Mixfight reporters
06-05-2005, 15:38
Mixfight on tour: The International Muay Thai School (Thailand - Bangkok).
Door: Ronald
Vorig jaar juni ontstond het idee al om met z’n drieën eens in Thailand te gaan trainen: m’n broertje Patrick, m’n vriend Rene en ik. De dag dat het idee ontstond stond eigenlijk ook gelijk al wel vast dat we daadwerkelijk zouden gaan. In december boekten we de vlucht voor 2 weken richting Bangkok. En tja… helaas… iets later raakte ik geblesseerd en van de ene blessure sukkelde ik de andere in. Eind maart, begin april moest ik zelfs helemaal stoppen met trainen. Het was even flink door de zure appel heen bijten maar het was niet anders. Uiteindelijk is het voor mij dus “kijken� geworden en niet “trainen� in Bangkok. Maar ook daar kun je verslag van doen :D .
Eenmaal aangekomen in Bangkok hadden we nog niet definitief voor een sportschool gekozen. Aangezien we toch eerst nog even moesten acclimatiseren hadden we de tijd om gewoon even rond te kijken. Nadat we al bij Sor Vorapin geweest waren zagen we bij het Lumpinee stadion foto’s van “The International Muay Thai School� (http://www.geocities.com/maimuangkorn/) (TIMTS). We kregen een kaartje mee met het adres van de gym. Somkid was er de hoofdtrainer dus daar moesten we maar even naar vragen. (Overigens werd bij het Lumpinee Fairtex ook erg aangeprezen.)
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/01.jpg
Voor wie de sportschool ook eens wilt bezoeken is het kaartje onontbeerlijk.
Gewapend met het visitekaartje gingen we vervolgens op zoek naar de sportschool. In een buitenwijk ergens in het noorden van Bangkok werden we door de taxichauffeur op een redelijk drukke weg een zijstraat ingestuurd. Dat was de weg die op het kaartje stond. Als we daar in zouden lopen zouden we vanzelf de sportschool vinden. De lange smalle zijstraat voldeed in ieder geval al precies aan de voorstelling die ik me er van gemaakt had: een eenvoudige woonwijk met wat kleine winkeltjes, behoorlijk wat mensen op straat en geen buitenlander te bekennen. Na 2 keer naar de sportschool gevraagd te hebben en een paar honderd meter lopen vonden we wat we zochten. Boven een wit hek met 2 gouden leeuwen stond een blauw bord met daarop in het Thais geschreven: “The International Muay Thai Schoolâ€?. We werden al snel opgemerkt door een vrouw die er aan kwam lopen en werden vriendelijk uitgenodigd binnen te komen. Achter het hek was een smal “straatjeâ€? waar 3 auto’s geparkeerd stonden (altijd handig als je je auto Ã*n de sportschool kwijt kunt :o ). De muur aan de linkerkant had veel weg van één grote fotogallery. Van voor tot achter alleen maar foto’s van alles wat met muay thai en de gym te maken had. Na nog iets verder doorlopen kwamen we in datgene waar het om te doen was. Er stonden twee ringen opgesteld en her en der hingen bokszakken en andere attributen. Een man of 25 waren er aan het trainen en om ons heen hoorden we alleen nog maar de typische geluiden van een sportschool: schuivende voeten, stoten, trappen, het uitstoten van lucht bij elke actie die gemaakt werd, geschreeuwde commando’s, het rammelen van de kettingen waar de stootzakken aan hingen en daar luid overheen steeds de bel die de tijd in de gaten hield. Ook hier voldeed eigenlijk alles precies weer aan het plaatje wat ik in m’n hoofd had.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/02.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/03.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/04.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/05.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/06.jpg
Als je daar als westerling binnen komt lopen heb je wel onmiddellijk het gevoel dat alle ogen op je zijn gericht. Gelijk kwamen er dan ook 2 of 3 man op ons afgelopen. Het welkom was erg hartelijk. We werden uitgenodigd te gaan zitten en kregen water aangeboden, wat we afsloegen omdat sterk afgeraden wordt in Thailand water te drinken dat niet uit een afgesloten fles komt. Als je daar nog een beetje zorgeloos wilt trainen moet je er dus wel voor zorgen dat je niet gelijk aan de diaree raakt. Het maakte de gastheer niet uit, want we kregen het water gewoon alsnog. Het gesprek kwam al snel op Somkid, de eigenaar van de sportschool. Een van de trainers maakte het gebaar van 2 op elkaar gesloten handen en legde er zijn hoofd op te rusten. “Ah, Somkid is sleeping?� vroegen we. “No no no� zei hij met een lachend maar onthand gezicht. Het bleek dat Somkid al 3 jaar dood was. Hehehe… lekkere actuele informatie hebben ze bij het Lumpinee stadion dan :lol: .
