Ik sportte heel me leven al..begon kleins af aan met Judo paar wedstrijden gedaan motivatie na een tijd weg. Vervolgens door naar Taekwondo tot me zwarte band en wedstrijden gedaan en op den duur wou ik meer ben toen Sanda gaan doen ik breakdancte er toen ook nog 8 jaar bij. Maar daarna kwam er een periode van Luiheid en deed niks anders dan lekker gamen en films kijken. Ben dit jaar weer als een Beer gaan fitnissen doe ook cardio. En ga binnenkort boksen/mma/bjj/muay thai doen, want weet niet iets in mij voelt zich geweldig als ik sport en dat ik na een training door me handen zak en den kan zeggen dat ik hard heb getraind.
Ik zit altijd op fucking dieet omdat ik altijd honger heb. En zelfs met elke dag 'trainen' kom ik nog aan als ik niet goed op mn voeding let. Qua macro's hou ik ook alles in de gaten natuurlijk.
3 tot 5x per week (Zwaar) krachtsport.
(verder doe ik 4x per week zo'n buikspier routine)
Licht cardio werk 2 keer per week. (ca'30 tot 45 minuten)
aan vechtsport doe ik helemaal niet meer. (Heel slecht want genoot er altijd enorm van)
Was 1,5 geleden even flink uit vorm door die klote verhuizing
(En ik las samenwonen is idd een bitch ja qua training. Je heb echt zeer veel minder tijd)
Last edited by d3mon1977; 21-08-2009 at 14:30.
Als kind van m'n 8 to 13 jiu jitsu en judo gedaan, toen gestopt omdat ik naar volwassenen groep moest en ik daar geen zin in hat. Op m'n 17 terug begonnen met kickboxen,, zo'n 2/3 jaar gedaan maar door te gaan studeren in Leuven is er vanaf dan niets meer gekomen.
Jaren later, rond 27 of zo, terug begonnen met jiu jitsu, maar ik vond er echt niets meer aan door
Vooral het feit dat ik als kettingroker en iemand die bijna 10 jaar niet aan sport had gedaan iedereen tijdens newaza kon laten afkloppen (enkel door m'n ervaring als kind en wat youtube vids ivm bjj) vond ik meer dan vreemd. Andere witte banders, bruine banders, iedereen behalve de 'sensei' (die zelf niet rolde, maar wel met sterke verhalen ivm MMA en dergelijke afkwam). Zelfde verhaal tijdens stand-up sparring, mensen die daar al jaren trainden konden er echt niets van (en ik zal zeker niet beweren dat ik zelf ook maar een beetje goed ben).
- Te veel bullshit verhalen over de str33t en samurai's
- Nogal twijfelachtige technieken die niet getest werden en vooral bedoeld waren om ervoor te zorgen dat de andere zijn technieken kon oefenen
- Domme antwoorden op vragen als "wat als ik dan dit doe, of dat" (antwoord: dat moet je nu niet weten, dat leer je wel als je een zwarte band behaald...)
Ik doe geen vechtsport om ook effectief met mensen op straat te gaan vechten, maar het hoeft ook geen totale bullshit te zijn.
Na 6 maanden BJJ gaan doen maar door allerlei omstandigheden (werk, kinderen, verbouwingen, verhuis, blessures) op z'n best zeer sporadisch te noemen. Een paar maanden savate gedaan na blessure aan m'n hand, nadien overschakeleld op MT. Een jaar min of meer regelmatig getraind, maar begin 2008 opnieuw geblesseerd (aan knie, heeft meer dan een jaar geduurd voor die in orde was).
Ga in tussentijd wel regelmatig lopen, 3 keer per week een half uurtje, is een mooie gelegenheid om eens goed in het zweet te komen terwijl ik van m'n ipodje kan genieten. Af en toe ook nog wat op m'n bokszak rammen, 3 rondjes van 3 minuten en daarna nog effe gaan lopen.
