Ik zat zo even na te denken aan de hand van een discussie die ik had met een bodybuilder. Eentje die zeer 1-dimensionaal is en dus nog geen km kan hardlopen, laat staan 20 stoten op de zak kan geven, wat mij een paar vragen laat stellen..
Ik weet dat ie hard z'n best doet, maar stiekem in mezelf weet ik dat het best mee valt tot wat ik gezien heb.
Je hebt mensen die gewoon trainen, mensen die hard trainen en mensen die beesten, daar zit nog al een verschil in. Die laatste catagorie heeft met mindset te maken.
Misschien is voor zijn doen een keiharde training 100% en denkt ie dat ie daarmee de hele toko had gesloopt.
Dus ik vertelde hem vandaag enthousiast over mijn beestachtige training van gister en direct was hij daar heel mak over, ik ga ook altijd 100% en wellicht nog iets verder, dus valt mee wat je gedaan hebt, ben ik wel gewent...
Toen moest ik de hele tijd lachen van binnen en heb hem in zijn waarde gelaten.
Ik weet nl dat hij deze training van gister niet eens bij had kunnen houden en de intensiteit was bij mij absurd.
Natuurlijk heeft dat geen zin om uit te leggen aan zo iemand en heeft ook geen waarde verder.
De vraag is: ligt het nou aan mij of zijn het gewoon 2 verschillende werelden waarin je niet eens iets kan vergelijken. Iedereen beleeft het anders. Ik denk dat we helemaal niet weten wat 100% is. Dat komt pas tijdens leven op dood situatie naar boven.. maar "gewoon" tot de limit gaan of met het "beest" los over de limit gaan is naar mijn mening toch even een verschil.
Moeilijk verhaal.. dat vergelijken met elkaar en wie doet er meer z'n best en behaalt meer resultaat..
Lijkt wel een ego kwestie, althans ik heb er zelf geen last van van want ik doe nu niet aan competitie.
Maar misschien levert het een leuke discussie op.
Bookmarks