Na een paar minuten kwam de man er aan gelopen die naar mijn gevoel de hoofdtrainer was. Hij stelde zich voor als Pwi. Het was de enige die zich in het Engels nog aardig kon redden. Met de rest was het behoorlijk met handen en voeten praten. Uiteraard konden we er terecht om te komen trainen. De trainer vertelde dat Joeri Mes en Kaas er ook getraind hadden. Dat gaf wel gelijk het idee dat je ergens gaat trainen waar ze weten wat ze doen.
Afgesproken werd om maandag terug te komen voor de eerste training. We vertrokken zonder van het water gedronken te hebben, wat het gevoel gaf dat we misschien ondankbaar of onbeschoft bezig waren. Nog net op het laatst zag ik dat een van de jongens de glazen pakte en het water over z’n hoofd goot om af te koelen. Toch maar goed dat we er niet van gedronken hadden…
<hr>
De training.
De training verschilt in zo’n beetje alles van wat we hier in Nederland gewend zijn (althans, ik dan). Natuurlijk begint dat al met de accommodatie die vele vele malen soberder is dan bij een willekeurige sportschool in eigen land. Er wordt bijvoorbeeld geen gebruik gemaakt van hypermoderne fitnesstoestellen. Als je je armspieren wilt trainen ga je gewoon op de zijkant van de ring liggen met een gewicht in je armen. En als je je nekspieren wilt trainen houdt je een touw tussen je tanden met een gewicht eraan om vervolgens “ja� te gaan knikken. Het enige “apparaat� wat ze er hadden was een gammele Roman Chair om je buikspieren mee te trainen. Persoonlijk spreekt die eenvoud me wel aan. De fitnesscentra in Nederland zijn naar mijn smaak nog wel eens een beetje overdone. Waarom zou je voor een paar euro per uur op een band in een sportschool gaan rennen als dat buiten ook gewoon kan?
Echte kleedkamers zijn er ook niet nodig. Boven de sportschool zijn namelijk een paar vertrekken waar enkele van de leerlingen intern verbleven. Daar kleedde iedereen zich dus ook om en kon je douchen als je wilde. Naar de w.c. gaan deed je alleen als het echt niet anders kon. De hygiënestandaard is daar toch iets anders als dat we gewoon zijn. In een open systeempje ging een en ander het riool in.
Wat verder opviel was de leerlingen die er rondliepen. Er zijn eigenlijk geen jongens die daar trainen die, zoals de meesten van ons, het er een beetje bij doen voor een paar uurtjes in de week. Nou zal het ook wel gescheeld hebben dat het in Thailand op dit moment zomervakantie is. De scholen zijn dus 2 maanden dicht en er is tijd genoeg om te trainen. Maar er lopen bijvoorbeeld geen pupillen rond met overgewicht. Allemaal afgetrainde lichamen met een sixpack in het midden. Daarbij zijn de Thai van zichzelf natuurlijk al niet zo groot. De zwaarste die er rondliep zal dus misschien een kilo of 70 geweest zijn.
Ook opvallend was dat er geen enkel meisje trainde. Bij KB Zutphen trainen in het eerste uurtje toch al gauw tussen de 10 tot 15 meiden mee. Bij TIMTS geen. Traditioneel zorgde de vrouw des huizes wel voor de maaltijden tussen de middag.