Ik ben nog steeds wel van plan om nog wat terug BJJ te gaan trainen, maar het komt er niet echt van.
als kind:
judo, athletiek, reddend zwemmen...
vanaf mijn 11e/12e begonnen hormonen te werken en zat ik binnen no time op 90 kilo (met 13 jaar).. dus toen ging ik ook niet meer reddend zwemmen in mijn strakke speedo
rond mijn 14e/17e beetje getennist (leuke sport hoor)
fitness rond mijn 20e mee begonnen.. binnen no time zat ik op 6 dagen per week sporten en elke dag aan de shakes etc... figuur was toen ook wel redelijk in orde. Conditie bleef hopeloos (ex dagelijkse blower en 10 jaar gerookt)
paar maandjes BJJ en Judo gedaan maar moest afhaken wegens tijdgebrek (afstuderen voor hbo opleiding)
inmiddels ook een vriendin gekregen (zo'n 3 jaar geleden) en toen ebde de verlangens om te sporten langzaamaan weg...
Sinds paar maanden een huis gekocht... en nu ben ik het een beetje zat om in en om het huis te hangen.. en nu eindelijk weer sinds een hele lange tijd een beetje motivatie om te sporten..
dus jawel: Vorige week voor de eerste keer weer sinds 6 a 8 maanden gaan fitnessen (weer van voor af aan beginnen ongeveer)
Zodra ik ergens mijn conditie op orde heb wil ik hoe dan ook eens een beginnerslesje thaiboksen proberen.. en ik sluit ook niet uit dat ik hoe dan ook weer eens iets aan BJJ ga doen.
weblog voor producers, artiesten en gear lovers: Zerolatency.nl
Goh, sinds een maandje of 2 standaard 1 keer in de week trainen... ook weer een hele prestatie na 2 jaar niets doen. Nu proberen uit te breiden en misschien wordt het dan nog wat met me
whuttt?
hoe het gaat?? Tja, het herstel na een psychose een kan wel 1 tot 2 jaar duren. Ff uitleggen dan maar...
Ik ben in maart compleet doorgedraaid, heb het huis van mn lieve ouders compleet verwoest (meer dan een ton aan euros schade), ben toen opgepakt door de politie, twee dagen in een cel gezeten en daarna in een psychiatrisch ziekenhuis terecht gekomen. Daar heb ik drie maanden gezeten voor ik uit mijn psychose kwam. Dit nadat ik doordraaide, de boel kort en klein sloeg, in een isoleercel ben gezet en daar een injectie kreeg met kalmeringsmiddel en antipsychoticum.
Toen ik net uit de psychose kwam kon ik me niet eens normaal afdrogen of scheren, het is alsof je een herseninfarct hebt gehad.
Nu gaat het al veel beter, ik ben thuis, kan typen, kan lezen en mn depressie (die volgt vaak na een psychotische episode) is stukken minder.
Mn hoofd heeft echt een enorme schade te verwerken en daar komt bij dat ik in december al flink de weg kwijt was (paranoia, vechten, slopen, waanbeelden, hallucinaties, de hele rambam). Ik merk dan ook dat ik erg snel moe ben, weinig kracht kan leveren (de neurale aansturing van mn zenuwstelsel is momenteel matig) en een lange hersteltijd nodig heb na een lichte training of inspanning.
Ik loop twee keer per week hard (wat licht sprintwerk, heuveltjes op, trappetjes opsnellen, maar alles op een matige intensiteit). Dat hou ik maximaal ongeveer 20 minuutjes vol. Daarnaast ga ik twee keer per week wat stoten en trappen (schaduw), waarbij ik merk dat ik geen snelheid of kracht kan leveren en binnen tien minuutjes he-le-maal kapot ben.
Dan doe ik twee tot drie keer per week wat opdrukken, buikspieren en squats met eigen lichaamsgewicht.
Het kost me al moeite om me tien keer behoorlijk op te drukken. Ik ben wat spiermassa verloren, maar het grootste probleem is de mind-muscle connection, die is nauwelijks aanwezig. De kracht neemt ook niet toe, dus van een trainingseffect kan je nauwelijks spreken.
Techniek- en vechttraining met mn trainingsmaten is nog niet aan de orde, dat kost teveel energie/concentratie.
Wij trainen normaal enkele uren per training, veel technisch werk en afsluiten met wat bikkelen en dat kan ik gewoon nog niet aan.
dus eeh, het kan stukken beter, maar ik probeer plezier en voldoening te vinden in hetgeen ik nu doe. De specialisten zeggen dat ik mazzel heb dat ik al kan trainen en kan lezen, soms schijnen mensen na een psychose een half jaar lang niet te kunnen lezen of schrijven.
