het UFC gebeuren ff niet afgemaakt hebben, maar om heel eerlijk te zijn stond ons hoofd er niet naar.
Maar goed de bol draait door en we wilde het avontuur toch nog even met jullie delen.

De dag van het evenement hebben, Irma en Nick (de broer van Stefan) het grootste leger museum bezocht ter wereld het Imperial war museum.
Iets wat ik niet wilde overslaan nu ik toch in Londen was.
Hebben we toch weer ff meegepikt.
Om 15.00 uur werden we van het hotel stipt opgehaald om naar de O2 arena te gaan.
Wat een hal en wat een enorm gebeuren.
De aandacht die deze organisatie besteed aan reclame en voorwerk om een evenement te promoten heb ik echt nog nooit gezien.
In het stadion aangekomen moest Stefan direct naar de doping controle wat ook na de wedstrijd weer herhaald werd.
De arena hebben we toen even bekeken en op naar de kleedkamer. Die deelden we met BJ Penn en zijn vechter, Nate Marquart (die ik trouwens de beste wedstrijd van de avond vond vechten) en ook een ontzettende respectvolle gozer is, Josh Koscheck met een ontzettend goed gevoel voor humor en verder met nog een paar bekende UFC vechters. Grappig om daar met je poffertjesporum tussen te zitten.

Het warm draaien liep al niet lekker met Stefan en we moesten hem daar echt doorheen trekken.
Richting de kooi zagen we de Stefan Struve spirit weer, maar in de kooi aangekomen was het of het ventiel eruit getrokken werd bij Steef.
Zijn tegenstander had zin in "moord en doodslag" , een instelling die we bij Stefan misten. De bel ging en, zoals de meeste misschien wel gezien hebben op internet, Stefan deed tot onze grote verbazing en ergernis gewoon helemaal niets en liet zich heel simpel in elkaar slaan.
Oh wat was dit erg, we konden wel door de grond zakken.
Hij moest nu vlammen, de vonken hadden eraf moeten springen en dan komt het er niet uit.
Ik ken dat, ik heb in het verleden ook wel eens zoiets gehad op het moment dat ik moest vlammen op een Pride evenement in Japan.
Achteraf kan je jezelf wel voor je kop slaan, maar goed daar heb je niets aan en schiet je ook geen donder mee op want de ramp heeft zich al voltrokken.
In de kleedkamer aangekomen hebben we met z'n allen (en dit is geen gelul) een traantje moeten wegpinken.
Wat was dit erg, Stefan kon wel door de grond zakken en kon ook niet duidelijk verklaren waarom dit hem nu juist op dit moment moest gebeuren.
Naast de bittere pil van dat hij verloren had en in de wedstrijd weinig tot niets heeft laten zien, had hij ook de enkelband van zijn rechter enkel nog gescheurd wat voor hem de hele wedstrijd nog veel vreselijker maakte dan hij al was omdat je dan ook nog slecht lopend/strompelend de hal moet verlaten.
Jullie zullen wel denken, "ja lul het maar goed", maar Stefan heeft in het verleden veel sterkere tegenstanders gehad dan deze Braziliaan, kut, kut en nog eens kut.
Ja en hoe hangt de UFC vlag er nu bij.
Het is zo dat elke vechter bij de UFC een contract krijgt waarvan je de eerste twee wedstrijden moet winnen. Doe je dat niet lig je d'r uit.
Verlies je de eerste krijg je een herkansing, maar dan moet je wel iets hebben laten zien in je eerste wedstrijd wat nu niet echt gebeurt is.
Nu kan het ook nog zo worden voor Stefan dat ze het contract even in een la leggen. Dit betekend dat Stefan twee wedstrijden kan vechten buiten de UFC om bij andere organisaties die hij MOET winnen waarna zijn contract weer hervat wordt.
Over twee weken zit ik rond de spreekwoordelijk tafel met iemand die over de matchmaking van de UFC gaat en dan horen we wat de UFC exact gaat doen met Stefan's contract.
Ik zal jullie hiervan op de hoogte houden.
Ik schrijf dit stukje met de pijn in mijn hart.
Na vijf weken van elke dag afzien, trainen, meeleven en mee lijden heb ik Stefan de afgelopen periode bijna nog meer gezien dan mijn eigen vrouw en dan komt het er op zo'n evenement niet uit.
Enorm jammer, pech, maar Stefan blijft onze vriend waar we heel trots op zijn en waar we honderd procent voor zullen blijven gaan in de toekomst.
Want naast dat het een op en top sportman is, is hij ook een fijn mens.
Stefan is afgelopen woensdag 21 geworden en heeft nog een enorme toekomst voor zich. Mensen, dit hoort jammer genoeg bij de sport "en alleen als je wint heb je vrienden", maar alle vechters uit ons team die er keihard voor gaan en dan een keer op hun reet gaan blijven ook onze vrienden.
Aanstaand weekend staat er voor ons weer een belangrijke wedstrijd in de agenda.
Titiana van Polanen Petel zal voor een WFCA titel moeten vechten in Genk België en ook die heeft er kei, keihard voor getraind.
We gaan gewoon door en richten onze aandacht nu volledig op de partij van Titiana in België.

Respect,

Bob, Irma en Stefan Struve