In Nederland zijn we ook gewend aan groepstrainingen. Een trainer legt een combinatie uit en vervolgens gaat de hele groep 2 aan 2 met een trainingsmaatje aan de slag met die bepaalde combinatie. Bij TIMTS trainde iedereen met een eigen trainer. De training is dus heel persoonlijk en verschilt per individu. Alle technieken die je met de trainer doorneemt worden in de ring gedaan waardoor je gelijk een goed “ringgevoel� ontwikkeld. De trainer draagt een belly protector, kicking pads en scheenbeschermers. De leerling draagt alleen handschoenen. Scheenbeschermers heb je er dus niet nodig.
Patrick en Rene kregen Lak als trainer toegewezen, een sympathieke kerel die duidelijk al wat langer meedraaide. De training begon leuk: “Ga eerst maar even 30 minuten touwtje springen� zei Lak. Hehehe… tja, da’s leuk om je training mee te beginnen als je 60 kg bent, rond de 20 jaar, een wasbordje hebt en de hele dag niets anders doet dan trainen. Als je een Hollands recreantje bent van 80 + en rond de 40 jaar wordt zoiets toch anders. Tijdens de eerste 5 minuten werd dus gelijk al wel duidelijk dat het gebruikelijke schema iets aangepast moest worden.
Overigens werd er aan het opwarmen veel aandacht besteedt, alhoewel dat in zo’n warm klimaat voor je lichaam veel minder noodzakelijk is. Je spieren zijn door de temperatuur, die voortdurend zo rond de 40 graden is, eigenlijk al warm genoeg. Vreemd genoeg werd er nauwelijks iets aan rekken en strekken gedaan.
Diezelfde warmte zorgt er trouwens ook voor dat je lichaam iets moet doen waar het normaal gesproken eigenlijk niet aan gewend is. Je lijf kan de warmte die je tijdens de training ontwikkeld gewoon niet kwijt waardoor je gigantisch gaat lopen zweten. Het is dus verstandig om goed te blijven drinken om ervoor te zorgen dat je niet uitdroogt. Per uur ben je zo anderhalve liter verder. En ook af en toe wat water over je kop gieten is geen overbodige luxe.
De hele verdere training verloopt vervolgens in rondes van 4 minuten met daartussen pauzes van 1 minuut. Een persoon gaat bij de bel zitten en tikt bij elke minuut op de bel (bij de tweede minuut 2 keer, bij de derde minuut 3 keer om aan te geven hoe ver je bent). De laatste halve minuut (dus na 3½ minuut) vindt er steeds een versnelling plaats en wordt er snel op de bel getikt om het tempo op te voeren. Daarna heb je even 1 minuutje rust. Alhoewel, veel van de leerlingen gaan zich in die minuut rust ook nog even opdrukken of soortgelijke oefeningen doen. Het geheel is dus erg sterk op conditie gericht. Tijdens die ronde van 4 minuten worden er ook zeer regelmatig series van 10 trappen keihard gemaakt. Als je hier een half jaartje meetraint dan komt die conditie vanzelf wel…
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/11.jpg
Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/07.jpg
Patrick en Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/09.jpg
Rene en Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/10.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/12.jpg
Beetje moe :maskills:
Opvallend bij die combinaties is trouwens ook dat er niet al teveel aandacht wordt besteedt aan het boksen. Niet dat het niet gedaan wordt maar het is toch een beetje een onderschoven kindje. Wel apart; vooral omdat er 1 Thai meetrainde die specifiek met het boksen bezig was, en nog goed ook. De kennis is dus wel in huis maar men vindt het schijnbaar minder interessant.
Het accent in het trainen lag vooral op de mawashi geri (ronde trap naar het lichaam). En, zoals gezegd, ook veel series van trappen naar het lichaam. Weinig uitgebreide combinaties, en al helemaal weinig combinaties waarbij er goed gestoten moest worden. Trappen werden dus ook vaak niet ingeleid. Gewoon in een keer keihard naar het lichaam; hetzelfde zoals je dat eigenlijk ook vaak ziet bij muay thai wedstrijden.
Natuurlijk werd er wel, zoals het bij het muay thai past, behoorlijk wat aandacht aan de ellebogen en knieën besteedt.