Ik probeer naar mn hoofd en mn lichaam te luisteren en stop zodra ik moe wordt. Dus grenzen verleggen is er nog lang niet bij.
Morgen ga ik naar een sportschool, kijken of ik wat lichte krachttraining kan gaan doen.
"If you have to stop and think, it's too late"
Heavy shit Focus !!
Nogmaals sterkte
hoop dat het herstel spoedig zal verlopen focus... het is je gegund!!!
weblog voor producers, artiesten en gear lovers: Zerolatency.nl
Respect Focus, succes met je herstel!
dank jullie
vrijdags heb ik voor het eerst in lange tijd weer aan het ijzer gehangen
ik loop nog steeds als een ouwe man die in zn broek heeft gepist,
maar WAT WAS HET LEKKER
"If you have to stop and think, it's too late"
Enig idee hoe dat komt?De kracht neemt ook niet toe, dus van een trainingseffect kan je nauwelijks spreken.
Ik denk dat het zenuwstelsel behoorlijk snel overprikkeld raakt, of misschien continu is; aanwijzingen hiervoor zijn dat ik, na een lichte inspanning, al een gevoel van overtraindheid/overreaching ervaar: ben heel geprikkeld, moe, heb een slecht prestatievermogen. Verder kost inslapen moeite, mn concentratievermogen is verminderd, mn eetlust is verminderd etc etc.
"If you have to stop and think, it's too late"
had ik daar maar een zinnig antwoord op?
Ik denk dat ik mezelf kan belasten zolang ik voorkom dat ik mn zenuwstelsel overbelast.
Dus ik probeer om mn 'trainingen' heel licht en kort te houden, en te stoppen voordat ik merk dat ik 'erdoorheen' zit.
Das in de praktijk erg moeilijk.
Ik merk dat sommige dingen heel langzaam aan beter gaan, dus er zit vooruitgang in.
Het is echter zwaar frusterend als je weet dat je 15-20 uur per week trainen aan kon, een bepaalde kracht, conditie en explosiviteit had, een bepaald niveau had van datgene wat je beoefent, en dat je dan opeens tevreden moet zijn met een minimum aan trainen.
Het is echter niet anders en ik wil uiteindelijk weer mn oude niveau halen, met minder neem ik geen genoegen.
En ik geloof in de kracht van de menselijke geest dus ik zal er komen ook.
"If you have to stop and think, it's too late"
Vaag he !
Je lichaam kan nog zo sterk van zichzelf zijn....maar als je koppie niet wilt dan gaat het niet.
Alleen vechten/trainen met je "hart" is er niet meer bij.
Ik denk dat je nog een lange weg te gaan hebt Focus, je hebt diepe dalen gekend.
Maar als je er al zo over kan praten, en het zelf in de gaten hebt wat je allemaal gedaan hebt vind ik dat je zeker een eind op weg bent !
sheftige hit maat...
maar je komt er wel
Niet om een competitie aan te gaan met Focus, maar sinds Focus er zo openlijk over praat en MMA me enorm heeft geholpen durf ik ook toe tegeven dat ik begin dit jaar in een psychiatrisch ziekenhuis lag voor een paar maanden.
Ik zal niet zo dik in de details gaan, maar ik was zo gestressed dat ik de connectie tussen lichaam en geest verloor, ik voelde me als een robot.
Ik begon toen nog meer into MMA te raken, ik vond het zo'n wonderbaarlijk mooi iets dat je niet overal goed in hoef te zijn om te winnen, het is een sport van lichaam en geest.
Je kan op de grond goed zijn maar misschien staand niet zo erg, toch kan je winnen. Dat was een duidelijk voorbeeld voor iets wat mij in de weg zat, ik wou alles, ik moest alles. En ik begon in de zien dat dat niet nodig is om te winnen in het leven.
Voel me nu ook een stuk beter, helaas geen MMA voor mij (mijn ogen trokken de tikken niet, had er veel last van) dus nu alleen nog maar judo helaas. Maar ik vind het een prachtige sport en ik kijk ernom uit naar elk groot gevecht.
en dan zeggen ze nog dat er hier alleen maar gekken posten..
ehhhh....
never mind
-hoog stemmetje- "I'm a lover not a fighter"
"If you have to stop and think, it's too late"
Bookmarks