Overigens, over mawashi geri gesproken, het was apart om een muay thai training te zien zonder dat er sprake was van Japanse invloeden. In Nederland is bij het kickboksen de Thaise en de Japanse invloed totaal door elkaar heen verweven. Wij beginnen de training bijvoorbeeld geknield in een lange rij met een groet naar de sensei. En ja, ook het woord sensei is al Japans, net zoals al die andere benamingen die er bij het kickboksen doorheen gegooid worden. En als je in Thailand “ush� zegt nadat de trainer iets tegen je heeft gezegd denken ze dat je last hebt van de warmte ofzo. Zo logisch als wat natuurlijk dat die invloeden daar ontbreken maar toch apart om mee te maken.
Na een aantal ronden in de ring gedraaid te hebben wordt er verder gegaan op de grond. Er wordt daar erg veel op de zak getraind. Overigens werd er ook veel gebruik gemaakt van een zogenaamde “uppercut & hook box� een aparaat wat je hier niet zo heel veel aantreft. Ze hadden er daar in ieder geval 3 hangen waar veel op gewerkt werd. In mijn ogen een aparte manier om zo toch aandacht aan het bokswerk te besteden.
De vloer was daar trouwens gewoon van beton en dat valt niet mee als je voeten de luxe ondergrond van een sportzaal of judomat gewend zijn. Alhoewel ze wel getaped hadden hingen de vellen binnen de korste keren aan de voeten van Patrick en Rene, uiteraard vooraf gegaan door een aantal flinke blaren. Hoe langer ons verblijf daar duurde, hoe meer tape er gebruikt moest worden. Als het nog langer geduurd had dan de geplande 2 weken hadden de voeten het waarschijnlijk niet overleefd.
En nu we het toch over het voetenwerk hebben, ook daar werd bij TIMTS heel anders op getraind dan we gewend zijn. In Nederland willen we nogal eens “dansen� en ons op een Mohamed Ali achtige manier door de ring bewegen (ik weet het: ik chargeer een beetje). Bij TIMTS werd veel aandacht besteed aan rustig stappen en kijken, ontdaan van al het gedartel.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/08.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/14.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/13.jpg
Bijzonder vond ik ook dat er zeer weinig gespard werd. Tijdens het trainen in de ring hield de trainer je wel scherp door voortdurend te controleren. Dat contoleren ging ook verder dan het uitdelen van een trap of stoot. Soms ging dat behoorlijk richting sparren. Op een gegeven moment zag ik iemand uitglijden (de ring was behoorlijk glad) en was de trainer er als de kippen bij om hem nog even een schop na te geven tijdens het vallen. Dat simuleert in ieder geval goed wat er in een wedstrijd ook gebeurd.
Verder werd er tussen leerlingen onderling ook behoorlijk wat aan het clinchen gewerkt. Dat ging vaak ook behoorlijk richting sparren maar was uiteindelijk toch meer gericht op conditie en techniek.
Al met al was het een fantastische ervaring, zelfs al om alleen maar langs de kant te zitten en de sfeer te proeven van een Thaise gym. Er werd keihard en zeer gedisciplineerd getraind, maar toch was de sfeer gezellig en gemoedelijk. Voor iedereen die er over loopt te denken om een keer in Thailand te gaan trainen kan ik dat zeker aanraden. Ik vond het een belevenis op zich.
Er zit slechts 1 minpuntje aan het geheel: voor een land waar alles zo goedkoop is als in Thailand worden er voor de trainingen toch echte Europese prijzen gerekend. Voor een training van een uurtje of 2 á 3 wordt 500 bath gevraagd (10 euro). 2 Keer op een dag trainen kost je dus 20 euro, en dat is niet alleen zo bij TIMTS. Eerlijkheidshalve moet ik daar wel bij zeggen dat we per keer betaalden. Plannen voor een week en vast vooruit betalen maakt het een stuk goedkoper. Echter, we wilden ook nog een beetje vakantie houden en wilden dus niet alle trainingen vooraf vastleggen. Maar houdt er wel rekening mee als je ook van plan bent ergens te gaan trainen.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/15.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/16.jpg
Door: Ronald
Vorig jaar juni ontstond het idee al om met z’n drieën eens in Thailand te gaan trainen: m’n broertje Patrick, m’n vriend Rene en ik. De dag dat het idee ontstond stond eigenlijk ook gelijk al wel vast dat we daadwerkelijk zouden gaan. In december boekten we de vlucht voor 2 weken richting Bangkok. En tja… helaas… iets later raakte ik geblesseerd en van de ene blessure sukkelde ik de andere in. Eind maart, begin april moest ik zelfs helemaal stoppen met trainen. Het was even flink door de zure appel heen bijten maar het was niet anders. Uiteindelijk is het voor mij dus “kijken� geworden en niet “trainen� in Bangkok. Maar ook daar kun je verslag van doen :D .
Eenmaal aangekomen in Bangkok hadden we nog niet definitief voor een sportschool gekozen. Aangezien we toch eerst nog even moesten acclimatiseren hadden we de tijd om gewoon even rond te kijken. Nadat we al bij Sor Vorapin geweest waren zagen we bij het Lumpinee stadion foto’s van “The International Muay Thai School� (http://www.geocities.com/maimuangkorn/) (TIMTS). We kregen een kaartje mee met het adres van de gym. Somkid was er de hoofdtrainer dus daar moesten we maar even naar vragen. (Overigens werd bij het Lumpinee Fairtex ook erg aangeprezen.)
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/01.jpg
Voor wie de sportschool ook eens wilt bezoeken is het kaartje onontbeerlijk.
Gewapend met het visitekaartje gingen we vervolgens op zoek naar de sportschool. In een buitenwijk ergens in het noorden van Bangkok werden we door de taxichauffeur op een redelijk drukke weg een zijstraat ingestuurd. Dat was de weg die op het kaartje stond. Als we daar in zouden lopen zouden we vanzelf de sportschool vinden. De lange smalle zijstraat voldeed in ieder geval al precies aan de voorstelling die ik me er van gemaakt had: een eenvoudige woonwijk met wat kleine winkeltjes, behoorlijk wat mensen op straat en geen buitenlander te bekennen. Na 2 keer naar de sportschool gevraagd te hebben en een paar honderd meter lopen vonden we wat we zochten. Boven een wit hek met 2 gouden leeuwen stond een blauw bord met daarop in het Thais geschreven: “The International Muay Thai Schoolâ€?. We werden al snel opgemerkt door een vrouw die er aan kwam lopen en werden vriendelijk uitgenodigd binnen te komen. Achter het hek was een smal “straatjeâ€? waar 3 auto’s geparkeerd stonden (altijd handig als je je auto Ã*n de sportschool kwijt kunt :o ). De muur aan de linkerkant had veel weg van één grote fotogallery. Van voor tot achter alleen maar foto’s van alles wat met muay thai en de gym te maken had. Na nog iets verder doorlopen kwamen we in datgene waar het om te doen was. Er stonden twee ringen opgesteld en her en der hingen bokszakken en andere attributen. Een man of 25 waren er aan het trainen en om ons heen hoorden we alleen nog maar de typische geluiden van een sportschool: schuivende voeten, stoten, trappen, het uitstoten van lucht bij elke actie die gemaakt werd, geschreeuwde commando’s, het rammelen van de kettingen waar de stootzakken aan hingen en daar luid overheen steeds de bel die de tijd in de gaten hield. Ook hier voldeed eigenlijk alles precies weer aan het plaatje wat ik in m’n hoofd had.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/02.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/03.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/04.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/05.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/06.jpg
Als je daar als westerling binnen komt lopen heb je wel onmiddellijk het gevoel dat alle ogen op je zijn gericht. Gelijk kwamen er dan ook 2 of 3 man op ons afgelopen. Het welkom was erg hartelijk. We werden uitgenodigd te gaan zitten en kregen water aangeboden, wat we afsloegen omdat sterk afgeraden wordt in Thailand water te drinken dat niet uit een afgesloten fles komt. Als je daar nog een beetje zorgeloos wilt trainen moet je er dus wel voor zorgen dat je niet gelijk aan de diaree raakt. Het maakte de gastheer niet uit, want we kregen het water gewoon alsnog. Het gesprek kwam al snel op Somkid, de eigenaar van de sportschool. Een van de trainers maakte het gebaar van 2 op elkaar gesloten handen en legde er zijn hoofd op te rusten. “Ah, Somkid is sleeping?� vroegen we. “No no no� zei hij met een lachend maar onthand gezicht. Het bleek dat Somkid al 3 jaar dood was. Hehehe… lekkere actuele informatie hebben ze bij het Lumpinee stadion dan :lol: .
Na een paar minuten kwam de man er aan gelopen die naar mijn gevoel de hoofdtrainer was. Hij stelde zich voor als Pwi. Het was de enige die zich in het Engels nog aardig kon redden. Met de rest was het behoorlijk met handen en voeten praten. Uiteraard konden we er terecht om te komen trainen. De trainer vertelde dat Joeri Mes en Kaas er ook getraind hadden. Dat gaf wel gelijk het idee dat je ergens gaat trainen waar ze weten wat ze doen.
Afgesproken werd om maandag terug te komen voor de eerste training. We vertrokken zonder van het water gedronken te hebben, wat het gevoel gaf dat we misschien ondankbaar of onbeschoft bezig waren. Nog net op het laatst zag ik dat een van de jongens de glazen pakte en het water over z’n hoofd goot om af te koelen. Toch maar goed dat we er niet van gedronken hadden…
<hr>
De training.
De training verschilt in zo’n beetje alles van wat we hier in Nederland gewend zijn (althans, ik dan). Natuurlijk begint dat al met de accommodatie die vele vele malen soberder is dan bij een willekeurige sportschool in eigen land. Er wordt bijvoorbeeld geen gebruik gemaakt van hypermoderne fitnesstoestellen. Als je je armspieren wilt trainen ga je gewoon op de zijkant van de ring liggen met een gewicht in je armen. En als je je nekspieren wilt trainen houdt je een touw tussen je tanden met een gewicht eraan om vervolgens “ja� te gaan knikken. Het enige “apparaat� wat ze er hadden was een gammele Roman Chair om je buikspieren mee te trainen. Persoonlijk spreekt die eenvoud me wel aan. De fitnesscentra in Nederland zijn naar mijn smaak nog wel eens een beetje overdone. Waarom zou je voor een paar euro per uur op een band in een sportschool gaan rennen als dat buiten ook gewoon kan?
Echte kleedkamers zijn er ook niet nodig. Boven de sportschool zijn namelijk een paar vertrekken waar enkele van de leerlingen intern verbleven. Daar kleedde iedereen zich dus ook om en kon je douchen als je wilde. Naar de w.c. gaan deed je alleen als het echt niet anders kon. De hygiënestandaard is daar toch iets anders als dat we gewoon zijn. In een open systeempje ging een en ander het riool in.
Wat verder opviel was de leerlingen die er rondliepen. Er zijn eigenlijk geen jongens die daar trainen die, zoals de meesten van ons, het er een beetje bij doen voor een paar uurtjes in de week. Nou zal het ook wel gescheeld hebben dat het in Thailand op dit moment zomervakantie is. De scholen zijn dus 2 maanden dicht en er is tijd genoeg om te trainen. Maar er lopen bijvoorbeeld geen pupillen rond met overgewicht. Allemaal afgetrainde lichamen met een sixpack in het midden. Daarbij zijn de Thai van zichzelf natuurlijk al niet zo groot. De zwaarste die er rondliep zal dus misschien een kilo of 70 geweest zijn.
Ook opvallend was dat er geen enkel meisje trainde. Bij KB Zutphen trainen in het eerste uurtje toch al gauw tussen de 10 tot 15 meiden mee. Bij TIMTS geen. Traditioneel zorgde de vrouw des huizes wel voor de maaltijden tussen de middag.
In Nederland zijn we ook gewend aan groepstrainingen. Een trainer legt een combinatie uit en vervolgens gaat de hele groep 2 aan 2 met een trainingsmaatje aan de slag met die bepaalde combinatie. Bij TIMTS trainde iedereen met een eigen trainer. De training is dus heel persoonlijk en verschilt per individu. Alle technieken die je met de trainer doorneemt worden in de ring gedaan waardoor je gelijk een goed “ringgevoel� ontwikkeld. De trainer draagt een belly protector, kicking pads en scheenbeschermers. De leerling draagt alleen handschoenen. Scheenbeschermers heb je er dus niet nodig.
Patrick en Rene kregen Lak als trainer toegewezen, een sympathieke kerel die duidelijk al wat langer meedraaide. De training begon leuk: “Ga eerst maar even 30 minuten touwtje springen� zei Lak. Hehehe… tja, da’s leuk om je training mee te beginnen als je 60 kg bent, rond de 20 jaar, een wasbordje hebt en de hele dag niets anders doet dan trainen. Als je een Hollands recreantje bent van 80 + en rond de 40 jaar wordt zoiets toch anders. Tijdens de eerste 5 minuten werd dus gelijk al wel duidelijk dat het gebruikelijke schema iets aangepast moest worden.
Overigens werd er aan het opwarmen veel aandacht besteedt, alhoewel dat in zo’n warm klimaat voor je lichaam veel minder noodzakelijk is. Je spieren zijn door de temperatuur, die voortdurend zo rond de 40 graden is, eigenlijk al warm genoeg. Vreemd genoeg werd er nauwelijks iets aan rekken en strekken gedaan.
Diezelfde warmte zorgt er trouwens ook voor dat je lichaam iets moet doen waar het normaal gesproken eigenlijk niet aan gewend is. Je lijf kan de warmte die je tijdens de training ontwikkeld gewoon niet kwijt waardoor je gigantisch gaat lopen zweten. Het is dus verstandig om goed te blijven drinken om ervoor te zorgen dat je niet uitdroogt. Per uur ben je zo anderhalve liter verder. En ook af en toe wat water over je kop gieten is geen overbodige luxe.
De hele verdere training verloopt vervolgens in rondes van 4 minuten met daartussen pauzes van 1 minuut. Een persoon gaat bij de bel zitten en tikt bij elke minuut op de bel (bij de tweede minuut 2 keer, bij de derde minuut 3 keer om aan te geven hoe ver je bent). De laatste halve minuut (dus na 3½ minuut) vindt er steeds een versnelling plaats en wordt er snel op de bel getikt om het tempo op te voeren. Daarna heb je even 1 minuutje rust. Alhoewel, veel van de leerlingen gaan zich in die minuut rust ook nog even opdrukken of soortgelijke oefeningen doen. Het geheel is dus erg sterk op conditie gericht. Tijdens die ronde van 4 minuten worden er ook zeer regelmatig series van 10 trappen keihard gemaakt. Als je hier een half jaartje meetraint dan komt die conditie vanzelf wel…
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/11.jpg
Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/07.jpg
Patrick en Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/09.jpg
Rene en Lak
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/10.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/12.jpg
Beetje moe :maskills:
Opvallend bij die combinaties is trouwens ook dat er niet al teveel aandacht wordt besteedt aan het boksen. Niet dat het niet gedaan wordt maar het is toch een beetje een onderschoven kindje. Wel apart; vooral omdat er 1 Thai meetrainde die specifiek met het boksen bezig was, en nog goed ook. De kennis is dus wel in huis maar men vindt het schijnbaar minder interessant.
Het accent in het trainen lag vooral op de mawashi geri (ronde trap naar het lichaam). En, zoals gezegd, ook veel series van trappen naar het lichaam. Weinig uitgebreide combinaties, en al helemaal weinig combinaties waarbij er goed gestoten moest worden. Trappen werden dus ook vaak niet ingeleid. Gewoon in een keer keihard naar het lichaam; hetzelfde zoals je dat eigenlijk ook vaak ziet bij muay thai wedstrijden.
Natuurlijk werd er wel, zoals het bij het muay thai past, behoorlijk wat aandacht aan de ellebogen en knieën besteedt.
Overigens, over mawashi geri gesproken, het was apart om een muay thai training te zien zonder dat er sprake was van Japanse invloeden. In Nederland is bij het kickboksen de Thaise en de Japanse invloed totaal door elkaar heen verweven. Wij beginnen de training bijvoorbeeld geknield in een lange rij met een groet naar de sensei. En ja, ook het woord sensei is al Japans, net zoals al die andere benamingen die er bij het kickboksen doorheen gegooid worden. En als je in Thailand “ush� zegt nadat de trainer iets tegen je heeft gezegd denken ze dat je last hebt van de warmte ofzo. Zo logisch als wat natuurlijk dat die invloeden daar ontbreken maar toch apart om mee te maken.
Na een aantal ronden in de ring gedraaid te hebben wordt er verder gegaan op de grond. Er wordt daar erg veel op de zak getraind. Overigens werd er ook veel gebruik gemaakt van een zogenaamde “uppercut & hook box� een aparaat wat je hier niet zo heel veel aantreft. Ze hadden er daar in ieder geval 3 hangen waar veel op gewerkt werd. In mijn ogen een aparte manier om zo toch aandacht aan het bokswerk te besteden.
De vloer was daar trouwens gewoon van beton en dat valt niet mee als je voeten de luxe ondergrond van een sportzaal of judomat gewend zijn. Alhoewel ze wel getaped hadden hingen de vellen binnen de korste keren aan de voeten van Patrick en Rene, uiteraard vooraf gegaan door een aantal flinke blaren. Hoe langer ons verblijf daar duurde, hoe meer tape er gebruikt moest worden. Als het nog langer geduurd had dan de geplande 2 weken hadden de voeten het waarschijnlijk niet overleefd.
En nu we het toch over het voetenwerk hebben, ook daar werd bij TIMTS heel anders op getraind dan we gewend zijn. In Nederland willen we nogal eens “dansen� en ons op een Mohamed Ali achtige manier door de ring bewegen (ik weet het: ik chargeer een beetje). Bij TIMTS werd veel aandacht besteed aan rustig stappen en kijken, ontdaan van al het gedartel.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/08.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/14.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/13.jpg
Bijzonder vond ik ook dat er zeer weinig gespard werd. Tijdens het trainen in de ring hield de trainer je wel scherp door voortdurend te controleren. Dat contoleren ging ook verder dan het uitdelen van een trap of stoot. Soms ging dat behoorlijk richting sparren. Op een gegeven moment zag ik iemand uitglijden (de ring was behoorlijk glad) en was de trainer er als de kippen bij om hem nog even een schop na te geven tijdens het vallen. Dat simuleert in ieder geval goed wat er in een wedstrijd ook gebeurd.
Verder werd er tussen leerlingen onderling ook behoorlijk wat aan het clinchen gewerkt. Dat ging vaak ook behoorlijk richting sparren maar was uiteindelijk toch meer gericht op conditie en techniek.
Al met al was het een fantastische ervaring, zelfs al om alleen maar langs de kant te zitten en de sfeer te proeven van een Thaise gym. Er werd keihard en zeer gedisciplineerd getraind, maar toch was de sfeer gezellig en gemoedelijk. Voor iedereen die er over loopt te denken om een keer in Thailand te gaan trainen kan ik dat zeker aanraden. Ik vond het een belevenis op zich.
Er zit slechts 1 minpuntje aan het geheel: voor een land waar alles zo goedkoop is als in Thailand worden er voor de trainingen toch echte Europese prijzen gerekend. Voor een training van een uurtje of 2 á 3 wordt 500 bath gevraagd (10 euro). 2 Keer op een dag trainen kost je dus 20 euro, en dat is niet alleen zo bij TIMTS. Eerlijkheidshalve moet ik daar wel bij zeggen dat we per keer betaalden. Plannen voor een week en vast vooruit betalen maakt het een stuk goedkoper. Echter, we wilden ook nog een beetje vakantie houden en wilden dus niet alle trainingen vooraf vastleggen. Maar houdt er wel rekening mee als je ook van plan bent ergens te gaan trainen.
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/15.jpg
http://www.ma-skills.com/marieke/Thailand/16.jpg